Sirâyet の最近のレビュー

”Fotoğraf çekiyorum. Kendimin, dünyanın, her şeyin. Kulağa üzücü gelebilir ama çok eğleniyorum.” -Max Caulfield

Maxine Caulfield (kısacası Max denmesini istiyor) adında genç bir kızı canlandırdığımız bu oyun, romanlara konu olabilecek bir hikâyeyi bize güzel oynanış mekanikleri ile sunuyor. Etkileyici atmosferi ve gerçekten muhteşem müzikleri ile de karakterimizin yaşadığı duyguları bize yaşattırıyor. Hikâyeli oyun seven oyuncuların mutlaka oynaması gereken, hikâyeyi de kendi tercihlerimize göre yönlendirdiğimiz güzel bir macera.


Blackwell Academy’de fotoğrafçılık okuyan Max, sessiz, iyi kalpli ve yardımsever bir kişiliğe sahiptir. Bir gün sıradan bir dersteyken, zamanı geriye alabilme özelliğini fark ettiğinde, hayatında ve yaşadığı Arcadia Bay’de büyük değişiklikler olmaya başlıyor. İşte hikâyemiz böyle başlıyor. Sonrasında ise Max’in ve diğer insanların, yaptığımız seçimlerle değişen hikâyelerine tanık oluyoruz. Kimi zaman üzülüp, kimi zaman mutlu oluyoruz. Kimi zaman kafamız karışıyor, kimi zaman karar vermekte zorlanıyoruz. Ayrıca hikâye kesinlikle bizi bir noktada şaşırtmayı başarıyor ve ivmesini hiçbir zaman düşürmüyor.


Grafikler oldukça hoş ve gerçekçi. Ayrıca oyunumuz bir aksiyon oyunu olmadığı için, yüksek fps değerine ihtiyaç duymuyoruz. Bu yüzden grafik ayarlarını yüksek tutup, atmosferi daha rahat yaşayabiliriz.

Kontroller de bir o kadar basit, zorlayan herhangi bir unsur yok. Ayrıca ben oyunu hem klavye-mouse ile hem de kontrolcü ile oynadım ve kesinlikle kontrolcü ile oynamanızı tavsiye ederim.

Sesler kaliteli, müzikler ise sanat eseri. Gerçekten müzikler özel olarak sağlam bir altyapı ile yapılmış. Günümüzün hit şarkıları niteliğinde kaliteli.


Oyunun ön plana çıkan özelliği hikâye anlatımı ve atmosferi olduğunu göz önünde bulundurarak, çok iyi bir iş çıkarıp klasik kategorisine yerleşebilecek bir oyun olduğunu söyleyebilirim. Hikâyeden asla kopmuyorsunuz ve bunun yanında çevre ile etkileşimde de bulunabiliyorsunuz. Ayrıca oyun sizi gerçekten şaşırtıyor ve zaman zaman ufak ayrıntıları ile büyülüyor. Yaptığınız seçimler ise oyunda çok büyük bir etki oluşturmasa da bir şeylerin değiştiğini fark edebiliyorsunuz. Oyunda tek zayıf bulduğum özellik ise, oyunun sonunun beklediğim kadar iyi olmaması ve seçimlerimizin büyük bir kısmının oyun sonuna etki etmemesi.

Assassin’s Creed’in serisinin beşinci ana oyunu olan Assassin’s Creed Unity, çıktığı dönemde buglarıyla ünlenip, serinin yüz karası unvanını almıştı. Peki gerçekten bu unvanı hak ediyor mu? Hikâyesi ve oynanışı nasıl? Assassin’s Creed serisinin tamamını defalarca bitirmiş ve tarihi oyunları seven bir oyuncu olarak, bu oyunu her yönüyle incelemeye çalışacağım.

Cevabı baştan söyleyeyim, hayır kesinlikle kötü bir oyun değil. Her ne kadar oynanış olarak zayıf gibi görünse ve yer yer buglar bulunsa da bir Assassin’s Creed oyunu olarak ortalamanın üstünde bir oyundur bana göre. Grafik olarak başarılı olmakla beraber hikâye olarak da gayet tatmin edici bir oyun. Ayrıca bu oyundan sonra Assassin’s Creed serisinin ana hikâyesi ve mekanikleri büyük ölçüde değişikliğe uğramaya başladı.

