Güzel ve detaylı bir karakter yaratma ekranında karakterinizi tasarlıyorsunuz. Sonrasında karakteriniz okula 15 yaşında yani 5. sınıfta başlıyor. Ancient Magic‘i görebilen özel bir öğrenciyiz ve hikaye bizim etrafımızda şekilleniyor. İsyan lideri goblin Ranrok, kadim bir gücün peşine düşmüş. Peşinde olduğu gizemli güçle bağlantılı olduğumuz için onu engelleyebilecek tek kişi biziz. Ranrok’tan önce bu gizemin perdelerini aralamaya çalışıyoruz. Öğretmenler ve öğrenciler de Hogwarts’ın gizemini çözmemizde bize yardımcı olmaya çalışıyor. Oyunun hikayesini başta fena bulmadım ama sonrasında gereksiz fazla drama ve sıkıcı geldi. Belki de bana hitap etmedi, siz sevebilirsiniz. Ama asıl kötü olan şey hikayeden çok onun verilme şekli. Amatör bir ekip tarafından yapılmış gibi, bir film oyunun hikaye sunumu nasılsa nerdeyse o kalitede. Oyun başlarken aslında güzel sinematiklerle başlıyor, sonrasında diyaloglar ve sinematikler kalitesizleşiyor.Diyaloglar, bir çocuğun elinden çıkmış kadar kötü bir kalemle yazılmış. Bir konuyu sadece 1 cümlede anlatacaksa 150 cümleye yayarak anlatıyor. Başımıza gelen olayı başka karakterlere de özetlediğimiz için kötü diyalog yazımına tekrar tekrar maruz kalıyoruz. Kötü bir tercih olmuş. Aslında genel kitle hikayeyi kaçırmasın diye gişe filmlerinde kullanılan bir tekniktir bu. Olan olayları ara ara özetler ki en dikkatsiz seyirci bile filmden kopmasın. Bu oyun ise bunu aralara gizlemek yerine gözümüze sokarcasına yapıyor. Bunun asıl çok rahatsız etme sebebi yavan yüz modellemeleri, yüz animasyonları, kötü seslendirme ve kamera kullanımı. 2015’te çıkan The Witcher 3 Wild Hunt’ın konuşma sekanslarındaki kameranın açısını, kamera geçişini, yüz animasyonlarını keşke iyice inceleselerdi. Oradaki ne kadar doğal ise bu oyunda o kadar yapay. 2023’te 2015’in gerisinde kalmışlar. Genel olarak grafikler tatmin edecek kadar güzel, ama yeni nesil bir oyundan ziyade ara nesil oyunu gibi.Hogwarts Legacy’i oynamazsanız bir şey kaybeder misiniz? Pek zannetmiyorum. Çünkü temayı çıkardığınızda daha önce onlarca kez oynadığımız oyunların laciverti. Bu oyun belki Ubisoft formullü açık dünyalardan sıkılmadığımız dönemde çıksaydı daha iyi olabilirdi. Hogwarts Legacy azcık rol yapma soslu klişe bir aksiyon macera oyunu. Ben bunlara rağmen oyunda çok eğlendim, oynadığıma pişman da değilim. Yüksek bütçeli lisanslı oyunları görmeyi çok seviyorum, 2018’deki Spider-man oyununu nefesim kesilerek oynamıştım. Çocukluğumdan beri hayal ettiğim oyundu çünkü. Eminim küçüklüğünden beri yüksek bütçeli Harry Potter oyunu bekleyen birileri vardır. Yıllardır Hogwarts’ta gezmeyi bir kez bile hayal ettiyseniz mutlaka oynayın. Yaşayan bir dünya, yaratıcı açık dünya etkinlikleri, tatmin edici düşman çeşitliliği gibi beklentileriniz olmasın. Daha çok sihirli mekan tasarımlarına ve büyüleyici atmosfere odaklanın. Süpürgenizle uçarak Hogwarts’ı ve çevresini keşfedin. Büyük bir hayransanız tabii ki beklemeden alın, ama değilseniz biraz daha güncelleme aldığında ve indirime girdiğinde alabilirsiniz.

The Quarry, The Dark Pictures Anthology: House of Ashes oyununun önüne çok büyük bir rahatlıkla geçmeyi başarıyor. Sadece görsellik değil, performans ile ses ve müzik kategorilerinde de başarılı bir iş çıkartılıyor. Tüm bu kaliteli temelin üzerine koyulan karakterler ve o karakterler ile anlatılan hikayeler de ilgi çekici olduğu zaman böyle bir video oyununu sevmek çok kolay bir hal alıyor.Çok etkileyici bir şekilde açılışını yapan The Quarry, hiçbir zaman temposunu düşürmüyor ve son ana kadar hikaye tarafındaki hem klişe, hem de kaliteli yapısını koruyor. Klişe yapı, bu hikayeyi çok aşağıya çekmiyor ama diyalogları her ne kadar çok gerçekçi yazılmış olsa bile karakterlerin tamamının bitmek bilmeyen geri zekalılığı ve seks şakaları biraz rahatsız edici olabiliyor. Şimdi, karakterler çok salak olmasa tabii ki yaşadıkları durumdan kolaylıkla kurtulurlar, oyun da sıkıcı bir şekilde biter ama bunun da etrafından dolaşılabilmesi lazım bence. Yani, illa beyni bir kenara mı bırakmak gerekiyor korku deneyimi yaşayabilmek için?