Zainstaluj Steam
zaloguj się
|
język
简体中文 (chiński uproszczony)
繁體中文 (chiński tradycyjny)
日本語 (japoński)
한국어 (koreański)
ไทย (tajski)
български (bułgarski)
Čeština (czeski)
Dansk (duński)
Deutsch (niemiecki)
English (angielski)
Español – España (hiszpański)
Español – Latinoamérica (hiszpański latynoamerykański)
Ελληνικά (grecki)
Français (francuski)
Italiano (włoski)
Bahasa Indonesia (indonezyjski)
Magyar (węgierski)
Nederlands (niderlandzki)
Norsk (norweski)
Português (portugalski – Portugalia)
Português – Brasil (portugalski brazylijski)
Română (rumuński)
Русский (rosyjski)
Suomi (fiński)
Svenska (szwedzki)
Türkçe (turecki)
Tiếng Việt (wietnamski)
Українська (ukraiński)
Zgłoś problem z tłumaczeniem
Zapraszam po mój bardzo stary przepis na tradycyjne gołąbki z mięsa wieprzowego, bez dodatku ryżu. Gołąbki są delikatne, bez zbędnych składników oraz zasmażki. Można je szykować i z młodej i ze starej kapusty.
Czas przygotowania: 1 godzina
Czas duszenia maksymalnie: 1 godzina 30 minut
Liczba porcji: około 17 sztuk
Składniki
700 g mielonej łopatki wieprzowej
główka kapusty - białej lub włoskiej
1,5 szklanki bulionu lub odlanego rosołu
1 średnia cebula - około 200 g
łyżka oleju roślinnego
2 łyżki bułki tartej
2 łyżki przecieru pomidorowego lub koncentratu
przyprawy: po płaskiej łyżeczce soli i pieprzu
Jest na to dobry moment. Na przykład wtedy, kiedy niespodziewanie dostajesz od życia z plaskacza w twarz. Podejmujesz błędną decyzję, a jej konsekwencje ciążą na Tobie właściwie od momentu zawalenia sprawy. Twoje wybory prowadzą Cię nie tam, gdzie chciałbyś zmierzać. Albo po prostu pewnego dnia budzisz się rano w panice. Zlany potem, nieszczęśliwy.
To jest właśnie ten moment, kiedy możesz iść się schlać. Skoczyć z mostu. Naćpać. Pobiec przed siebie.
Możesz też walić głową w ścianę. ♥♥♥♥♥♥♥♥♥. Tłuc talerze. Dać się zapiąć w kaftan.
Usiąść albo zwinąć się w kłębek.
Ewentualnie pomyśleć.
Bez tego ostatniego żadna szanująca się ♥♥♥♥♥ do niczego w życiu nie doszła.