- Hikâye

Assassin’s Creed’in ana hikâyesi Unity’den sonra gittikçe sadeleşti. İlk oyunlarda günümüz kısmı için önemli sayıda sahne bulunurken, şimdiki oyunlarda arada birkaç sahne veriliyor. Her ne kadar benim asıl hoşuma giden kısımlar günümüz kısımları olsa da günümüz hikâyesinin artık bir önemi kalmadı ama serinin ismi Assassin’s Creed olduğu için arada birkaç sahne gösteriliyor. Yani aslında serinin son oyunları, tek başına oynanabilen oyunlar olmaya başladı. Mesela, Assassin’s Creed 2’nin bazı kısımlarını daha iyi anlayabilmek için bir önceki oyunu oynamak gerekiyordu ama bu oyun ve sonraki oyunlar için böyle bir gereklilik neredeyse bulunmamakta.

Gelelim oyunumuzun hikâyesine. Assassin’s Creed Unity, Fransız İhtilâli dönemindeki Fransa’da geçiyor. Ana karakterimizin ismi Arno Victor Dorian. Çoğu insanın da söylediği gibi karakteri ilk gördüğümde Assassin’s Creed 2 üçlemesinin efsane karakteri olan Ezio’ya benzetmeye çalıştıklarını düşünmüştüm. Nitekim benzerlikleri olsa da Arno, kendi başına bir karakterdir. Ezio ile karşılaştırmak elbette doğru olmaz fakat karşılaştırdığımızda Arno’nun biraz daha renksiz bir karakter olduğunu hissedebiliriz. Belki de bunun sebebi, Fransız İhtilâli’nin yaşandığı yılların daha puslu olmasıydı. Ama ben oynarken pek böyle hissetmedim. Benim için Arno, başarılı bir karakterdi. Fakat oyun boyunca karakterimizin gelişimini pek hissedemiyoruz.

Hikâyede biraz eksik bulduğum kısım ise, Fransız İhtilâli döneminde geçmesine rağmen oyunda ihtilâli tam anlamıyla görebileceğiniz bir görev bulunmuyor maalesef. Sadece atmosfer olarak o dönemde yer alıyorsunuz ve karakterlerin konuşmalarından o dönemi ve dönemin olaylarını anlıyorsunuz. Aslında hiçbir Assassin’s Creed oyununda tam olarak tarihi olayların içinde bulunmuyorsunuz. Sadece o dönemde bulunduğunuz için o olayların yanında geçip, o olayları hissediyorsunuz.

Assassin’s Creed Unity, hikâyesel olarak çok güçlü başlayıp etkileyici olarak bitse de, oyunun ortaları için böyle söylemek pek mümkün değil. Aslında bu durum, açık dünya oyunlarının genel problemi olabilir. Birsürü yan görev ve etkinlikler bulunduğu için, ana hikâyeye olan odağınız birazcık dağılıyor. Yan görevlerin de kendi içlerinde ufak tefek hikâyeleri bulunuyor. Bu sebeple sıkıcı hissettirmiyor. Ana hikâyeye genel olarak baktığımızda gerçekten başarılı olduğunu söyleyebilirim. Assassin’s Creed serisinin her oyununda olduğu gibi bu oyun da hikâyesiyle olarak beni etkilemeyi başarıyor. Ayrıca oyun içindeki bazı görevleri co-op olarak arkadaşlarımızla beraber yapabiliyor olmak da bize farklı ve eğlenceli bir oynanış mekaniği sunuyor.

- Oynanış ve Mekanikler

Oynanış olarak önceki oyunlardan biraz farklı ve daha gelişmiş bir tarza sahip. Dövüşler daha gerçekçi ve animasyonlar daha güzel. Vuruş hissiyatı çok iyi olmasa da fena değil, kötü hissettirmiyor. Dövüşler yine kolay denebilecek seviyede fakat doğru zamanda hamle yapmanız, önceki oyunlara göre biraz daha önemli. Ek olarak, siper alma özelliği de bu oyunla beraber ortaya çıkıyor. Bu özellik sayesinde gizlilik konusu bir adım ileriye taşınıyor. Ayrıca oyunda geliştirebileceğiniz yetenekleriniz mevcut. Görevleri tamamladıkça kazandığınız puanlar ile istediğiniz özelliği açabiliyorsunuz. Bu mekanik de yine bu oyunla beraber ortaya çıkıyor. Bu yetenekler sayesinde, çok gelişmiş olmasa da kendinize bir oynayış tarzı belirleyebiliyorsunuz.

