Steam 설치
로그인
|
언어
简体中文(중국어 간체)
繁體中文(중국어 번체)
日本語(일본어)
ไทย(태국어)
Български(불가리아어)
Čeština(체코어)
Dansk(덴마크어)
Deutsch(독일어)
English(영어)
Español - España(스페인어 - 스페인)
Español - Latinoamérica(스페인어 - 중남미)
Ελληνικά(그리스어)
Français(프랑스어)
Italiano(이탈리아어)
Bahasa Indonesia(인도네시아어)
Magyar(헝가리어)
Nederlands(네덜란드어)
Norsk(노르웨이어)
Polski(폴란드어)
Português(포르투갈어 - 포르투갈)
Português - Brasil(포르투갈어 - 브라질)
Română(루마니아어)
Русский(러시아어)
Suomi(핀란드어)
Svenska(스웨덴어)
Türkçe(튀르키예어)
Tiếng Việt(베트남어)
Українська(우크라이나어)
번역 관련 문제 보고
Zapraszam po mój bardzo stary przepis na tradycyjne gołąbki z mięsa wieprzowego, bez dodatku ryżu. Gołąbki są delikatne, bez zbędnych składników oraz zasmażki. Można je szykować i z młodej i ze starej kapusty.
Czas przygotowania: 1 godzina
Czas duszenia maksymalnie: 1 godzina 30 minut
Liczba porcji: około 17 sztuk
Składniki
700 g mielonej łopatki wieprzowej
główka kapusty - białej lub włoskiej
1,5 szklanki bulionu lub odlanego rosołu
1 średnia cebula - około 200 g
łyżka oleju roślinnego
2 łyżki bułki tartej
2 łyżki przecieru pomidorowego lub koncentratu
przyprawy: po płaskiej łyżeczce soli i pieprzu
Jest na to dobry moment. Na przykład wtedy, kiedy niespodziewanie dostajesz od życia z plaskacza w twarz. Podejmujesz błędną decyzję, a jej konsekwencje ciążą na Tobie właściwie od momentu zawalenia sprawy. Twoje wybory prowadzą Cię nie tam, gdzie chciałbyś zmierzać. Albo po prostu pewnego dnia budzisz się rano w panice. Zlany potem, nieszczęśliwy.
To jest właśnie ten moment, kiedy możesz iść się schlać. Skoczyć z mostu. Naćpać. Pobiec przed siebie.
Możesz też walić głową w ścianę. Kurwować. Tłuc talerze. Dać się zapiąć w kaftan.
Usiąść albo zwinąć się w kłębek.
Ewentualnie pomyśleć.
Bez tego ostatniego żadna szanująca się pizda do niczego w życiu nie doszła.