Steam installeren
inloggen
|
taal
简体中文 (Chinees, vereenvoudigd)
繁體中文 (Chinees, traditioneel)
日本語 (Japans)
한국어 (Koreaans)
ไทย (Thai)
Български (Bulgaars)
Čeština (Tsjechisch)
Dansk (Deens)
Deutsch (Duits)
English (Engels)
Español-España (Spaans - Spanje)
Español - Latinoamérica (Spaans - Latijns-Amerika)
Ελληνικά (Grieks)
Français (Frans)
Italiano (Italiaans)
Bahasa Indonesia (Indonesisch)
Magyar (Hongaars)
Norsk (Noors)
Polski (Pools)
Português (Portugees - Portugal)
Português - Brasil (Braziliaans-Portugees)
Română (Roemeens)
Русский (Russisch)
Suomi (Fins)
Svenska (Zweeds)
Türkçe (Turks)
Tiếng Việt (Vietnamees)
Українська (Oekraïens)
Een vertaalprobleem melden
W połowie pierwszej dekady XXI wieku, po 20 latach przerwy, Dodge zdecydował się reaktywować nazwę Charger po raz trzeci w historii. Tym razem otrzymał ją nie klasyczny samochód sportowy z nadwoziem coupé, lecz duży 4-drzwiowy sedan klasy wyższej, który w dotychczasowej ofercie razem z podobnej wielkości kombi Magnum zastąpił model Interpid. Standardowe przeniesienie napędu na tylną oś było rezultatem zastosowaniem platformy "LX" współdzielonej z Chryslerem 300.
Pierwsza generacja współczesnego Chargera zyskała charakterystyczną, masywną sylwetkę bogatą w masywnie zaroswane błotniki, wyraźnie zaakcentowane tylne błotniki, a także wysoko poprowadzoną linię okien i agresywnie ukształtowane detale pasa przedniego. Zwieńczyły go duży wlot powietrza w kształcie trapezu, który zdominowały akcenty z chromu wraz z centralnie umieszczonym logo firmowym.