Açık dünya zombi temasına Dead Island oyunuyla giriş yapmış olsamda 2015 yılında çağının çok ilerisinde olan Dying Light oyunuyla çok daha güzel bir boyuta ulaştı benim bu sevdam. Dying Light 2015 çıkış yapmadan önce parkur mekaniklerini E3 tanıtımında izlerken "Hadi len ordan" demişliğim vardır yani. O perk sistemi, gerçekçiliği, Zorluğu, Zombi haricindeki çeteler ile savaşma zorluğu,gece dışarı çıkma korkusu gibi birçok mekanikleri bize o sene yaşatmıştı Dying lightin ilk oyunu. Ben o dönem o oyunu oynarken kendimi o kadar özgür hissetmiştim ki keşke tüm oyunlar bu mekaniklerle çıksa demiştim hatta. Peki Dying Light 2 2015te çıkan oyundan sonra bana ne hissettirdi?

"OYUNLARDAKİ ÖZGÜRLÜĞÜN BİR SINIRI OLMALI"
Evet buna katılmayan insan bu yazıyı okuduktan sonra bana hak verecek. Yıllarca oyunlarla ilgili hep özgürlükten bahsedip durduk. Daha Open World temasına yeni aşina olduğumuz dönemlerde keşke bina tepelerinde de gezebilseydik dedik. Sonrasında birtakım araç veya güçler sayesinde bina tepelerine çıktık. Yıllar geçti keşke bu binaların içerisine girebilseydik dedik. Sonra oyun yapımcıları her binaya bir oda koydu. Göstermelikte olsa biz o odalara girerek oyunları övdükte övdük. Binadaki oda sayıları çoğaldı. Her binaya daireler ve merdivenler yerleştirdiler. Loading Ekranlarını kaldırdılar. Eskiden hayal olan tüm sınırları ortadan kaldırdılar. Peki ne oldu arkadaş bu işin bir sınırı yokmuydu ? Oyun yapımcıları artık şu dönemde teknoloji ve yazılım el verdikçe çok daha özgürlükçü mekanikler ve açık dünyalar yaptılar önümüze sundular. Peki iyi mi oldu sizce?
Ulan Dying Light 1 de ensemizde hissettiğimiz gece avcısı zombilerin Usain Bolt gibi arkamızdan koştuğu ve bizimde haritada acaba en yakın UV ışığı nerde diye 1 Elham 3 İhlas okuduğumuz oyunu ne çabuk unuttunuz ? Peki bu tabloyu Dying Light 2 de yaşadım mı ? -Hayır zerre kadar yaşamadım. Çünkü oyunun temel mekanikleri sizi o kadar özgür bırakıyor ki arkanızdan değil Zombilerin en güçlüsü AZRAİL gelse o açık dünyada sizi yakalayan tek bir varlık yok. Neden mi? Anlatayım. Oyunun parkur mekaniklerine lafım yok hatta Dying Light 1in üzerine konmuş ve emek harcanmış. Fakat göktelen gibi yüksek binalara 3 saniyede çıkabileceğimiz halat asansör sistemi, Paraşüt sistemi, Hava kanallarından yararlanarak en tepeye çıkma sistemi, yeterli perki açtıktan sonra elinin ulaşamayacağı nerdeyse hiçbiyerin kalmadığı sistem, Mızrak fırlatarak istediğimiz yere Bionic Commando gibi ulaştığımız sistem, Binaların her yerinde girinti çıkıntıların olması sayesinde odalardan odalara, duvarlardan duvarlara, merdiven ve pencere boşluklarına, ve daha nice mekanikler sayesinde sizi kimse yakalayamaz Dying Light 2 de. Haritanın her yeri UV ışığı ve güvenli ev dolu ki bu evlere gerek bile yok. Harita alabildiğince özgür. Sakın yanlış anlamayın oyunu zor ayarda oynuyorum birde. Arkadaşlar bakın bu bir isyandır. Herkes Dying light 1 in papucunu dama atmış. Bu kadar bencil olmayın lütfen. Dying Light 1 in sadece mekanikleri fizikleri güzeldi diyen arkadaşım sende duydun mu hayıflanmamı? Sence sadece onlar mı güzeldi. Bu 2. oyunda kapalı mekan sayısı inanılmaz fazla fakat oralarda da bir dünya zombilerin giremiyeceği girintiler var. O sayede ne kadar toplanacak malzeme var topluyorsunuz. Allah aşkına oyun bu mu sizce ? Bir örnek daha vereyim. Oyunumuzda üzerimize gelen düşman veya zombilere "F" tuşuna basarak yere atıyoruz sonrasında tekrar "F" tuşuna basarak kafasını eziyoruz ve bu PERK sisteminin bir sınırı yok. Açmaz olaydım ben bu perki. Nasıl bir yetenek ulan bu. Tekrar söylüyorum eskiden oyunlarda özgürlüğü hep savunurdum fakat bunun da bir sınırı olmalıymış anlaşılan. Tıpkı daha önceki incelemelerde bahsettiğim Forza Horizon yarışlarındaki acayip kuralsız yarış saçmalığı gibi. Ferrariyle dağ bayır gidiyosun ne lan öyle. Hangi oyun olursa olsun kuralsız ve aşırı özgür olan oyunlar temel oynanış mekanikleri konusunda çok iyi bir iş başarsa da uzun vadede kötü bir izlenim bırakıyor.

