Πρόσφατες κριτικές από τον walas85

Deadly Days to drobny, lecz też bardzo przyjemny odczuwalnie mobilnie inspirowany pikselowy tytuł z gatunku gier strategicznych z pazurem rogue-lite, przenoszący gracza do świata zombie w którym to będzie próbował przetrwać – i to nie będzie wcale takie proste zadanie jakby można było sobie to wyobrazić.

Tytuł idealny dla każdego gracza, pozwalający nie tylko przyjemnie spędzić wolny czas przed monitorem walcząc z zombie, co wykazać się zręcznością w dynamicznie zmieniającym się losowo generowanym środowisku pełnym niebezpieczeństw.

Mała dygresja:

1. Klucz do powyższej gry możecie zakupić na oficjalnych zewnętrznych stronach sklepów z grami cyfrowymi (nie Key-shopy) w cenie ok 5 zł – nie ma co przepłacać za sam klucz.

2. W grze występuje dobrze przygotowany samouczek który bezproblemowo wprowadzi was w świat gry, nauczy jak posługiwać się/zarządzać jego poszczególnymi aspektami, aby można było w niedługim czasie samemu swobodnie działać.


Jak już wspomniałem na samym początku tej recenzji mamy tym razem do czynienia z tytułem z gatunku gier strategicznych z pazurem rogue-lite, przenoszący gracza do świata zombie w którym to będzie próbował przetrwać, chroniąc siebie oraz innych ocalałych przed nieobliczanym zagrożeniem.

Rozgrywka rozpoczyna się od ciekawego fabularnego wprowadzenia ukazująca sytuację która doprowadziła do pojawienia się owej apokalipsy zombie – warto obejrzeć, nie będę wam zdradzać jej szczegółów. Po czym przechodzi do samouczka wprowadzającego, a zaraz po tym do normalnej rozgrywki w której musicie już sami chronić, dbać (żywić/leczyć) o swoich ocalałych, rozwijać ich umiejętności (z wykorzystaniem zdobytego prowiantu) aby byli wydajniejsi w działaniu. Kończąc na dozbrajaniu ich w oręż do walki, po czym wysyłaniu ich do miast (wybranego przez was dystryktu) aby zdobywali niezbędny prowiant, surowce do dalszego funkcjonowania – rozwoju waszej bazy.

Wyprawy do miast są niezwykle niebezpieczne, dlatego też warto stale mieć się na baczności, zwłaszcza kiedy wasi ludzie będą przydzieleni do przeszukiwań miejskich obiektów, w trakcie wykonywania takiego działania będą bezbronni w konfrontacji z wrogiem – pozostali członkowie grupy wysłanej do miasta muszą zapewnić im wsparcia. W razie kiedy sytuacja będzie tragiczna, trzeba szybko ewakuować się z miasta i powrócić do macierzystej bazy – o ile zdołacie, co nie zawsze będzie takie proste. Wróg jest liczny, mocno agresywny i nieustępliwy będzie was atakować do upadłego.

Umiejętność sprawnego zarządzania podległymi wam postaciami biorącymi udział w akcji, rozdysponowaniem ich po mapie, posługiwanie się aktywnymi bonusowymi zdolnościami, dobrym terenowym rozeznaniem może okazać się kluczowe w waszym przetrwaniu,


Co ciekawe wybierając się na misję, sami wybieracie do którego dystryktu chcecie się udać – lokalizacje różną się od siebie stopniem niebezpieczeństwa, ilością dostępnych surowców itp. Dodatkowo w górnej części ekranu zostaje ukazany systemowo czas do zapadnięcia zmroku. W nocy przeciwnicy są mocniejsi, jest ich znacznie więcej niż za dnia – działając pod presją czasu musicie zebrać ile tylko zdołacie i ewakuować się możliwie szybko zanim sytuacja przybierze dramatycznego poziomu. Każdorazowy wypad poza waszą bazę do miasta to zaledwie kilkuminutowa szybka akcja (walka w nocy jest ekstremalnie wymagająca) dlatego też nie radzę tego przeciągać.

