Red Dead Redemption 2, son zamanlarda oynadığım ve gördüğüm en çok emek harcanmış başyapıtlardan biridir. Oynarken bu kadar fazla duyguyu bir arada yaşatabilen bir oyunla çok fazla karşılaşmış biri değilim. Red Dead Redemption 2 en büyük duygu aktarımını ana senaryodan veriyor. Ana senaryo John Marston'nın üyesi olduğu Van Der Linde çetesinin yıkılış hikayesini anlatıyor. Ana senaryosuna ek olarak görev yapısı da farklı etkileşimleri, aksiyon kısımları, atmosferi de çok harika olmuş. Oyun görevlere oyuncuyu öyle bir hazırlıyor ki içinizden "Görev harika olacak kesin" diyorsunuz. Görevlerin yapısı o kadar güzel ve heyecanlıydı ki bazen gaza gelip düşmanların ortasına atlayıp yumrukla, tüfekle, altıpatlarla kapışıyordum. Görevler böyle aksiyonlu olmasına rağmen açık dünyada gezerken çatışmaya atılmak zararlı olabiliyor.

Oyunda diyalogları, detayları, sinematikte gerçekleşen birkaç şeyi etkileyen onur sistemimiz var. Sırf durduk yere çatışmaya girmemizi zararlı kılan yegâne şey onur sistemidir büyük ihtimalle. Zaten onurunuzu fazla düşürmeye odaklanmadıysanız oyun genelde onurlu şekilde bitirebiliyorsunuz. Aksiyon odaklı görevlerin en büyük yönü şüphesiz muhteşem çatışma hissiyle birlikte vuruş hissiyatıdır. Çatışma hissinden biraz detaylı bahsetmek istiyorum oyunun geçtiği dönemde öyle doğru düzgün seri atış yapan silah olmadığı için hiçbir silah seri atış yapmıyor. Bunlara örnek verirsem altıpatların bir kere ateş ettiğinizde direkt tekrar ateş edemiyorsunuz, tekrar ateş etmek için horozu çekmek zorundasınız. Silah detaylarından sonra karakterimizin detaylarında bahsetmek gerekir diye düşünüyorum.

Normalde oyunlarda böyle şeylere takılmam ama Red Dead Redemption 2 yüzünden karakterin ağırlığı, yürüyüş şekli, animasyonlarına kadar bir çok şey ilgimi çekti cidden karakterimi yürürken ağırlığına hissedebiliyorum buna fazla şaşırmamın sebebi oynadığımız çoğu oyunda genelde kaplama üzerine yürüyor gibi değil de uçuyormuşçasına bir his vermesinden dolayı bu duruma şaşkınlıkla birlikte bayılmıştım. Karakter ağırlığı varda sürekli o kocaman dünyada yürümüyoruz. Bu yolculuğu tek başımıza yürüyerek geçirmiyoruz yanımızda bineğimiz, yoldaşımız bir atımız var. At, bir binek olarak gözükebilir gözünüzde fakat ona iyi bakmadığınızda kötü sonuçlar ile karşılaşacaksınız çünkü atınız bir canlı olduğu için öldüğü zaman temelli olarak gidiyor. Ölümcül olmayan bir durumda at yaralanıyor ve yerde yatar vaziyette bekliyor bu durumda Horse Reviver isimli bir ilaca sahipseniz ata vererek tekrar ayağa kaldırabiliyorsunuz diğer türlü ilacı vermezseniz at sonsuza kadar ölüyor.

Red Dead Redemption 2'nin tüm yönleri çok kuvvetli bunları övmekten insan yorulur fazlasıyla ben sıra sıra övmeye çalışacağım. Atmosferi muhteşem seviyelere taşıyan parçalarıdır. Her girdiğim savaşta arkadan çalan müzikler harika derecede gaza getiriyor ya da açık dünyada boş boş gezdiğim zamanlar arkada çalan sakin tondaki müzikler doğanın atmosferini ayrı bir güzellik katıyor. Oyunun açık dünyası acayip canlı bu canlılığı sağlayan şeyler ise; o tabiata uygun hayvanların bulunması, yoldayken rastgele olaylarla karşılaşmamız, NPC'lerin kendisi boş kabuklar yerine insan gibi hissettirmesi, şehirlerin zaman geçtikçe yapılanması bunlar en temel örnekler olarak verilebilirler.


Oyundaki karakter yazımı özellikle ana karakter Arthur Morgan'nın karakter yazımı çok kaliteli olmuş. Arthur, rahat oyun dünyasındaki en sağlam yazılmış karakterlerdendir.

Oyunun Olumlu Yönleri
+Karakter senaryolarının yazımları kaliteli.
+Oyun dünyasındaki en harika yazılmış ana karakterlerden biri.
+Oyunun gerçekçiliği acayip eğlenceli ve tatmin edici
+Çok canlı ve göz alıcı bir açık dünya.
+Yan görev senaryoları gayet iyi yazılmış.
+Oyunun her yeri keşfedilecek detaylar ile dolu.
+Gerçekçi ve organik animasyonlar
+Harika müzikler

Oyunun Olumsuz Yönleri
-Onur sistemi çoğu zaman saçmalık yapabiliyor.