Ulasan terkini oleh `Krauseth.

Bu tarz gizlenme ve saklanma oyunlarına Propnight ile başladım daha sonrasında tür merakından dolayı Witch İt! kadar geldim.
İlk olarak Propnight ile başladığım için midir bilemem ama bana haritaları oyundaki kişi sayısına göre acayip büyük geldi. Yani yakalamaya çalışan tarafın sizi bulması çok uzun sürüyor o yüzden biraz vakit kaybı gibi geliyor. Daha kalabalık olunursa daha güzel olabilir.
Ama benim için hiç bir zaman bir Propnigt değil tabi ki de,bunu oynacağınıza gidin Propnight oynayın daha iyi.

Oyunun amacı yaşamak olduğu için hemen işe başlıyoruz.Elimizdeki taşı kullanarak sağdan soldan tahta topluyoruz,taş topluyoruz,ilkel bir balta yapıyoruz,onlar tekrar taş topluyoruz,sonra hayvan avlamaya çalışıyoruz.
Buraya kadar her şey normal,tipik bir hayatta kalma oyunu gibi duruyor.Fakat daha fazlası da var.
Oyun bir süre sonra FPS’ye kayıyor.Oyunu normal ‘Survival’ oyunlarından ayıran da bu olsa gerek.Tahtamızı aldık,taşımızı aldık,evimizi yaptık falan derken başka bir oyuncu tarafından M4 ile ‘headshot’ yiyince ne dediğimi anlarsınız.Öldüğünüzde ise eğer eviniz yapılı değilse,yani yatağınız falan yoksa haritanın taa öteki ucunda doğuyorsunuz ve bana inanın,harita gerçekten çok büyük.Evinizi,öldüğünüz yeri bir daha bulmanız cidden çok zor.Haritada belirgin bir kaç noktayı öğrenene kadar kaybolacaksınızdır.Ben oyunu silme aşamasına gelmiştim.Tavsiyem oyuna önce 1-2 kişinin olduğu bir serverda başlamanız,tamamen öğrendikten sonra ♥♥♥♥♥♥♥♥ bir servera geçip 100 kişiye birden kafa tutmanızdır.

Aim becerilerinizi geliştirmeniz için on numara yardımcı program.

İlk oyunu bitirenler bilir. Nihai kısımda GLaDOS’u öldürdükten ek olarak sonra kendimizi dışarıda yerde baygın tek biçimde yatarken buluyorduk.Sonrasında tek birşey bizi sürüklüyor ve oyun bitiyordu.Portal 2‘de ise önce kısımda gözlerimizi tek odada açıyoruz ve anlıyoruz ki buradan tek ek olarak kurtulmamız gerekli. Sonrasında Wheatley diye tek robot çıkıyor ve bize bu macerada eşlik etmekte.Yalnızca haber verip,sokak göstermekle de kalmıyor.Espri ve komik kişiliği ile oyuna resmen nitelik katıyor.

Oyunun co-op modu resmen “bir elin nesi var, 2 elin sesi var” atasözünü göstermiş ve gayet açıklayıcı tek biçimde bizlere sunmuş. Bilhassa de karakterlerin yaptığı animasyonlar oyunu ek olarak neşeli kılmış. Karakterlerin dalga geçmek,gülmek,el sallamak,tokalaşmak benzeri güzel ve komik jestler yapmaları,ek olarak neşeli vakitler geçirmenizi sağlıyor.Bilhassa arkadaşına işaret ile nereye portal açacağını ya da ne yapması gerektiğini gösteren tek özellik var,o özelliğe bayıldım.Şüphesiz olmazsa olmazlardan biri.Kesinlikle en sevdiğiniz arkadaşınızı yanınıza alıp, co-op modunu bitirmelisiniz.

