安裝 Steam
登入
|
語言
簡體中文
日本語（日文）
한국어（韓文）
ไทย（泰文）
Български（保加利亞文）
Čeština（捷克文）
Dansk（丹麥文）
Deutsch（德文）
English（英文）
Español - España（西班牙文 - 西班牙）
Español - Latinoamérica（西班牙文 - 拉丁美洲）
Ελληνικά（希臘文）
Français（法文）
Italiano（義大利文）
Bahasa Indonesia（印尼語）
Magyar（匈牙利文）
Nederlands（荷蘭文）
Norsk（挪威文）
Polski（波蘭文）
Português（葡萄牙文 - 葡萄牙）
Português - Brasil（葡萄牙文 - 巴西）
Română（羅馬尼亞文）
Русский（俄文）
Suomi（芬蘭文）
Svenska（瑞典文）
Türkçe（土耳其文）
tiếng Việt（越南文）
Українська（烏克蘭文）
回報翻譯問題
200 gramów czerwonych mrówek (najlepiej tych agresywnych, co potrafią ugryźć tak, że aż ci się żyły w mózgu rozszerzą)
50 gramów mrówek czarnych (dla kontrastu kolorystycznego, bo w końcu jemy też oczami, kurwa)
1 cebula pocięta w kostkę tak nierówno, jakby rąbał ją epileptyk w trakcie ataku
2 ząbki czosnku przepuszczone przez prasę zardzewiałą od czasów PRL-u
Szczypta pieprzu z dna torebki, gdzie zbierają się głównie rozgniecione karaluchy
Odrobina soli himalajskiej (bo trzeba tej potrawce nadać jakiś absurdalny prestiż)
Przygotowanie:
Mrówki zbieramy gołymi rękami, najlepiej wsadzając patyk w mrowisko i czekając, aż te małe skurwiele wejdą ci na przedramię, skąd zgarniasz je do słoika.
Na patelni rozgrzewamy odrobinę zjełczałego masła, wrzucamy cebulę i czosnek, smażymy
Dorzucamy nasze mrówki, które w kontakcie z gorącą powierzchnią zaczną wydawać dźwięk przypominający mikroskopijne wrzaski potępieńców.