安装 Steam
登录
|
语言
繁體中文(繁体中文)
日本語(日语)
한국어(韩语)
ไทย(泰语)
български(保加利亚语)
Čeština(捷克语)
Dansk(丹麦语)
Deutsch(德语)
English(英语)
Español-España(西班牙语 - 西班牙)
Español - Latinoamérica(西班牙语 - 拉丁美洲)
Ελληνικά(希腊语)
Français(法语)
Italiano(意大利语)
Bahasa Indonesia(印度尼西亚语)
Magyar(匈牙利语)
Nederlands(荷兰语)
Norsk(挪威语)
Polski(波兰语)
Português(葡萄牙语 - 葡萄牙)
Português-Brasil(葡萄牙语 - 巴西)
Română(罗马尼亚语)
Русский(俄语)
Suomi(芬兰语)
Svenska(瑞典语)
Türkçe(土耳其语)
Tiếng Việt(越南语)
Українська(乌克兰语)
报告翻译问题
Zegt hij: Pleurstraal is een eind op.
Ik was verbouwereerd. Waarom respondeerde hij zo bitsig? Hij keek heel obscuur en vertoornd. Ik voelde me heel onbehaaglijk maar toen besefte ik het me; hij was nog steeds wrevelig over die verloren miserabele Enigma game. De volledige wedstrijd toucheerde mijn abominabele zwarte gaten helemaal niemand. Ik begon me er bewust van te worden hoe belangrijk die vijfentwintig concourpuntjes voor hem waren. Hij occupeert zich immers dagelijks met het wedijveren van de Dota-competitie.
"Sorry" zei ik.
"Nice christmas" zei hij.
"MonkaS" was de afsluiter.
Hij bleef me aankijken terwijl hij me indolent passeerde. Het was een korte woordenwisseling maar tot vandaag de dag hebben we geen contact meer.
good feeder, good juggernaut!