Powrót do Spore miał dla mnie wartość sentymentalną. Często słyszałem opinie, że jest to wielki niewypał od EA, gra z ogromnie zmarnowanym potencjałem, która nie oferuje nawet połowy zawartości jaką obiecywali twórcy. Ja tam zawsze reagowałem zdziwieniem na takie komentarze, bardzo lubiłem w to grać za dzieciaka, była to jedna z moich ulubionych gier dlatego biłem się z myślami czy warto konfrontować nostalgiczne wspomnienia z dzieciństwa z prawdziwym stanem gry, ale uznałem, że to pewien etap ewolucji.

Ewolucja to przy okazji proces o którym opowiada Spore. Nasza przygoda zaczyna się miliardy lat temu - mała niewinna komórka powstała z przypadku jeszcze nie ma świadomości, że kiedyś podbije kosmos (albo i nie). W prostym jednokomorowym środowisku staramy się jakoś przetrwać, walczymy albo jemy roślinki jeśli zależy nam na byciu roślinożercą, ulepszamy komórkę, stajemy się coraz potężniejsi aż w końcu dochodzimy do punktu gdy możemy wyjść na ląd. Na lądzie robimy praktycznie to samo - walczymy, budujemy sojusze, rozwijamy swoją postać i dążymy do wygrania ewolucyjnego wyścigu. Gdy to już się uda to na naszej drodze stają inne plemiona, a potem cywilizacje. Gra zamienia się z typowej przygodówki w grę strategiczną / RTS, aż w końcu zwieńczeniem tej przygody jest totalna dominacja na planecie i podbój kosmosu.

Spore to nie tyle przerost formy nad treścią co obietnic nad treścią. Każda faza opiera się na tym samym przez co gra jest naprawdę powtarzalna, monotonna i pozbawiona głębszego sensu. Wracając do zapowiedzi miała być to produkcja, która zmieni rynek gier na zawsze - miała konkurować z takimi kolosami rynku jak The Sims czy World of Warcraft więc ambicje były naprawdę duże. Każda faza miała być rozbudowa jak osobna gra, ale tak naprawdę nie dostaliśmy nawet ułamka tego. Już wyjaśniam, o ile w fazie komórki wszystko jest dla nas względnie nowe, możemy być zaciekawieni tym światem i walką z innymi planktonami tak w fazie potwora robimy dokładnie to samo, ale na lądzie. Możemy próbować walczyć albo śpiewać i na tym się kończą mechaniki, nie ma dosłownie nic nowego. Nawet to w jaki sposób będziemy zmieniać naszego potwora - czy będzie duży czy mały, czy będzie miał 8 nóg czy dwie nie wpływa na to jak odbierają nas inne zwierzęta. Świat też jest pusty, zwierzęta zachowują się jak skończone piwniczaki i siedzą jedynie w swoich gniazdach. W fazie plemienia chodzi o to samo, ale z widokiem z góry. Możemy atakować inne plemiona albo im śpiewać żeby załatwić sprawę pokojem. W fazie cywilizacji sytuacja trochę się zmienia bo musimy rozsądnie zarządzać zasobami (gejzery), wojskami, a do ścieżki rozwoju dochodzi też gospodarka więc możemy wykupywać inne miasta, handlować z nimi bądź podobnie jak w poprzednich fazach ich atakować albo śpiewać. W fazie kosmosu też jest zauważalna ta powtarzalność chociaż z mojej perspektywy jest to najciekawsza faza z wszystkich. Możemy latać po planetach, wykonywać różne misje, handlować czy toczyć wojny, no opcji jest znacznie więcej choć dalej chodzi w sumie o to samo.

Spore to przede wszystkim gra, która daje nam ogromne możliwości jak chodzi o tzw piaskownice. Możemy tworzyć nasze potwory na tysiące możliwości, ogranicza nas jedynie wyobraźnia - mogą być wysocy, niscy, grubi, chudzi, mieć 9 oczu czy kilka nóg, można stworzyć prawdziwe dziwadła albo dzieła sztuczki. To samo tyczy się fazy cywilizacji, która to wszystko rozwija i potęguje - podczas budowy domów mamy dziesiątki możliwości dodania różnych drzwi, okien, dachów, tak samo w przypadku pojazdów, możemy też wpływać na kolor czy objętość danych rzeczy, możemy je powiększać, zmniejszać, pogrubiać także jest to bardzo fajne. Podoba mi się też to, że wszystkie fazy w pewnym sensie się ze sobą łączą przez co świat jest bardzo otwarty i stanowiący jedność. Już w fazie potwora mogą nas nawiedzić statki gości z innych planet, a później w fazie cywilizacji na tej samej planecie współistnieją miasta jak i pozostałe wioski po fazie plemienia co daje ciekawy kontrast, że nie wszystkie wiochy były w stanie się rozwinąć technologicznie. W fazie plemienia widzimy też zwierzęta, które reprezentują nas własny gatunek, a które w przeciwieństwie do nas się nie rozwinęły - pytanie czemu? Na to gra już nam nie odpowiada. Sam gameplay też jest dość innowacyjny nawet jeśli twórcy nie wycisnęli z niego całego potencjału. Zwłaszcza w fazie kosmosu gdy latamy po wszechświecie, zwiedzamy różne cywilizacje, poznajemy różne gatunki, możemy w nimi wchodzić w interakcje, szlaki handlowe czy wojny, ale co najbardziej lubię możemy w dowolny sposób modyfikować planety. Niszczyć je, terraformowac, wpływać na ukształtowanie terenu, gra daje nam wiele możliwości nawet jeśli nie jest tak rozbudowana jak wskazywały by na to pierwsze zapowiedzi.

Powrót do Spore oceniam dość pozytywnie. Co prawda nie jarałem się tą grą jak kiedyś, nie miałem klapek na oczach jak za dzieciaka gdy się grało we wszystko więc patrzyłem na rozgrywkę bardziej obiektywnie - pod kilkoma względami mnie rozczarowała, czułem niewykorzystany potencjał, ale dalej to dobra propozycja, zwłaszcza, że gra jest stosunkowo tania.

1. The Eternal Cylinder - taka faza potwora x No Man's Sky. Uciekamy przed wielkim walcem, który jest ciągnięty przez tajemniczego potwora i w międzyczasie rozwijamy swojego stworka, ewoluujemy i próbujemy przetrwać w tym surrealistycznym świecie.

2. Adapt - gra, która próbuje być jak faza potwora, ale skupia się tylko na tym więc może wyjść coś dobrego.

3. Elysian Eclilse - gra inspiruje się Spore i ma być czymś na wzór duchowego następcy Spore, też ma mieć pięć faz, ale z bardziej rozwiniętymi mechanikami i gameplayem. Już raz słyszałem takie obietnice więc pożyjemy, zobaczymy.