Stalker serisi, PC oyun dünyasında post-apokaliptik hayatta kalma ve korku türünün en saygın ve etkileyici yapımlarından biri olarak kabul edilir. İlk oyunu S.T.A.L.K.E.R.: Shadow of Chernobyl 2007’de piyasaya sürüldüğünde, benzersiz atmosferi, zorlayıcı oynanışı ve Çernobil’in ürkütücü kıyamet sonrası dünyasını başarıyla yansıtmasıyla hemen efsaneleşti. O tarihten sonra uzun yıllar boyunca serinin devamı için heyecan doruktaydı.

Ancak Stalker 2: Heart of Chernobyl, uzun ve çalkantılı geliştirme süreciyle oyuncuları defalarca bekletti. Çıkış tarihleri sürekli ertelendi, geliştirici ekip değişti ve pandemi gibi faktörler projeyi karmaşık hale getirdi. Nihayet 2023 yılında çıkan oyun, bu efsanevi serinin yeni nesil oyunculara ve hayranlarına neler sunduğunu görmek için büyük bir fırsat oldu.

Bu incelemede, Stalker 2’nin hikayesinden oynanış mekaniklerine, teknik detaylarından atmosferine kadar tüm önemli yönlerini detaylıca ele alacağız. Ayrıca serinin önceki oyunlarıyla karşılaştırmalar yapmadan tamamen güncel deneyimler üzerinden yapımı değerlendireceğiz.

Oyunun hikayesi güzel yazılmış, bunu kabul etmek lazım. Ama açıkçası biraz sakız gibi uzuyor. Ana görevler neredeyse 35 saat sürüyor ve bu süre bazı oyuncular için yorucu olabilir.

Atmosfer ise oyunun en büyük artılarından biri. Bu tür bir atmosferi sık sık görmediğimiz için özlemiştim ve Stalker 2 bunu tam anlamıyla karşılıyor. Oyuna adım attığınız anda gerilim her daim üzerinizde. Elinizdeki silah, gözünüzün çevredeki anomalilerde olması gerekiyor, çünkü her an bir şey olabilir.

Anomaliler konusunda ise şöyle; oyunda anomaliler hep aynı sabit yerlerde duruyor. Bu yüzden doğal bir his yaratmıyor. Bence anomaliler daha rastgele dağıtılmış olsaydı, oyun dünyası çok daha canlı ve gerçekçi olurdu.

Bölgenin her alanının kendine has özellikleri olması da keşif zevkini artırıyor. Hep aynı yerleri gezmediğinizi hissediyorsunuz, bu güzel.

Karakterlerin gri alanlarda kalması, yani ne tam iyi ne tam kötü olmaları da çok hoşuma gitti. Oyunlarda böyle derinlikli karakterler görmek nadir oluyor ve bu durum oyuna ayrı bir kalite katıyor.

Dünyanın dinamikliği bence yeterli seviyede. Ama NPC’ler biraz karışık. Düşmanlar aşırı güçlü mesela; 100-150 metre uzaktan fark etmeden sizi görüyorlar ve kafanızı çıkarır çıkarmaz anında ateş ediyorlar. Bu biraz haksız zorlayıcı olmuş.

Dost NPC’ler ise sohbet konusunda zayıf. Yardım ettiğinizde ya da konuştuğunuzda anlamsız ve alakasız tepkiler veriyorlar, bu da oyunun atmosferini biraz zedeliyor.

Genel olarak, hikaye sağlam ama biraz fazla uzatılmış. Atmosfer ve dünya tasarımı ise kesinlikle oyunun en güçlü yanları arasında.

Fast travel seçeneği bence biraz daha esnek olmalıydı. Mesela kolay modda ya da ayrı bir ayarla oyuncuya sunulsaydı, herkesin aynı şekilde “tryhard” bir hayatta kalma deneyimi yaşaması zorunlu olmazdı. Çünkü bazıları böyle zorlayıcı oynanışları tercih etmeyebilir.

Keşif kısmı gerçekten güzeldi. Göreve giderken yol üstünde artifact toplamak çok keyifliydi. Ayrıca bazı yapılar ve alanlar keşfedilesi görünüyordu, bu da dünyayı canlı ve sürükleyici kılıyordu.

Hayatta kalma mekanikleri genel olarak iyiydi, ama uykusuzluk çok az hissediliyor, ben sadece 2-3 kere fark ettim. Belki çok uyuduğumdan ya da bu olay gerçekten az yaşanıyor. Açlık yanında susuzluk da olsaydı daha gerçekçi olurdu diye düşünüyorum, ama bu tamamen tercih meselesi. Bu haliyle de kabul edilebilir.

Ağırlık sistemi başlarda biraz can sıkıcı olabiliyor, ama zamanla kullandığınız silahlar sabitlenip ona göre ayarlayınca biraz daha kontrol edilebilir hale geliyor.

