Инсталирайте Steam
вход
|
език
Опростен китайски (简体中文)
Традиционен китайски (繁體中文)
Японски (日本語)
Корейски (한국어)
Тайландски (ไทย)
Чешки (Čeština)
Датски (Dansk)
Немски (Deutsch)
Английски (English)
Испански — Испания (Español — España)
Испански — Латинска Америка (Español — Latinoamérica)
Гръцки (Ελληνικά)
Френски (Français)
Италиански (Italiano)
Индонезийски (Bahasa Indonesia)
Унгарски (Magyar)
Холандски (Nederlands)
Норвежки (Norsk)
Полски (Polski)
Португалски (Português)
Бразилски португалски (Português — Brasil)
Румънски (Română)
Руски (Русский)
Финландски (Suomi)
Шведски (Svenska)
Турски (Türkçe)
Виетнамски (Tiếng Việt)
Украински (Українська)
Докладване на проблем с превода
Zegt hij: Pleurstraal is een eind op.
Ik was verbouwereerd. Waarom respondeerde hij zo bitsig? Hij keek heel obscuur en vertoornd. Ik voelde me heel onbehaaglijk maar toen besefte ik het me; hij was nog steeds wrevelig over die verloren miserabele Enigma game. De volledige wedstrijd toucheerde mijn abominabele zwarte gaten helemaal niemand. Ik begon me er bewust van te worden hoe belangrijk die vijfentwintig concourpuntjes voor hem waren. Hij occupeert zich immers dagelijks met het wedijveren van de Dota-competitie.
"Sorry" zei ik.
"Nice christmas" zei hij.
"MonkaS" was de afsluiter.
Hij bleef me aankijken terwijl hij me indolent passeerde. Het was een korte woordenwisseling maar tot vandaag de dag hebben we geen contact meer.
good feeder, good juggernaut!