Cài đặt Steam
Đăng nhập
|
Ngôn ngữ
简体中文 (Hán giản thể)
繁體中文 (Hán phồn thể)
日本語 (Nhật)
한국어 (Hàn Quốc)
ไทย (Thái)
Български (Bungari)
Čeština (CH Séc)
Dansk (Đan Mạch)
Deutsch (Đức)
English (Anh)
Español - España (Tây Ban Nha - TBN)
Español - Latinoamérica (Tây Ban Nha cho Mỹ Latin)
Ελληνικά (Hy Lạp)
Français (Pháp)
Italiano (Ý)
Bahasa Indonesia (tiếng Indonesia)
Magyar (Hungary)
Nederlands (Hà Lan)
Norsk (Na Uy)
Polski (Ba Lan)
Português (Tiếng Bồ Đào Nha - BĐN)
Português - Brasil (Bồ Đào Nha - Brazil)
Română (Rumani)
Русский (Nga)
Suomi (Phần Lan)
Svenska (Thụy Điển)
Türkçe (Thổ Nhĩ Kỳ)
Українська (Ukraine)
Báo cáo lỗi dịch thuật
Si DDNet était un test de QI moteur, Zeylow rendrait le jeu *inclusif*. Chaque saut est une tentative désespérée, chaque hook un appel à l’aide.
- **Précision en freestyle** : Il vise *partout*, sauf là où il faut.
- **Un flow… inexistant** : Son gameplay, c’est un diaporama PowerPoint.
- **Strats innovantes** : Il découvre des chemins… qui n’étaient pas censés exister (et qui ne mènent *nulle part*).
- **Un timing *parfait*… pour mourir** : S’il y a un spike, il le trouve. S’il y a un vide, il y saute.
Zeylow, c’est pas un joueur, c’est une *caution morale*. Tant qu’il est là, vous pouvez vous dire : *"Au moins, je ne suis pas lui."*