Recent reviews by krisuroku

Dying Light 2 to świetna gra, która zaoferuje nam godziny dobrej zabawy. Każdy fan zombiaczków powinien, a nawet musi się zaopatrzyć w tę grę Techlandu.
Jeżeli ukończymy omawianą giereczkę i będzie nam mało wrażeń, zawsze możemy się udać do Azylu Pielgrzymów i aktywować kolejne zadania za które zostaniemy wynagrodzeni. Warto też wspomnieć o eventach, które się co jakiś czas pojawiają i urozmaicają rozgrywkę.

* Gameplay świetny;
* Stylistyka całkiem przyjemna;
* Fabuła szału nie robi, za to jest raczej spójna.

W momencie gdy to piszę, fabułę ukończyłem już dwa razy i zamierzam to zrobić i kolejny raz!

Polecam gorąco! :)

Bardzo fajna gra w klimacie starych tytułów survival horror. Oprawa audio wizualna poprawna. Jedyna rzecz, która ciut gryzie, to fakt, że podczas dialogów nie uświadczymy mimiki twarzy bohaterów. Nie jest to jakiś duży problem, szybko się o tym zapomina. Nie zmienia jednak faktu, że taka mimika, byłaby wskazana w tego typu produkcji. Przechodząc omawianą grę, bawiłem się świetnie. Owszem, były momenty, gdzie poleciało kilka wiązanek, ale to za sprawą moich kiepskich zdolności, a nie jakości gry. ;) Polecam wszystkim fanom takich gier, jak Silent Hill, Resident Evil czy Fatal Frame. Ja zaś już zacieram rączki, myśląc o drugiej części. :)

Gra, mimo że krótka, nadrabia świetną oprawą graficzną. Nemesis potrafi czasem irytować, ale w ogólnym rozrachunku polecam tę gierkę. Podoba mi się motyw z możliwością kupienia sobie jakiś ulepszeń dzięki punktom zdobytym za wyzwania. To mnie trochę motywuje, aby zdobyć jak najwięcej ulepszeń/ bajerów :)

Świetna gra pierwszoosobowa z końcówki lat 90. Zdecydowanie perełka. Posiada w sobie to coś, co przyciągało mnie do monitora za młodu, jak również i dziś :) Remaster dodał wiele usprawnień, dzięki czemu uśmiech nie zniknie z twarzy gracza ani na chwilę :) Polecam serdecznie!

Na wstępie zaznaczę, że klucz otrzymałem za darmo, ale w żaden sposób nie wpływa to na moją opinię o grze.

Posiadając małą ilość czasu wolnego, który to przeznaczam na granie, musiałem się po części zmusić do włączenia opisywanego tytułu, gdyż totalnie nie czułem w tym momencie flow na tego typu grę.
Kiedy uruchomiłem Bloodhounda, moje nastawienie się nieco zmieniło. Pewne mechaniki/ elementy, wywołały banana na mej twarzy. :)
Już na samym początku skojarzył mi się z PainKiller'em, którego uwielbiam.
Zacnie wykonane mapki i owszem, dojrzymy w nich jakieś pustki w tle, które wypadałoby czymś uzupełnić.
Pamiętajmy jednak! Nie jest to produkcja Triple-a, lecz gra wypuszczona spod rąk małego i niezależnego studia.
Szata graficzna wygląda całkiem przyzwoicie i to nawet po zmniejszeniu jakości w ustawieniach. Jedyne co kłuje w oczy to brak widocznej dłoni głównego bohatera. Na szczęście szybko przestajemy o tym myśleć i skupiamy się na rozwałce.
Szczególnie zwróciły moją uwagę pewne obrośnięte mchem skały w kształcie czaszek, które zanurzone były w morzu krwi oraz solidnie wykonane animacje chmur na niebie w tej samej lokacji (wcześniej nie zerkałem na niebo). Dla mnie, retro gracza --> niesamowity widok.
Chcę zaznaczyć, że graficzka nie jest fotorealistyczna i wcale nie próbuje taka być. Nie nastawiajcie się na nie wiadomo co.
Twórca miał swoją wizję i myślę, że ją urzeczywistnił.
Muzyka już od pierwszej ukazanej ilustracji nakręca nas na rozwałkę. Metalowe nuty robią tutaj robotę :)
Podczas zwiedzania poziomów, zostajemy często zamknięci w pewnych lokacjach do czasu wykończenia
fal przeciwników. Normalnie PainKiller, wypisz/ wymaluj.
Zastosowano tutaj motywy zbierania kluczy, które możecie kojarzyć z czasów pierwszego Doom'a.
Kolor klucza odpowiadający drzwiom o tej samej maści. Klasyk :)
Warto wspomnieć o giwerach. Mamy tu do dyspozycji 10 broni, z czego 9 z nich posiada dwie funkcje ataku. Przy trzech z nich, funkcja ta sprowadza się do trzymania dwóch, tych samych broni naraz.
Początkowo grałem chaotycznie, łapiąc pierwsze, lepsze co wpadło mi w ręce. Później jednak zdałem sobie sprawę, że na niektórych przeciwników lepiej używać jest innego rodzaju broni. W ten oto sposób zakochałem się w kuszy, której zdalnie detonowane strzały, pomagają rozwiązać problem z wysypem sporej ilości latających dziwadeł ;)
Grę przeszedłem w niecałe 5 godzin na najłatwiejszym, dostępnym poziomie trudności. (Pierwsze minuty, w których zapoznawałem się z tytułem, spędziłem na normal'u, ale szybko zdałem sobie sprawę, że jestem zbyt słaby, by temu sprostać). Przyznam, że miałem lekki problem z ostatnim bossem i dopiero za drugim podejściem się udało. Wolę nie myśleć co by było na poziomie normal czy hard. Co nie zmienia faktu, że sprawdzę! XD

Podsumowując!
Bloodhound to fajna, krótka (choć wielce daleka od ideału) strzelanka w klimacie starych oldschoolowych produkcji.
Posiada w miarę przyjemną oprawą audio wizualną.
Nie jest ona niczym nowym, świeżym, przełomowym. Powtarza znane nam mechaniki z gier, które wpadały w ręce graczy przez lata.
Jeżeli Ci to nie przeszkadza, to będziesz się dobrze bawił. W przeciwnym wypadku nie jest to target kierowany do Ciebie.

Na koniec tylko dodam, że włożono w grę serce. Warto to docenić, gdyż w dzisiejszych czasach nie jest to aż tak spotykane.

Przyjemna gierka z dosyć prostą mechaniką. Lokacje fajne i ponure, idealnie pasujące do klimatu panującego w grze. Czy polecam? Jak najbardziej :) Gierkę właśnie przeszedłem i pewnie zrobię to ponownie, gdyż zastosowano w niej randomowe budowanie poziomów :)

Remake idealny! Zachowany klimat oryginalnej drugiej części gry. Ładna jak na współczesne czasy oprawa audio wizualna. Jak dla mnie wszystko na plus :) Jak najbardziej polecam każdemu fanowi serii Resident Evil, zwłaszcza maniakom drugiej części :)