Musicie wziąć pod uwagę pewien ważny aspekt rozgrywki, a mianowicie śmierć jest nieodwracalna, ocaleni potrzebują żywności każdego dnia (jeżeli im jej nie zapewnisz będą umierać) – a kiedy ich zabraknie, gra się kończy. System gry za każdym razem losowo generuje poszczególne elementy rozgrywki, dzięki czemu przez co za każdym razem będziecie mieli styczność z nową, odświeżoną przygodą pełną emocji.

Co do oprawy audiowizualnej, jest świetna, kolorowa i bujna w detale (pikselowa oprawa wizualna robi bardzo pozytywne wrażenie), sterowane jest banalnie proste, interfejs czytelny, dynamicznej akcji i emocji z tym związanych – aż po sam sufit.


Deadly Days to drobny, lecz też bardzo przyjemny pikselowy tytuł z gatunku gier strategicznych z pazurem rogue-lite, przenoszący gracza do świata zombie w którym to będzie próbował przetrwać.

Polecam!

Zachęcam wszystkich do obserwacji kuratora, by na bieżąco otrzymywać świeże informacje o nowo zrecenzowanych tytułach.

HuniePop to bardzo przyjemny tytuł z gatunku gier przygodowych dla dorosłych, będącym połączeniem typowej kolorowej w pełni udźwiękownionej powieści wizualnej z grą logiczna typu Candy Crush. Gracz wspomagany przez miłosną wróżkę Kyu będzie miał(a) za zadanie umawiać się na randki z lokalnymi postaciami. Z czasem będzie zyskiwał(a) ich co raz to większe uznanie i względy, a dla największych szczęściarzy(rek) przerodzi się to w coś bardziej seksualnie pikantnego.

Tytuł z racji tego jaką porusza tematykę, nie jest odpowiedni dla każdego (w teorii), dedykowany jest on dla bardziej dojrzalszych odbiorców - w grze można wcielić się w postać męska lub żeńską, co jest ciekawym urozmaiceniem.


Jak już wspomniałem na samym początku tej recenzji mamy tym razem do czynienia z tytułem z gatunku gier przygodowych dla dorosłych, będącym połączeniem typowej kolorowej w pełni udźwiękownionej powieści wizualnej z grą logiczna typu Candy Crush. Gracz wspomagany przez miłosną wróżkę Kyu będzie miał(a) za zadanie umawiać się na randki z lokalnymi postaciami. Z czasem będzie zyskiwał(a) ich co raz to większe uznanie i względy a dla największych szczęściarzy(rek) przerodzi się to w coś bardziej seksualnie pikantnego.

Fundamentem rozgrywki są zatem typowe jak na gry z ramienia powieści wizualnych rozmowy, szczegółowe konwersacje z napotkanymi postaciami ze świata gry. Poruszając w ich trakcie różne tematy (rozszyfrowujecie jej osobowość/preferencje, co lubią a czego nie). Te informacje są ważne gdyż pozwalają na późniejsze "śmielsze" interakcje (nie to co sądzicie, jeszcze) w trakcie spędzania ze sobą wolnego czasu – randkowanie (będącą mini grą w Candy Crush), która w zależności od waszych wysiłków przybierają różne kształty.

Aby randka się powiodła musicie zdobyć odpowiednią liczbę punktów uznania, przy czym poszczególne kolorowe kryształy odwzorowują inną sferę zainteresowania – wpływające na każdą z osób inaczej (generują większy lub mniejszy wpływ, musicie odkryć co ich „kręci”). Prócz tego należy wziąć też pod uwagę pewną istotną rzecz, wśród tych kamyczków są też takie które drastycznie zmniejszają wasz wpływ (tzw. łamacze serc) oraz to że macie ograniczona ilość ruchów do wykonania (tylko kamyczki z dzwoneczkiem dodają je wam, lecz są bardzo rzadkie do spotkania). W sytuacji kiedy nie uda wam się wypełnić określonego pełnego współczynnika, randka kończy się niepowodzeniem. Będziecie musieli spróbować ponownie za jakiś czas.

Aby doszło do "miziania" z postacią trzeba pozytywnie ukończyć 5 randek, po każdej udanej randce otrzymujecie osobiste/bardziej odważne zdjęcia waszej partnerki. Jednak aby nie było za łatwo każda randka po sobie jest trudniejsza – dlatego też twórcy (wiedząc że to nie będzie spacerek po dziewiczym parku) przygotowali dodatkowe wspomagacze którymi możecie obdarować partnerów zwiększając tym samym waszą szansę na odniesienie sukcesu.