"ZORLUK GERÇEKÇİLİK MİDİR?"
İncelemelerimde veya arkadaş ortamında çok kolay oyunları sevmediğimi söylediğimde bazen eleştirilirim. Kral bu oyun Casual olduğu için kolay diyenleri de duyuyorum. Ya arkadaş Casual oyun zor olamaz mı? Dying Light 1 oynayanınız bilir. 3 lü gruplar halinde çeteler olurdu özel hava üssünün attığı sandıkları açmaya çalışan. Bu çetelerle dövüşmek o kadar zordu ki temel mekanikleri çözsek bile çağın çok ilerisinde ve başarılı bir şekilde zordu. O zorluğu sevmeyen yoktur diye düşünüyorum. 2. oyunda bu çeteler çantada keklikler ve her yerdeler. Görünce yanlarından geçiyorum artık çünkü hiç zorlayıcı değiller. Sandıklarda maalesef haritanın her yerinde Loot havuzu çok bol ve kıymetsizler. Sanki Division 2 oynuyoruz anasını satayım. Yukarıda belirttiğim gibi zombilerden kaçmak için tırmanmanız yeter. Tırmanacak bir yer yok mu zaten her yerde UV ışığı var:) yada gizlencek tonla yer mevcut. Oyunu nasıl kolaylaştırabiliriz diye düşünmüşler.

"FAR CRYIMSI GRAFİKLER"
Son bir kaç yıldır bilgisayar oyunları her kesime hitap etsin diye oyunda kullanılan renk paletleri ve assetler aşırı renkli ve çizgifilm gibi. bu konudan mustaribim. Son çıkan oyunlara bakıldığında hep renk cümbüşü oyunlar görüyoruz ve bu beni çok rahatsız ediyor. Her oyun canlı ve renkli olabilir fakat post apokaliptik bir global savaş veya salgın sonrası döneme göre sizce de çok renkli değil mi oyun ? Neyse bu konunun üzerinde fazla durmayacağım.

"HİKAYE Mİ OYNANIŞ SÜRESİ Mİ?"
Oyunu bu noktaya kadar eleştirip yerden yere vurduğum düşünülse de yine bir ters köşe yapmış gibi oldum ama oyun beni 60 saat oyalamaya yetti. Hikayesi ve açık dünyası "YİNEDE" uzun zamandır oynadığım oyunlara göre müthiş bir içerik sundu diyebilirim benim için. özellikle binadan binaya atlamayı özlemişim. En son Mirrors EDGE ilk oyununda bu kadar keyif almıştım binalara zıplayıp görevlere giderken. Hikayesinden tatminkar bir şekilde ayrıldım beğenmeyenler de olmuş fakat beni mutlu etti. Aslında oyunun hikayesi kendi hesaplamama göre 25 30 saatte bitebilecek bir hikaye. Fakat hikaye haricinde açık dünyada yapılacak tonla şey var ve ben her ikisini de birlikte yürütmeye çalıştım. Tabiki yaptığım yan görev ve bölge ele geçirmeler oyunun genel tamamlanmasının yanında çok küçük bir kısım. Bu yüzden 60 saate yakın oynayarak bitirdim. Aslında oyunları full yapmayı ve komple bitirmeyi seven birisiyim hatta bu konuda takıntılıyım fakat bu oyunun açık dünyası yukarıda belirttiğim temel mekaniklerden ötürü bir yerden sonra yan görevlerin yavanlığı ile birlikte boğazımda düğümlenince artık son göreve gideyim ne olacaksa olsun dedim. Zaten oyunun hikayesi iyi sonda olsa, kötü sonda olsa tekrar o haritaya döneceğinizi zannetmiyorum. O yüzden çokta kasmayın haritayı tamamlamak için. Sonuç olarak bundan 3-4 sene önce bana sorsanız kesinlikle oynanış süresi uzun olan oyun derdim fakat hikaye ve oynanış süresinin birlikte harmanlandığı oyunlar benim için artık vazgeçilmez.

"SONUÇ"
Dying Light 2 olmuş fakat 1. oyunun potansiyelini biraz boşa harcayan bir oyun olmuş. Oyun işte oynarsınız keyif alırsınız hikayesine bir yorum atıp sonra "evet oyun güzeldi bence" diyip silersiniz. Tıpkı benim yaptığım gibi. Haa size tavsiyem önünüze gelen her sandığı lootlamanıza gerek yok kasmayın. İçlerinden güzel şeyler çıksa da oyunu zorda oynamama rağmen herşey heryerde bulunuyor. Oyunda değerli hiçbir şey yok. Kullandığınız silahlar birbirinin aynısı. Aslında eleştirilecek çok fazla şey var ve bunun suçlusu da tamamen serinin 1. oyunu. Eğer Dying Light 1 oynamamış biri olsaydım bu oyuna 10/10 verirdim fakat 1. oyunun gerçekçiliği zorluğu, grafikleri, ve daha bir çok unsuru bu oyunun birkaç gömlek üzerinde. Atmosferden bahsetmedim ama bu oyunun sonlarına doğru yağmur yağmaya başladı. Gece gündüz döngüsü var ama hava şartları sanki oyunda çalışmıyor.