Klasik bulmaca çözmeli macera oyunlarından olmayan,başlı başına bulmaca olarak yaratılmış bir oyun olan Portal bana göre türünün en iyi örneklerinden hatta en iyi örneği.Kimi bölümleri 10 dk bile sürmezken kimi bölümleri saatlerinizi alabilir.Bu farkın en büyük sebebi küçük bir ayrıntıyı kaçırmanızdan dolayı oluyor.
Aslında oyundaki mantık kolay; elinizde 2 tane portal açmanıza yarayan silah var.Bunun ile duvarlara,tavana ve zemine portallar açıp bu portallar sayesinde bölümü geçmeye çalışmak.Tabi ki geçmek o kadar basit değil zaman zaman açtığınız portallar ile hız kazanıp bir yere atlamanız gerekecek.Size ateş eden minik robotların üstüne açtığınız portallar ile tepelerinden cisimler atıp onları etkisiz hale getirmeniz gerekecek. Kapıları açmak için küpleri kullanacaksınız ve daha bir sürü yapmanız gereken şey var.En ince ayrıntıyı bile görebilmeniz lazım. Bunların sonucunda detaylarda kaybolup sinirlenebilirsiniz.Bu da oyunu tek seferlik kılıyor,bir kez daha oynayayım deseniz bile aynı bulmacaları çözeceksiniz.Haliyle ilk oynayışınızdaki zevki alamıyorsunuz.
Zorlayıcı olmasına rağmen uzun bir oyun değil.Beyin antrenmanı gibi bir oyun diyebilirim,kısa ama işlevli. Portal oyununu oynamak bizlere neler katar diyorsanız,farklı düşünme becerimizi geliştiriyor (Portal gibi düşünmeye başlıyorsunuz),Sabretmeyi öğretiyor ve daha bir sürü şey öğretiyor.Serinin ikinci oyununda ise bölümleri co-op oynayabiliyorsunuz ve arkadaşınızla (oyunda ''Bilim Arkadaşı'' oluyorsunuz) birlikte bölümleri geçeceğiz diye çıldırmaya başlıyorsunuz.Şimdiden kolay gelsin.

The Witcher 3 Wild Hunt serinin önceki oyunları olan,Witcher 1 ve Witcher 2 Assasins of Kings’in devamı niteliğindeki Aksiyon & RPG statüsüne sokabileceğimiz naçizade bir oyundur.Oynayış süresi ortalama 70 saat olmak üzere çok fazla sona sahip olmasından dolayı oyunu birden fazla bitirme potansiyeline de sahiptir.
Oyun yetişkin içerikleri barındırmasından dolayı yaş derecelendirmesi M(Mature) olmakla beraber zorluk olarak da birden fazla seçeneğe sahip.Sadece hikayesi için oynayan kolay seven oyunculara da zor oyun seven hardcore oyunculara da hitap eden bir oyun.

İlk oyunun dövüş sistemi oyunun en beğenilmeyen tarafıydı.İki farklı düşman türü için iki duruş ve birden fazla düşmanlar için ek bir duruş olmak üzere üç duruşa odaklanan bir dövüş sistemi vardı.Bu sistem oyuncular tarafından sevilmemekle birlikte oyunu daha da zorlaştırıyordu.Bu durumu iyi değerlendiren CD Projekt Red ikinci oyunda daha basitleştirilmiş bir dövüş sistemi getirdi. The Witcher 3’de ise ikinci oyuna daha yakın bir sistem var.Klasik, düz,hızlı vuruşlar ve daha büyük çevikliği daha az olan düşmanlar için ağır vuruşlar var. Vuruş hissi çok güzel düşmanlar ile dövüşürken ise araya sinematik vuruşlar çıkıyor ki onlarda güzel yedirilmiş.