Silahlar ve zırhlar da çok çeşitli ve hepsinin farklı ek özellikleri mevcut. Örneğin bazıları gizlenmenizi kolaylaştırırken bazıları ise savaşlarda daha fazla hasar vermenizi veya daha az hasar almanızı sağlayabiliyor. Ayrıca her ekipmanınızı bir kez geliştirip bu özellikleri artırabiliyorsunuz. Birkaç farklı silah türü mevcut fakat ben çoğunu kullanmadım. Ayrıca oyuna yeni eklenen Phantom Blade de güzel ve kullanışlı bir silah.

- Grafik ve Atmosfer

Grafiklerden bahsetmezsek kesinlik olmaz. Serinin önceki oyunlarına göre devrimsel bir grafik farkı bulunuyor oyunda. Hatta yapımcılar, oyundaki binaların, gerçekteki ölçütlerini bire bir yansıttığını söylüyorlar. O dönemde bulunan büyük mimari yapılarla oyunda karşılaşmak gerçekten çok hoşuma gidiyor. Ayrıca yapılara tırmanmak daha hızlı ve daha rahat hissettiriyor. Ek olarak, çoğu binanın içerisine girebiliyor olduğumuzu da belirtmek isterim.

Çevre olarak, baya kalabalık bir şehir yapısı var fakat şehrin pek yaşadığını söyleyemem. Şehirdeki insanları durup biraz incelediğiniz zaman aslında çok da canlı olmadıklarını anlıyorsunuz. Ama genel olarak baktığınızda pek gözünüze çarpmıyor. Hatta herkesin farklı bir kişiliğe sahip olduğunu görüyorsunuz. O dönemi yansıtmak için yapılan bazı kalabalık yerlerde gerçekten adım atmaya yer bulamıyorsunuz. Şehirde rastgele karşınıza çıkan olaylar güzel olsa da ise sürekli kendini tekrar ediyor. Bu açıdan önceki oyunların üzerine pek de bir yenilik göremedim, kalabalık şehir yapısı dışında.

- Karakterler

Oyunda başarılı bulduğum bir diğer kısım ise karakterler ve veri tabanı. Her Assassin’s Creed oyununda olduğu gibi bu oyunda da karakterlerin okunmaya değer hikâyeleri var ve bu karakterler gerçekten de yaşamış kişiler. Oyunda bulunan ünlü tarihi kişiliklerle de veri tabanı oldukça güçleniyor. Oyunda yer alan gazete gibi ekstralar de göz atmaya değer unsurlar. O dönemin atmosferine asıl girmeniz, gerçekleşen olayları okuyup kavradığınız zaman gerçekleşiyor.

- Ek Olarak

Çok konuşulan bug konusuna gelecek olursak, oyunda eskisi gibi oynanışı etkileyen berbat buglar artık bulunmuyor fakat arada sırada ufak tefek buglarla karşılaşabilirsiniz. Her oyunda olduğundan biraz daha fazla bug var diyebilirim. Görsel olarak birkaç buga denk gelmiş olsam da şu ana kadar oynayışımı etkileyen herhangi bir bugla karşılaşmadım.

Assassin’s Creed serisini seviyorsanız fakat kötü yorumlardan dolayı bu oyunu oynamadıysanız, oynamanızı tavsiye ederim. Seriye ilk defa bu oyunla giriş yapacaksanız zaten sorun olacağını düşünmüyorum, rahatlıkla alıp oynayabilirsiniz. Yeni Assassin’s Creed oyunları gibi bir açık dünya ve oynanış mekaniği sunmasa da, eski oyunlara göre daha gelişmiş bir açık dünyaya ve oynanış mekaniğine sahip. Tam olarak ikisinin arasında bir oyun diyebiliriz, işte bu yönüyle de benim için yeri çok farklıdır.