Co ciekawe, randki generują wirtualną walutę (w zależności od waszego wyniku, ich wartość się zmienia) która jest niezbędna do zakupu powyżej wspomnianych wspomagaczy: od maskotek, drinków, jedzenia itp. pozwalające lepiej udobruchać partnerkę – jak i namówić ją na dalszą rozmowę.

Z drugiej strony same rozmowy generują dla was różowe punkty tzw. Hunie, pozwalające na zakup ulepszeń wartości statystyk waszej ogrywanej postaci jak spostrzegawczość, intelekt, flirt etc. im wyższy ich współczynnik tym łatwiej będzie wam osiągnąć główny cel.

Co do oprawy audiowizualnej to muszę przyznać że jest na bardzo dobrym poziomie, w pełni udźwiękowiona oprawa wizualna robi bardzo pozytywne wrażenie, sterowanie jest banalnie proste, interfejs przejrzystym. Jednakże brak spolszczenia, może poniekąd odstraszyć osoby nie znające języka angielskiego.


HuniePop to bardzo przyjemny tytuł z gatunku gier przygodowych dla dorosłych, będącym połączeniem typowej kolorowej w pełni udźwiękownionej powieści wizualnej z grą logiczna typu Candy Crush.

Polecam!

Zachęcam wszystkich do obserwacji kuratora, by na bieżąco otrzymywać świeże informacje o nowo zrecenzowanych tytułach.

Gape Kape Escape to niestety bardzo słabiutki eksploracyjny growy projekt, których ostatnimi czasy powstaje wiele na tej platformie – co zabawne są one niezwykle podobne do siebie (czyżby artystyczny kopiuj/wklej?). Z całym szacunkiem dla twórców, nie jest to gra w pełnym tego słowa znaczeniu a jedynie zarys/demo „czegoś” co miałoby nią być – co nie koniecznie robi dobre wrażenie.

Nie jest to zabawa dla każdego to pewne, technicznie rzecz biorąc wygląda on jak stworzone w typowym growym edytorze poziom(y) z wygenerowanym losowym ukształtowaniem z luźno umieszczonymi na ich powierzchni dodatkowymi elementami otoczenia.

Mała dygresja:

Klucz do powyższego tytuł otrzymałem za darmo w ramach programu kontaktu z kuratorami Steam od producenta/wydawcy za co dziękuję.


Jak już nadmieniłam na samym początku tej recenzji mamy tym razem do czynienia z growym projektem z gatunku „gier” eksploracyjnych. Trzonem rozgrywki w tym przypadku będzie eksploracja dosyć obszernego skrawka map(y) poszczególnych poziomów (jest ich obecnie 5), usianego przeszkodami różnej maści (w tym zielone elementy pomocnicze, czerwone zabójcze), na czele z zrobotyzowanymi przeciwnikami które są w stanie wykryć gracza z dalekiej odległości – po czym gonić go do upadłego.

Biorąc pod uwagę że nie mamy praktycznie żadnych zdolności obronnych (nad czym ubolewam), prócz samej ucieczki/ wykorzystywania zielonych obiektów czy też samych statycznych pułapek do uniknięcia złapania – zazwyczaj kończąca się zgonem naszej postaci, restartem całej rozgrywki. Ukazana rozgrywka niestety w bardzo szybkim tempie zaczyna nudzić, nie ma tu większej ekscytacji w poszukiwaniach artefaktu – brakuje tu zbyt wielu elementów które mógłby urozmaicić rozgrywkę, a zamiast tego otrzymujemy nijaką bieganinę po mapie.

Co do kwestii technicznych to niestety nie mam też dobrych wiadomości, projekt usłany jest sporą ilością błędów różnej maści, wchodzenie/przenikanie waszej postaci przez tekstury to najwidoczniej tu standard. Sterowanie jest ciut oporne, bieg stanowczo za wolny – kiedy wykryją was drony, ucieczka w większości przypadków jest bezsensowna. Interfejsu brak, brak ustawień systemowych w tym możliwości wyciszenia zbyt głośnych dźwięków w samej „grze”.