Thief Simulator’de kendimizi bir hırsızın yerine koyuyoruz ve farklı görevlerle ‘mesleğimizde’ en iyisi olmaya çalışıyoruz.Biraz tarihi geçmiş olsa da,Thief Simulator’de tatmin edici bir grafik motoru var.Çok iyi olduğunu söyleyemem fakat göze de batmıyor.Bazı fiziksel hatalar ve teknik aksaklıklar olsa da,ilerleyişimizde herhangi bir sıkıntı yaşanmıyor.
Oyunda toplamda üç aşama bulunuyor.Bunların başında garajınız yani üssünüz yer alıyor ve burada dostunuz Vinny size yürümekten tutun,hırsızlığın temellerine kadar pek çok konuda eğitim veriyor.Thief Simulator’de karakteriniz de zamanla gelişiyor.Çantanınızın büyüklüğü,tırmanma tekniğiniz,seçtiğiniz malların değeri de çeşitlilik gösteriyor ve hangi evleri soyacağınıza böyle karar veriyorsunuz.Başlangıçta pek çok eve erişim mümkün olmuyor çünkü alarm ve koruma sistemleri uzman bir hırsız olmanızı gerektiriyor.

SUPERHOT serisiyle yeni tanışmış olanlar için kısaca bir özet geçeyim ;
SUPERHOT,zamanın yavaş aktığı bir evrende,düşmanlarınızı etkisiz hale getirmeye çalıştığınız ve aynı zamanda hayatta kalmaya çalıştığınız bir “shooter” oyunu.Zamanı manipüle edebildiğiniz için,yani hareket etmediğinizde zaman ilerlemediği için,sayı ve silah bakımından sizden oldukça üstün olan rakiplerinizi kendinize özgü ve farklı stratejilerinizle etkisiz hale getirmeniz gerekiyor. Rakiplerinizi tek bir vuruşla veya mermiyle öldürebilecekken,kendinizin de tek bir vuruşla veya tek bir mermiyle ölebileceğinizi unutmamanız gerekiyor.Rakiplerin hem farklı yerlerden,hem farklı silahlarla geliyor olması,bunların yanında,özellikle bölümün başındaysak yeterli silaha sahip olmamamız gibi etkenler bizi oldukça zorlu bir deneyimin içine doğru atıyor fakat zekamızın ve çoğunlukla da çevremizdeki (silah olarak değerlendirilemeyecek) nesneleri kullanarak bu zorluğu,pek de sorun yaşamadan atlatabiliyoruz.SUPERHOT MIND CONTROL DELETE,ilk iki oyuna kıyasla daha da geliştirilmiş olan ve çok daha iyi bir SUPERHOT deneyimi sunan bir oyun olmayı başarmış.

Superhot adındaki bu FPS oyununu diğer FPS'lerden ayrı kılan özellik oyunun zamanı işleyiş biçimi.Superhot'da zaman sadece siz hareket ettiğinizde akıyor.Örneğin karşınızdaki düşman size ateş ettiğinde duruyorsanız merminin havada durduğunu görebiliyorsunuz.Kaçmak için hareket ettiğiniz de de mermi size doğru gelmeye devam ediyor.

Bir çoğumuzun gerçek hayatta denemeye cesaret edemeyeceği tonlarca spor çeşidinin olduğunu biliyorsunuz. Bu sporlar arasında bir cephe olan ve kışın yapılanları bence çok daha tehlikeli.Zira dondurucu soğuk yaşanacak bir kazayı çok daha ölümcül kılıyor.Sosyal medyanın ve kamera teknolojilerinin gelişimi ile bu sporları adeta bizzat kendimiz yapıyormuş gibi izleme imkanına sahibiz.Neredeyse her gün bir sürü kahramanın,korkusuzun ve hatta “deli” diyebileceğimiz sporcular becerilerini sergiledikleri videolar yayınlıyor. Biz de ah vah ederek izliyoruz,“keşke” diyoruz,“biz de şu adrenalini yaşasak” diyoruz…
Yani parmakla gösterilebilecek derecede tehlike arz eden ekstrem sporlar,aynı orantıda bir hayli ilgi çekici. Şahsen hiçbir zaman düşünmedim ama hep hayal ettim.
Oyuncu kimliği olanlar,benim gibi,keşkelerini biraz daha dizginleyebiliyor,dindirebiliyor.
Nasıl? Elbette oyunlarla :)