Soulslike türünde pek oyun oynamamıştım ve olumlu yorumlardan dolayı denemek istedim. Hollow Knight hakkında da pek bilgi sahibi değildim. İlk başlarda çok hoşuma gitti. Atmosfer, grafikler ve oyunun akıcılığı gerçekten insanı oynamaya teşvik ediyordu. İlerledikçe karakterimizin gelişmesi falan gerçekten hoşuma gitmişti. Ama nedense oyundan aldığım zevk zamanla azalmaya başladı.

Oyunda net bir hikâye yoktu. Bu da kendimi biraz boşlukta hissetmeme sebep oldu. Özellikle ilk bosstan sonra bir boşluğa düştüm, isteksizce devam ettim. Belki de bölüm tasarımı beni yormuştu. Oyunda nereye gidip ne yapacağınız pek belli değil. Harita var fakat tam değil. Haritasız olmayacağını anladığımda harita açmaya odaklı oynamaya başladım. Ama yine de bölümleri geçmek kolaylaşmadı. Haritayı tam açamadığım için nereye gideceğimi bulamadım ve bi süre uğraştım. Sonrasında bir şekilde yolumu bulup giderken başka bir bossa geldim. İlk denememde ölüp tekrar başa geldim. Oyunun amacı öldükten sonra baştan başlamak olduğu için bu durumdan kesinlikle rahatsız değildim.

Bir yerden aşağı doğru inerken altımda ne olduğunu göremediğimden rastgele atlayıp öldüm ve 1 canım eksildi. Neyse ki oyunda canavarlar dışında kendi kendinize öldüğünüz zaman sadece 1 canınız gidiyor ve baştan başlamıyorsunuz, öldüğünüz yerin hemen gerisinden başlıyorsunuz. Yani ölmüş sayılmıyorsunuz ama bütün canlarınız biterse baştan başlıyorsunuz. Aynı yerde birkaç kere düştüm ve canım azaldı. Çünkü altımda küçük bir parça vardı ve ona denk gelmem gerekiyordu ama aşağıyı göremiyordum. Ben de baktım canım azalmış bari öleyim de canım dolsun diye tekrar atladım ve bu sefer başa döndüm.

Fakat souls-like bir oyun olduğu için bu sefer bossun yanındaki soullarımı da kaybettim. Bu esnada oyundan çok soğudum ve iade etmeye karar verdim. Bu olay, zaten azalmış olan oyun zevkimi bitirdi ve oyunun tamamen gözümden düşmesine neden oldu.

Oyun her yönden gayet başarılı olsa da hikâyeyi anlatma konusunda pek başarılı bulmadım. Güzel bir hikâyesi var fakat finali o kadar karışık ki, anlayabilmek için internetten okumam gerekti. Yine de kafamda soru işaretleri kaldı.

Onun dışında oynanış ve mekanikler olarak gayet zevkli. Özellikle Elizabeth karakteri çok başarılı bir karakter. Sanki co-op olarak oynuyormuşsunuz gibi hissettiriyor.

Ben oyunu beğendim, DLC'lerini de oynayacağım. Yaklaşık 10-15 saat süren bu güzel deneyimi yaşamak isteyen varsa tavsiye ederim, iyi eğlenceler dilerim...

Bu harika oyunu hem oynayıp bitirmiş hem de videolarını izlemiş birisi olarak, dışarıdan bakan birisi için oyunun her yönünden spoiler olmadan bahsetmek istiyorum. Bakalım bu oyun neden herkes tarafından yüksek puan alıyor.

(Bu incelemeyi yazabilmek için oyundaki her olasılığı deneyimledim.)


- Pixeller ancak bu kadar anlamlı olabilirdi

Oyuna ilk bakıldığında genelde grafikler dikkat çekiyor, bu sebeple ilk olarak grafiklerinden bahsetmek istiyorum. Oyunun kendine ait bir grafik tarzı var.

Oyunun grafikleri, 2 boyutlu ve çok hoş pixel çizimlerinden oluşuyor. Bu sebeple, her sistemde rahatça çalışabilir. Bunların yanında çevreyi güzelleştiren küçük detaylar da bolca mevcut. Ayrıca her karakterin çizimi ve hatta mimikleri bile özenlice yapılmış. Grafik olarak gerçekçilik gibi bir beklentiniz yoksa, çok başarılı diyebiliriz.