Gape Kape Escape to niestety bardzo słabiutki eksploracyjny growy projekt w którym to gracz będzie poszukiwał zaginionego artefaktu starając się przy tym unikać wszelakich nadciągających zagrożeń.

Zachęcam wszystkich do obserwacji kuratora, by na bieżąco otrzymywać świeże informacje o nowo zrecenzowanych tytułach.

Path of Exile to bardzo dobry, nastawiony na wieloosobową rozgrywkę „diablo-podobny” tytuł z gatunku mrocznego fantasy RPG, hack-and-slash w którym to postać gracza zostaje wygnana ze swojej ojczyzny na nieprzyjazny kontynent w którym będzie próbował(a) przetrwać walcząc z wszelakimi niebezpieczeństwami tam obecnymi.

Tytuł idealny dla każdego gracza w tym zagorzałego fana produkcji z tego gatunku, dający ogromną swobodę przy tworzeniu i rozwijaniu własnej postaci (drzewko rozwoju to istny kosmos), grając samemu bądź razem ze znajomymi odkrywając mroczne tajemnice upadłego świata fantasy – to niezwykła przygoda pełna krwawych emocji o których tak szybko nie zapomnicie.

Mała dygresja:

1. Nie zwracajcie uwagi na mój czas gry na platformie Steam, gdyż jest nieadekwatny z rzeczywistym czasem spędzonym z tym tytułem który posiadam na innych growych platformach – a ogrywałem ją pierwotnie na platformie Epic.

2. To darmowy tytuł, więc nie zwlekaj długo z jej przetestowaniem bo naprawdę warto – a być może wciągnie cię na długo.


Jak już wspomniałem na samym początku tej recenzji mamy tym razem do czynienia z tytułem z gatunku mrocznego fantasy RPG, hack-and-slash w którym to postać gracza zostaje wygnana ze swojej ojczyzny na nieprzyjazny kontynent w którym będzie próbował(a) przetrwać walcząc z wszelakimi niebezpieczeństwami tam obecnymi.

Rozgrywka nie będzie się w wielce różnić od tego z czym mieliście „zapewne” styczność w innych grach z tej kategorii. Fundamentem zabawy będzie rozległa eksploracja świata gry, poszczególnych jej lokalizacji wykonując w jej trakcie poszczególne misje główne oraz poboczne rozwijające pomniejszą strukturę fabularną produkcji – a co za tym idzie rozwijające waszą postać. W tym przypadku macie dosyć szerokie pole do popisu, swobodę w kreowaniu/rozwoju waszego bohatera jest naprawdę imponująca – i nie mówię tu tylko o kwestiach kosmetycznych.

Gracz ma do wyboru aż siedem podstawowych klas postaci wyróżniających się własnymi odmiennymi statystykami, stylem prowadzenia walki i co się z tym wiąże mocnymi/słabymi stronami. To co solidnie wyróżnia ten tytuł spośród innych to kosmicznie gigantycznie (przyprawiające o zawrót głowy) drzewko umiejętności z której czerpie każda z dostępnych w grze klas – to od gracza będzie zależeć w którą stronę będzie się rozwijać, jakie umiejętności/ bonusy wybierze, definiując tym samym styl prowadzenia rozgrywki.

Dalsze kwestie produkcji to typowy mroczny hack-and-slash w którym przyjdzie wam wycinać niezliczoną liczbę zróżnicowanych wrogich jednostek, których zdolności/możliwości bojowe nie należy bagatelizować – w skrócie nie rzucajcie się z motyką na słonce bo bardzo szybko możecie tego pożałować. Granie w większym składzie osobowym może okazać się dobrym pomysłem oraz szansą na bardziej widowiskową rozgrywkę – im was więcej tym poziom trudności wzrasta.

Co do kwestii technicznych to nie mam zastrzeżeń (nie doświadczyłem żadnych błędów), gra działa płynnie, oprawa audiowizualna jest bardzo dobra, misje ciekawe, mapa gry bogata w detale, sterowanie banalnie proste oraz interfejs przejrzysty.


Path of Exile to bardzo dobry „diablo-podobny” tytuł z gatunku mrocznego fantasy RPG, hack-and-slash w którym to postać gracza zostaje wygnana ze swojej ojczyzny na nieprzyjazny kontynent pełnego niebezpieczeństw.

