Install Steam
login
|
language
简体中文 (Simplified Chinese)
繁體中文 (Traditional Chinese)
日本語 (Japanese)
한국어 (Korean)
ไทย (Thai)
Български (Bulgarian)
Čeština (Czech)
Dansk (Danish)
Deutsch (German)
Español - España (Spanish - Spain)
Español - Latinoamérica (Spanish - Latin America)
Ελληνικά (Greek)
Français (French)
Italiano (Italian)
Bahasa Indonesia (Indonesian)
Magyar (Hungarian)
Nederlands (Dutch)
Norsk (Norwegian)
Polski (Polish)
Português (Portuguese - Portugal)
Português - Brasil (Portuguese - Brazil)
Română (Romanian)
Русский (Russian)
Suomi (Finnish)
Svenska (Swedish)
Türkçe (Turkish)
Tiếng Việt (Vietnamese)
Українська (Ukrainian)
Report a translation problem
W połowie pierwszej dekady XXI wieku, po 20 latach przerwy, Dodge zdecydował się reaktywować nazwę Charger po raz trzeci w historii. Tym razem otrzymał ją nie klasyczny samochód sportowy z nadwoziem coupé, lecz duży 4-drzwiowy sedan klasy wyższej, który w dotychczasowej ofercie razem z podobnej wielkości kombi Magnum zastąpił model Interpid. Standardowe przeniesienie napędu na tylną oś było rezultatem zastosowaniem platformy "LX" współdzielonej z Chryslerem 300.
Pierwsza generacja współczesnego Chargera zyskała charakterystyczną, masywną sylwetkę bogatą w masywnie zaroswane błotniki, wyraźnie zaakcentowane tylne błotniki, a także wysoko poprowadzoną linię okien i agresywnie ukształtowane detale pasa przedniego. Zwieńczyły go duży wlot powietrza w kształcie trapezu, który zdominowały akcenty z chromu wraz z centralnie umieszczonym logo firmowym.