- Bu kadar az tuşla ancak bu kadar iyi bir oynanış sunulabilirdi

İlk oynadığımda eski atari ve flash oyunları andıran bir kontrol mekaniği olduğunu düşündüm. Fakat oyunun kendine özgü bir oynanış mekaniği var. Oyunda kullandığımız belirli tuşlar var ve bu tuşlar, kullanılabilecek en iyi şekilde kullanılıyor.

Oynanış bakımından herkes için çok kolay bir oynanış sunuyor. Bazen taktiksel, bazen tecrübeye dayalı ama her durumda çok eğlenceli oynanış mekanikleri bulunuyor. Genel olarak düşünmeye dayalı ufak tefek bulmacalar karşımıza çıktığı için oynanış olarak çok zorlamasa da bazı savaşlarda biraz refleks gerektirebiliyor. Aslında bildiğimiz sıra tabanlı bir RPG oyunu ama hiçbir oyunda bulunmayan, kendine özgü farklılıklar da mevcut.


- Alttaki hikâye

UnderTale isminden de anlaşılacağı üzere, oyunun altında sağlam bir hikâye yatıyor. Zaten çoğu oyunu ön planda tutan ana unsurlardan birisi hikâyedir. Undertale, başarılı bir hikâyeye sahip ve bunu işleyişi de bir o kadar başarılı. Hikâyenin sürükleyiciliği ve bölümlerin birbiriyle olan bağlantısı çok güzel. Oynarken çoğu zaman kendinizi kaptırabiliyorsunuz. Ayrıca, hikâyenin altında aslında size öğretilmek isteyen şeyler var. Bunları oynadıktan sonra anlayacaksınız. Yani oyun, hikâye bakımından çok güçlü.


- Bu dünyada yaşayan karakterler

Oyunun dünyası ve oyundaki karakterler o kadar güzel ki her yerde farklı bir ayrıntı saklı. Her karakterin kendine özel bir dünyası var. Her bir karakterin kendine özel bir kişiliği var. İyi veya kötü olarak ayrılabildiği gibi; kimisi yardımsever, kimisi tamamen troll, kimisi esprili, kimisi ise dertli. Ve bu karakterlere de kişiliklerine göre davranmalısınız. Oyunun dünyasını canlı tutan etken de bu karakterlerin yaşıyor olduğunu hissetmeniz.

Düşmanların bile kendine özel bir kişiliği var. Onların kişiliğini çözdükten sonra bambaşka bir oyun oynuyor gibi hissedebilirsiniz. Oyunun da amacı bu zaten, herkesle rastgele savaşmak yerine onları tanıyıp ona göre hareket etmemizi istiyor.


- Müzikler ve ses efektleri

Karakterlerden bahsetmişken, bu konuya da değinmeden geçmek olmaz. Her karakterin kendine özel bir sesi var ve konuşurken (yani yazarken) o sesi çıkarıyorlar. Bu aslında çok büyük bir ayrıntı çünkü gözünüz kapalıyken bile hangi karakterle konuştuğunuzu anlıyorsunuz. Bu mekanik başka hangi oyunda var?

Oyunun müziği, ilk başlarda eski atari oyunlarını hatırlattığı için de ufak bir nostalji yaşadım. Tabi sadece bu kadar değil, oyunun müziğine bile çok emek verilip özenildiği açıkça anlaşılıyor. Her ortamda farklı müziklerin olması ve bazı durumlara göre müziğin değişmesi gerçekten çok hoş. Hatta bazen etkileşime girdiğiniz bir objeyle beraber müzik değişebiliyor. Bu gibi ayrıntıları fark ettiğinizde oyunu daha çok sevmeye başlıyorsunuz :)


- Kendi yolunuzu seçin

Oyunda yaptığınız seçimler oyunu etkiliyor. Evet, ilginç ama gerçekten böyle bir mekanik var. Oyunu oynayış tarzınız, oyunun onunu tamamen değiştirebiliyor. Spoiler vermemek için pek fazla ayrıntıya girmek istemiyorum ama oyunu rastgele değil de her adımınıza dikkat ederek oynamanızı tavsiye ederim. Ayrıca şuna da dikkat edin, oyunu bitirdikten sonra bile spoiler yiyebilirsiniz. Bu sebeple, oyunu birkaç kere bitirmenizi tavsiye ederim :)