Polecam!

Zachęcam wszystkich do obserwacji kuratora, by na bieżąco otrzymywać świeże informacje o nowo zrecenzowanych tytułach.

Simply Chess to bardzo przyjemny, klasycznie uformowany i co ważne darmowy tytuł z gatunku gier logicznych, klasyczna gra w szachy przeniesiona na grunt cyfrowy oferujący graczowi niezwykle przyjemne chwile spędzenia przed monitorem – grając ze sztuczną inteligencją, znajomymi w trybie lokalnym bądź innymi graczami z sieci.

Tytuł idealny dla każdego gracza, bez względu na wasz stopień zaawansowania będziecie bawić się dobrze. Produkcja oferuje kilka trybów zabawy w tym rankingowej dla największych pasjonatów tej nietypowej planszówki. Nie ma co się tu za bardzo rozpisywać, zapraszam do zabawy.

Polecam!

Zachęcam wszystkich do obserwacji kuratora, by na bieżąco otrzymywać świeże informacje o nowo zrecenzowanych tytułach.

Cats and Seek Toge Land to kolejny bardzo przyjemny niskobudżetowy oraz darmowy tytuł z gatunku gier logicznych, w którym to zadaniem gracza będzie odnalezienie stu (100) poukrywanych kotów na tle wesołego miasteczka.

Jest to tytuł idealny dla każdego gracza, który chciałby choć na moment oderwać się od codziennie wykonywanych czynności i zagrać w coś ciekawego – grę można ukończyć w zaledwie kilka minut.


Jak już wspomniałem na samym początku tej recenzji mamy tym razem do czynienia z tytułem niskobudżetowym z gatunku gier logicznych, udostępniony na platformie Steam za darmo, tak więc może pobrać i zagrać w nią każdy gracz – zachęcam by to zrobić, nic was to nie kosztuje, a zabawa jest bardzo przyjemna.

Koncepcja gry, jak w większości gier tego typu polegać będzie na odszukaniu przez gracza na obszarze jednej grafiki - kocich postaci. W powyższej darmowej wersji gry, gracz ma do dyspozycji tylko jedną planszę na której musi odszukać aż 100 kotów oraz dodatkowe barwne osobistości ze świat gry w tym klucze do kuferków – za odnalezienie poszczególnych postaci gracz zostaje nagrodzony Steamowymi osiągnięciami.


Cats and Seek Toge Land to kolejny bardzo przyjemny niskobudżetowy oraz darmowy tytuł z gatunku gier logicznych, w którym to zadaniem gracza będzie odnalezienie stu (100) poukrywanych kotów na tle wesołego miasteczka.

Polecam!

Zachęcam wszystkich do obserwacji kuratora, by na bieżąco otrzymywać świeże informacje o nowo zrecenzowanych tytułach.

Mini Thief to drobny, lecz też bardzo przyjemny pikselowy tytuł z gatunku gier akcji w którym to gracz wciela się w rolę tytułowego drobnego „mini” złodziejaszka wkradającego się do różnych posiadłości rabując wszystko co mu się tylko nawinie pod ręką, po czym będzie starać się bezpiecznie uciec ze zebranym łupem – unikając przy tym wykrycia i schwytania ze strony właścicieli. Poszczególne rabunkowe wyskoki to zazwyczaj kwestia kilku minut.

Tytuł być może nie jest kierowany do wszystkich, traktujcie ją tylko jako grową odskocznię od bardziej rozbudowanych produkcji w której pierwotnie nie ma zbyt wiele zawartości - zaledwie kilka lokalizacji do splądrowania. Co ważne, twórcy gry udostępnili edytor poziomów dzięki któremu można tworzyć własne plansze, dzielić się nimi z innymi graczami /udostępniać je w warsztacie Steam.

Zachęcam wszystkich do obserwacji kuratora, by na bieżąco otrzymywać świeże informacje o nowo zrecenzowanych tytułach.