Görev tasarımı genel anlamda başarılı, ancak bazı görevler gerçekten sinir bozucu. Özellikle mesafelerin çok uzun olması ve 2-3 km uzaklıktaki görevlere gitmek insanı yoruyor. Bir de boss savaşları var ki, çoğu zaman mermi yetmiyor, ya da ben beceriksizimdir, ama bu kısımlar oyunda beni en çok yoran noktalar oldu.

Yan görevler bence sayıca yeterli ve kaliteliydi, keşke daha fazla olsaydı diye düşünmedim.

Karakter gelişimi tatmin ediciydi. Ayrıca ana karakterin sesli konuşması beni çok memnun etti; bazı oyunlarda ana karakter sessiz kalınca bağlanmak zor oluyor.

Kontrol hissi ve FPS deneyimi genel olarak başarılıydı. Sadece silah sesleri biraz daha oturaklı olabilirdi.

Karakterin çok az yere tırmanabilmesi keşif özgürlüğünü kısıtlıyor. Bazı alanlarda dolaşmak zorunda kalmak can sıkıcı oldu.

Grafikler genel olarak çok iyi, çevre detayları, ışıklandırma, su efektleri falan harika işlenmiş. Çernobil’in o kasvetli ve gizemli havası gerçekten göz dolduruyor. Ama yüzler... Abi, yüzler olmamış, orada iş biraz sarkmış. Karakter modelleri biraz daha geliştirilse çok daha iyi olurdu.

Teknik performans kısmında ise benim sistemim gayet güçlü olmasına rağmen ara ara ciddi düşüşler yaşadım. Özellikle ara sahnelerde 5 FPS’yi gördüğüm anlar oldu, bu da biraz can sıkıcıydı.

Bu durum oyunun genel deneyimini etkiliyor. Umarım bu sorunlar yakında güncellemelerle düzelir.

Yapay zekanın bazı eksikleri olsa da düşmanların arkadan sarmaya çalışması gibi taktiksel hamleler oyuna heyecan katıyor.

Co-op modu hakkında henüz net bir bilgi yok ama böyle bir özellik gelirse, bence oyun için büyük bir artı olur. Arkadaşlarla birlikte keşfetmek ve hayatta kalmak kesinlikle çok daha eğlenceli olur.

-Hikaye gereğinden fazla uzun, 35 saatlik ana görev süresi çoğu oyuncu için yorucu olabilir.

-Düşman yapay zekası bazen adil değil. Uzaktan görünmeden tespit edilip anında vurulmak strese sebep oluyor.

-Dost NPC’lerin diyalogları doğal değil, anlamsız tepkiler veriyorlar.

-Teknik sorunlar var; güçlü sistemlerde bile ara sahnelerde FPS düşüşleri yaşanıyor.

-Anomalilerin hep aynı yerde sabit kalması dünyayı yapay gösteriyor.

-Karakterin tırmanma yeteneğinin sınırlı olması keşif özgürlüğünü kısıtlıyor.

-Uzun görev mesafeleri sıkıcı olabiliyor.

-Boss savaşları zorluk açısından dengesiz, mermi kıtlığıyla birleşince yorucu oluyor.

-Silah sesleri biraz daha gerçekçi olabilirdi.

+Oyunun atmosferi ve ortam tasarımı gerçekten etkileyici ve sürükleyici.

+Hikaye derinliği ve karakterlerin gri alanlarda olması oyuna ayrı bir olgunluk katıyor.

+Açık dünya keşfi keyifli, her bölgenin kendine özgü özellikleri bulunuyor.

+Hayatta kalma mekanikleri dengeli ve tatmin edici seviyede.

+Karakter gelişimi iyi düşünülmüş ve tatmin edici.

+Ana karakterin sesli konuşması oyuna bağlanmayı artırıyor.

+Görevler genel olarak kaliteli ve yan görevler sayıca yeterli.

+Düşmanların taktiksel hamleler yapması çatışmaları heyecanlı kılıyor.

+Oynanış ve kontrol hissi genellikle başarılı.

Stalker 2: Heart of Chernobyl, uzun bekleyişin ardından çıkan, oyuncusunu gerilim dolu bir dünyaya davet eden bir oyun. Hikayesi etkileyici ve sürükleyici, atmosferi ise benzersiz. Teknik sorunlar ve yapay zekadaki bazı eksiklikler deneyimi zaman zaman sekteye uğratıyor, ancak oyun atmosferi ve detayları bu kusurları gölgede bırakıyor.

Oynanış mekanikleri tatmin edici, ama bazı zorluklar ve görev mesafeleri yorucu olabiliyor. Co-op modu gibi yenilikler gelirse, eğlenceyi katlayacaktır. Yapay zekadaki eksiklikler, uzun görevler ve teknik sorunlar oyunun genel deneyimini etkiliyor. Ancak özellikle atmosfer ve keşif sevenler için kesinlikle denemeye değer.
Bu incelemeyi yazıp yapay zekaya düzenlettim, yani tüm yorumlar benimdir yazım kurallarına ve akıcılığa göre düzenleyen yapay zekadır.