- Fiyat / Performans

Bu incelemeyi yazarkenki oyunun fiyatı 18₺. Fiyat performans bakımından 10/10 verebileceğim bir oyun. Aslında oynanış süresi pek uzun değil, yaklaşık 5-8 saat civarı. Ama oynayıp bir kenara atmak yerine, yukarıda da söylediğim gibi tekrar tekrar oynanabilecek (hatta bitirdikten sonra çoğu kişinin tekrar oynadığı) bir oyun. Ayrıca oyun içindeki ayrıntıları inceleyerek ilerlerseniz, bu süre daha da uzayabilir. Eğer direkt bitirmek isterseniz 4-5 saatte rahatlıkla bitebilir ama bu şekilde oyunun hikâyesini kavramanız zor olabilir. Bu sebeple fiyatını hak ediyor, hatta Sountrack’i ile beraber alınabilir (ben öyle aldım).


- Sonuç olarak

Bu oyunun neden bu kadar yüksek puan aldığını biraz olsun anlatabildiğimi düşünüyorum. Gördüğünüz gibi küçük gibi görünen bu oyunun, incelemesini bile ne kadar detaylı yapabildim. Oyunun içini siz düşünün ki oyunda daha fazlası var emin olun :)

Eğer oyunları stres atmak veya zaman öldürmek için değil, kendinize bir şeyler katıp tecrübe kazanmak için oynuyorsanız ve aynı zamanda eğlenceli vakit geçirmek istiyorsanız bu oyun tam size göre. Hikâyeli oyun seven her oyuncunun yaşaması gereken bir deneyim olduğunu düşünüyorum.

Kendi yazdığım "Detroit: Become Human %100 Başarım Rehberi" için buraya tıklayınız.

En sevdiğim oyunlardan biri olan Detroit: Become Human, zengin bir hikâyeye ve harika bir hikâye anlatımına sahip, seçimlerinizin kritik rol oynadığı bir bilim kurgu oyunudur. Seçimlerinizle hikâyeye yön verebildiğiniz için, her oynayışınızda farklı olaylar görebileceksiniz. Hikâyesi, grafikleri, atmosferi ve karakterleriyle âdeta büyük bütçeli bir sinema filmi tadında. Hikâyeli oyunlardan zevk alıyorsanız, bu oyun size unutamayacağınız bir deneyim yaşatacaktır. Ayrıca, oyun %100 Türkçe.

Hiçbir şekilde spoiler yoktur!

https://steamproxy.net/sharedfiles/filedetails/?id=2156433189
Hikâye, aslında çoğu insanın en az bir kere hayalini kurduğu bir dünyada geçiyor. 2038 yılındaki Detroit şehrinde, android adı verilen robotların günlük hayatın her alanında kullanıldığı bir zamanda, birkaç androidin gözünden dünyaya bakıyorsunuz. Hikâyede, ilk başlarda birbirini tanımayan üç androidi kontrol ediyorsunuz ve bu androidlerin geleceğine karar verebiliyorsunuz. Seçim yaparken birden çok alternatifiniz bulunuyor ve yaptığınız her seçim, sonraki adımlarınızı etkiliyor. Seçim yapacağınız zaman, atmosferin gerçekçiliği sayesinde o duyguya girebiliyorsunuz. Hikâyenin başından itibaren yaptığınız seçimler oyuna etki ediyor. Bu sebeple seçim yaparken iyice düşünmek ve dikkatli davranmak gerekiyor.

Oyunda karakterlerle aranızda bağ kuruluyor, bütün karakter aklınızda yer ediyor. Hatta bu bağ o kadar güçlü oluyor ki, tekrar oynadığınızda bile istemediğiniz bir seçim yaparken zorlanıyorsunuz. Her karakterin kişiliği, gerçek hayata uygun olarak tasarlanmış. Yönettiğiniz her karakter, dünyaya farklı açılardan bakmanızı sağlıyor. Ayrıca karakterlerle yaptığınız diyaloglar, o karakterle aranızdaki ilişkiye yön veriyor ve bu ilişkinin iyi veya kötü olması sonucunda o karakterin size karşı tavrı değiştiği gibi hikâye de değişebiliyor.