Dark Sector to przyjemny klasyczny tytuł z gatunku gier akcji w którym to gracz wciela się w agenta CIA wysłanego z tajną misją do Wschodniej Europy. Jednakże nie wszystko idzie zgodnie z planem co doprowadza do sytuacji że postać gracza zostaje zarażona tajemniczym wirusem w efekcie czego uzyskuje nadnaturalne zdolności, które będzie wykorzystywać do walki z wrogiem.

Nie jest to tytuł dla każdego to pewne, produkcja ma swoje dobre lata daleko za sobą, co obecnie odbija się dosyć solidnie na jej technicznej stronie – poza tym liniowa i mało rozbudowana rozgrywka otulona w (moim zdaniem) słabą fabułę nie do końca zachwyca. Może kiedyś robiło to wrażenie, lecz dziś nie koniecznie.


Jak już wspomniałem na samym początku tej recenzji mamy tym razem do czynienia z tytułem z gatunku gier akcji, usłaną mrocznym klimatem przypominający w pewnym sensie produkcje Resident Evil. Gracz wciela się w agenta CIA wysłanego z tajną misją do Wschodniej Europy. Jednakże nie wszystko idzie zgodnie z planem co doprowadza do sytuacji, że wasza postać zostaje zarażona tajemniczym wirusem (technocytu) w efekcie czego uzyskuje nadnaturalne zdolności, które będzie wykorzystywać do walki z wrogiem.

W tym przypadku filarem rozgrywki będzie niestety liniowa wędrówka po kolejnych lokalizacjach, eliminacja wszelakiego zagrożenia tam występującego, przy użyciu broni palnej oraz specjalnego ostrza-bumerangu nabytego wraz z postępującą infekcją przekształcającą ciało waszego bohatera w istny bojowy pancerz ewoluujący z czasem (gracz nabiera nowe umiejętności) zdolny wytrzymać nie jeden strzał.

Co z jednej strony jest satysfakcjonujące, kiedy w czasie brutalnej walki poszczególne części cała przeciwnika odpadają na wszystkie strony przy kontakcie z naszym super ostrym narzędziem, to znowu mam ogromne zastrzeżenia co do samej broni występującej w grze – która w większości przypadków jest bezużyteczna a jej system celowania jest typowo konsolowy (mało precyzyjny). Dosłownie czuć ukierunkowanie twórców w którą stronę ma się skopić dynamiczna rozgrywka i nie będzie to wcale opcja strzelankowa. Idąc dalej w trakcie wykonywania misji będziecie rozwiązywać drobne obszarowe łamigłówki blokujące dostęp do innych sektorów mapy. Wykonując misje, zabijając wrogie jednostki otrzymujecie wirtualną walutę potrzebną do zakupu/ulepszenia waszego oręża.

Co do oprawy audiowizualnej, jak już wspominałem ma swoje dobre lata daleko za sobą co czuć pod na wielu warstwach, wizualnie jest OK, sterowanie jest dosyć oporne/ułomne, klimat przyjemny ale za to fabularnie nie powala – choć to tylko moje skromne zdanie, gra nie wywołała u mnie jakiejś większej ekscytacji jak inne klasyki z tego gatunku.


Dark Sector to przyjemny klasyczny tytuł z gatunku gier akcji w którym to gracz wciela się w agenta CIA wysłanego z tajną misją do Wschodniej Europy w której przyjdzie mu walczyć z niebezpiecznym przeciwnikiem.

Zachęcam wszystkich do obserwacji kuratora, by na bieżąco otrzymywać świeże informacje o nowo zrecenzowanych tytułach.

Back door to niecodzienna produkcja z gatunku gier przygodowych (eksploracyjnych), w dużej mierze przypominająca growy akademicki projekt aniżeli coś bardziej rozbudowanego. Gracz zostaje przeniesiony do umysłu głównego bohatera w którym to będzie poszukiwać drogi powrotu ze świata iluzji do rzeczywistości.

Tytuł być może nie koniecznie jest dedykowany jest dla wszystkich ze względu na jej specyficzną strukturę która bazuje głównie na obszarowym bieganiu w nieznane (istna tułaczka), mając nadzieję ze znajdziecie upragnione przejście do kolejnej lokalizacji.

Mała dygresja:

Klucz do powyższej produkcji otrzymałem za darmo w ramach programu kontaktu z kuratorami Steam od producenta/wydawcy za co dziękuję.


