Not worth $1

Ludzie którzy hejtują DD2 za mikotransakcję... mają rację. Możliwość kupowania realnej przewagi w grze singleplayer to nieporozumienie, i w pełni tego nie wspieram, ale mam wrażenie, że opinia publiczna bardzo ten problem wyolbrzymiła, żeby po prostu przejechać się po naprawdę dobrej grze jaką Dogma jest. Przedmiotów które są dostępne do kupienia w sklepie za realną walutę podczas gry zdobyłem multum, ba, nigdy nie zabrakło mi ani wakestone'ów, ani ferrystone'ów. Widziałem także narzekania na to, że szybka podróż jest ograniczona, i trzeba wszędzie zapylać z buta, czyli narzekania na najważniejszy zaraz po walce aspekt DD2, jaką jest eksploracja, która została zaprojektowana bardzo dobrze. To tak jakby narzekać na to że Zelda albo Skyrim są nastawione na eksploracje, trochę bez sensu. Dogma stoi głównie eksploracją i walką, a ta druga jest zrobiona bardzo solidnie. Możemy do niej podejść w jaki sposób chcemy, jako barbarzyńca z wielkim toporem, jako łucznik lub mag zachowując dystans, możemy też być tylko "supportem" dla naszych kompanów, którzy odwalą brudną robotę za nas. Gra oferuje multum umiejętności, wyposażenia, i mechanik, których nie widziałem w żadnej innej grze. Mniejszych wrogów możemy po prostu podnieść i zrzucić z przepaści, na większych możemy się wspiąć i dźgać ich po głowie. Ta dowolność sprawia, że walka nigdy nie jest nudna, i tylko od nas zależy, jak do niej podejdziemy. Chciałbym także poruszyć temat mechaniki samych "pionków", których możemy w swoich szeregach mieć do trzech, w tym jednego swojego i dwóch wynajętych od innych graczy. Gra nie narzuca nam ile osób, i jakie klasy mamy mieć w drużynie. Możemy podróżować sami, możemy mieć drużynę złożoną z samych łuczników albo magów. Pełna dowolność. Mechanika ta jest po prostu ŚWIETNA, i chyba najbardziej oryginalna jaką widziałem w grach kiedykolwiek. Po całej mapie przechadzają się na pierwszy rzut oka zwykli NPC, którzy tak naprawdę są pionkami innych graczy, którzy tylko czekają aby nam pomóc w wyprawie. Za ich pomoc musimy ofiarować im jakiś przedmiot, który następnie trafi do właściciela danego pionka. Żałuję tylko, że nie został zaimplementowany tutaj system co-op'a, który tutaj sprawdziłby się fenomenalnie. Dogma w czteroosobowym co-opie ze znajomymi to było by doświadczenie gamingowe dekady, a nawet stulecia. Kolejnym tematem który chciałbym poruszyć jest optymalizacja, na którą tak wielu graczy narzeka. Gra wielu osobom nie tylko crashowała, ale też strasznie klatkowała, co uniemożliwiało rozgrywkę. Nie spotkałem się z ŻADNYM z tych problemów, a gram na nie najświeższym już sprzęcie (RTX 3060 Ti i Itel Core i5 11400F). Oczywiście zdarzały mi się spadki klatek w większych miastach czy bardziej szczegółowych lokacjach, ale nie dość że mi to nie przeszkadzało, to nawet na to nie zwracałem uwagi (Gothica 3 na starym komputerze przechodziłem w 15 FPS). Podsumowując. Czy polecam Dragon's Dogme 2? Zdecydowanie tak. Czy jest to gra dla każdego? Zdecydowanie nie. Graczu, jeżeli masz to, czego przeciętny gracz DD2 będzie potrzebował aby z tej gry czerpać maksimum przyjemności, czyli cierpliwość i czas, nawet się nie zastanawiaj.

Symulator chodzenia i to momentami irytującego. Pełno ♥♥♥♥♥♥ w skrzynkach. Pionki które ciągle powtarzają te same kwestie. Misje są tak napisane, że czasami ciężko się połapać, czy to bug, czy czegoś rzeczywiście zapomnieliśmy zrobić w queście. Świat jest nudny do porzygu. Brak ciekawych postaci. Dodatkowe minusy za brak chociażby napisów i mikropłatności wprowadzone po premierze.