Hikâye ilerledikçe karakterlerin farklı şekillerde değiştiğini görebiliyorsunuz. Bu değişimlerin bazıları fiziksel bazıları da kişisel olabiliyor. Karakterlerle beraber siz de gelişeceksiniz, hatta diyaloglarda bile daha farklı tarzda yaklaştığınızı fark edeceksiniz.

Karakterler demişken, çoğu zaman karşınızda canlı bir insan varmış gibi hissediyorsunuz. Bu sebeple, "Acaba şöyle desem nasıl tepki verir?" diye düşünerek oynamak zorunda kalıyorsunuz. Ve belki de orada söyleyeceğiniz tek söz veya alacağınız yanlış bir karar bütün oyunun kaderini değiştirebilir.

Hikâye, baştan sonra ivmesini hiç kaybetmeden güçlü bir şekilde sürüyor. Tek bir hikâye üzerinden gittiği için herhangi bir yan görev bulunmuyor fakat toplanabilir veya etkileşime girilebilir objeler bulunuyor. Hatta bazı küçük ayrıntılar hikâye akışını bile değiştirebiliyor. Hikâyenin tatmin edici bir oynanış süresi bulunuyor.


https://steamproxy.net/sharedfiles/filedetails/?id=2156490718
Detroit: Become Human, PlayStation özel oyunu olduğu için oyunun kontrolleri gamepad için tasarlanmış. Ben hem klavye ve mouse ile hem de gamepad ile oynadım ve kesinlikle arkanıza yaslanıp gamepad ile oynamanızı tavsiye ederim.

Eğer klavye ve mouse ile oynayacaksanız bazen büyük boyutlarda sıkıntı yaşayabilirsiniz. Örneğin, ben birkaç tane ani refleks gerektiren bölümde, mouse tam algılanmadığı için bölümü tekrar baştan oynamak zorunda kaldım.

Genel olarak kontroller basit ola da aksiyon sahnelerinde bulunan QTE (Quick Time Event)’ler sebebiyle hızlı olmalısınız. Ama korkmayın, oyunda “Basit” ve “Tecrübeli” olarak iki adet zorluk seviyesi bulunuyor. Zorluk seviyesini, istediğiniz her an değişebilirsiniz.

Oyunu defalarca bitirmiş bir oyuncu olarak, sinematiklerde geçiş butonu olmaması pek hoşuma gitmedi doğrusu. Evet, oyun sinematiklerden ve ara sahnelerden oluştuğu için bunları atlamak oyunun yapısını bozacaktır. Fakat en azından bir sahneyi ikinci izleyişimizde, o sahneyi geçme olanağımız olsaydı. Aynı sahneleri izleye izleye çoğu sahneyi ezberliyorsunuz.


https://steamproxy.net/sharedfiles/filedetails/?id=2170281825
Grafikler, olabilecek en gerçekçi düzeyinde. Sahnesiyle, ışıklandırmalarıyla, çevre tasarımıyla gerçekten en üst seviyede. Bunun yanında; oyundaki modellemeler ve animasyonlar, gerçek insanlarla beraber motion capture (hareket yakalama) teknolojisi kullanılarak yapıldığı için sanki bir sinema filmi izliyormuşsunuz gibi hissediyorsunuz.

Şehir detayları da en iyi şekilde tasarlanmış. Yolda yürürken, gerçekten o yolda yürüyormuşsunuz hissini yaşıyorsunuz. Çevre ve atmosfer çok canlı. Oyunda gezerken belirli bir bölgeden dışarı çıkamadığınız için de çevre olarak hiçbir anormallik görmeniz mümkün değil. Bu harika atmosfer sayesinde, oyundaki her duyguyu birebir yaşayabilirsiniz.

Oyun, konsoldan bilgisayara port edildiği için optimizasyonu pek iyi değil fakat oynanabilmesi için asgari seviyede yeterli olduğunu düşünüyorum.


Üzerinden yıllar geçse bile asla eskimeyeceğini düşündüğüm bir başyapıt. Ayrıca oyunu farklı seçimlerle tekrar oynayarak farklı hikâyelere tanık olabilirsiniz. Bu yönden de tekrar oynanabilir, hatta tekrar oynanması gereken bir oyun.

Oyunların birer deneyim olduğunu ve bu oyunun da herkesin yaşaması gereken bir deneyim olduğunu düşünüyorum.