Jak już wspomniałem na samym początku tej recenzji mamy tym razem do czynienia z tytułem z gatunku gier przygodowych (eksploracyjnych), w dużej mierze przypominająca growy akademicki projekt aniżeli coś bardziej rozbudowanego. Gracz zostaje przeniesiony do umysłu głównego bohatera w którym to będzie poszukiwać drogi powrotu ze świata iluzji do rzeczywistości.

Koncepcja może i fajna, jednakże jej głębsze znaczenie jest znane jedynie twórcy – chyba że do mnie jakoś ona nie dotarła. Przyznam się że pierwsze minuty w grze były przyjemne, relaksujące w odkrywaniu nowych zakątków umysłu tzw. „niebadanego lądu”. Jednakże im dalej tym zaczynacie dostrzegać więcej błędów w lokalizacjach, w samej jej wewnętrznej strukturze, jak nie przechodzicie przez tekstury (np. w metro przy każdych schodach), to niewidzialne ściany blokujące poruszanie się, po kierunek samej rozgrywki która bardzo szybko zaczyna „powiewać” nudą – a brak systemu wspomagania gracza w tej rozległej wędrówce działa bardzo demotywująco.

Powinna być opcja (czasowa – aktywowana po pewnym czasie w danej lokalizacji/lub też nie – za naciśnięciem klawisza) naprowadzająca gracza na właściwy kierunek, bądź jakaś lekka podpowiedź ukazująca właściwą drogę do celu – rozumiem że produkcja jest skonstruowana w taki sposób aby maksymalnie wydłużyć zabawę gracza, no ale bez przesady.

Co do oprawy audiowizualnej, to produkcja niskobudżetowa dlatego też nie spodziewajcie się wzniosłych fajerwerków w tej kategorii, choć nie jest też tragicznie. Spora ilość błędów i niedoróbek o których wspominałem wcześniej – są to rzeczy do poprawy i zapewne z czasem będą załatane. Klimat gry jest przyjemny, sterowanie banalnie proste. To tyle, lub aż tyle – jeżeli kiedyś będzie mieli możliwość przetestować ten tytuł za darmo, to jak najbardziej powinniście spróbować.


Back door to niecodzienna produkcja z gatunku gier przygodowych, gdzie gracz zostaje przeniesiony do umysłu głównego bohatera w którym to będzie poszukiwać drogi powrotu ze świata iluzji do rzeczywistości.

Zachęcam wszystkich do obserwacji kuratora, by na bieżąco otrzymywać świeże informacje o nowo zrecenzowanych tytułach.

Cats of the Song Dynasty to kolejny bardzo przyjemny niskobudżetowy oraz darmowy tytuł z gatunku gier logicznych, w którym to zadaniem gracza będzie odnalezienie stu (100) poukrywanych kotów na tle niezwykłego malarskiego dzieła sztuki.

Jest to tytuł idealny dla każdego gracza, który chciałby choć na moment oderwać się od codziennie wykonywanych czynności i zagrać w coś ciekawego – grę można ukończyć w zaledwie kilka minut.


Jak już wspomniałem na samym początku tej recenzji mamy tym razem do czynienia z tytułem niskobudżetowym z gatunku gier logicznych, udostępniony na platformie Steam za darmo, tak więc może pobrać i zagrać w nią każdy gracz – zachęcam by to zrobić, nic was to nie kosztuje, a zabawa jest bardzo przyjemna.

Koncepcja gry, jak w większości gier tego typu polegać będzie na odszukaniu przez gracza na obszarze jednej grafiki - kocich postaci. W powyższej darmowej wersji gry, gracz ma do dyspozycji tylko jedną planszę na której musi odszukać aż 100 kotów – za odnalezienie każdego z nich gracz zostaje nagrodzony Steamowymi osiągnięciami.


Cats of the Song Dynasty to kolejny bardzo przyjemny niskobudżetowy oraz darmowy tytuł z gatunku gier logicznych, w którym to zadaniem gracza będzie odnalezienie stu (100) poukrywanych kotów na tle malarskiego dzieła sztuki.

Polecam!

Zachęcam wszystkich do obserwacji kuratora, by na bieżąco otrzymywać świeże informacje o nowo zrecenzowanych tytułach.