Aylardır beklediğim DLC az önce çıktı ve şu anda indiriyorum. Oyunu bitirdiğimde burayı güncelleyeceğim. Bu DLC'nin çok iyi olduğundan şüphem yok. Böylesine harika bir oyun, daha çok desteği hak ediyor...


+ Güncelleme

Yaklaşık 10 saatlik bir deneyimin ardından, bu incelemeyi düzenliyorum.

Daha indirirken bile çok iyi olduğumdan şüphem yok demiştim ama bu DLC beklentimin de üstündeydi, gerçekten muhteşem bir deneyimdi.

Supraland'in hikayesini defalarca bitirip, sonra da %100'e tamamlamış birisi olarak, şimdi bu DLC'nin de hikayesini bitirdim ve %100'e tamamlamak için kalan gizli şeyleri bulacağım.

(En son ne zaman bir oyunu sıkılmadan bu kadar uzun süre oynadığımı hatırlamıyorum)


- Oyunun içeriği (spoiler yok)

Oynanış ve mekanik bakımından ana oyun ile aynı ama belki farklılıklar da olabilir, bilemem :) Tabi bunu hikayeye işlenmesi çok keyifli ve şaşırtıcı olmuş, bu kadar da beklemiyordum.
Açıklamada da yazıldığı gibi, mekanikler aynı olması sebebi ile oyunda daha az tutorial var. Yani ana oyunu bitirdikten sonra oynarsanız, daha rahat edersiniz diye düşünüyorum.

Grafik ve dizayn olarak da yine ana oyundaki muhteşemliği yakaladığını (hatta daha iyi olduğunu) düşünüyorum. Grafikler her zamanki gibi tatlı. Bölümlerin birbiri ile olan bağlantıları yine hayran kalıcı güzellikte oluşturulmuş, hikayeye de çok güzel işlenmiş. Atmosfer de bir o kadar güzel ve canlı olmuş.


- Hikaye hakkında fikirlerim (spoiler yok)

Hikayesi de çok güzel tasarlanmış, karakter ve karakterlerin tepkileri çok başarılı olmuş. Oyunu oynarken bazen kafamda soru işaretleri kaldığı için geri dönmek istedim fakat hikayenin işlenişi o kadar güzel ki, buna gerek kalmıyor. Kendinizi oyunun akışına bırakıp, geride kalanı düşünmeyin. Objektifleri yapmaya devam edin, diğer kısımlara takılmayın. Çünkü oyun 2 saatte bitmiyor, rahat olun :)

Ayrıca oyunun bir kısmına ufak da olsa bir ipucu kaynağı eklenmiş. Bazı insanlar, bazı durumlarda zorlandığı için, çok büyük olmamak koşulu ile böyle bir şeyin olması hoş olmuş ama tabi biraz sırıtmış :) Diğer oyunlardaki gibi ipucu sistemi olmaması iyi olmuş çünkü örneğin ben ipucusuz oynamak istiyorum ama eğer bir ipucu butonu olsaydı, takıldığım yerde ona basmak isterdim.


- Bu DLC alınır mı?

Kesinlikle evet. Eğer Supraland'i sevdiyseniz, bu DLC'yi de çok seveceğinize eminim. Zaten oyuna ilk başladığınız andan itibaren sizi içine alan 8-15 saatlik eşsiz bir hikaye ve eğlenceli bir deneyim sunuyor. Verdiğiniz parayı ve desteği sonuna kadar hak ediyor.


+ Yapımcıya tavsiye, öneri, istek

Bence Co-Op seçeneği eklenmeli. Bu tarz bulmaca oyunları, Co-Op şeklinde çok eğlenceli olur. Eğer bir sonraki oyunda Co-Op seçeneği olursa, Portal gibi (belki de daha iyi) bir oyun olur. Yani hiç eskimeden sürekli oynanabilir. Tabi bunun için, oyunculara yeni haritalar oluşturma olanağı tanınmalı ve atölye eklenmeli ki sürekli çeşitlilik sağlansın (Portal gibi). Böylece, arkadaşlarımızla beraber hiç bıkmadan oynayabileceğimiz eğlenceli bir oyun olur.

"Dünyanın en tatlı oyunu" -Pintipanda

Çok bekledik ama beklememize değdi. Fazla söze gerek yok, alın ve oynayın :)