Powiem to od razu - Gothic nie jest moją grą dzieciństwa. Zagrałem w weń pierwszy raz, dopiero będąc nieco starszym, więc nie mam żadnej nostalgii z nim związanej. Zatem proszę, nie bijcie mnie za moją recenzję. To bynajmniej nie tak, iż uważam tę grę za kompletny ściek. Radzę czytać do końca.

Główny problem tej gry to fakt, iż sterowanie jest niezwykle toporne i nieintuicyjne. Nie jestem w stanie się doń przyzwyczaić. Postać porusza się z gracją słonia, z prędkością muchy w smole. Niestety, w grze często trzeba latać jak głupi w tę i we w tę i to wcale nie jest zabawne. Do tego świat gry wydaje się strasznie pusty. Nawet podnoszenie przedmiotów jest irytujące, podobnie jak wchodzenie po drabinach. Walka jest strasznie niesprawiedliwa; wrogowie często są silniejsi od nas i atakują w grupach, przez co najczęściej będziemy dostawać nieuczciwe lańsko.
Tylko ze względu na to wszystko moja recenzja jest negatywna.

Jednak są w tej grze rzeczy, które bardzo mi się podobały.
Choćby taka fabuła. Gra toczy się w fikcyjnym świecie, w którym od lat toczy się wojna ludzi z orkami. Bohaterem jest mężczyzna zwany przez graczy Bezimiennym, który z powodu popełnionych zbrodni został zesłany do pracy w kopalni magicznej rudy niezbędnej do wykuwania specjalnej broni i zbroi. Z polecenia króla Rhobara II, Kolonia, w której znajdują się kopalnie, została otoczona magiczną barierą uniemożliwiającą ucieczkę. Głównym celem bohatera jest wydostanie się z magicznego więzienia.
Fabuła tak mi się spodobała i mnie wciągnęła, iż byłem gotów trochę się pomęczyć, byleby poznać zakończenie. Do tego sam Bezimienny jest ciekawym bohaterem i bardzo go polubiłem.
Inne postacie są równie fascynujące, a dialogi świetnie napisane i pełne polotu.

Grafika jest bardzo niedzisiejsza, w końcu to gra z 2001 roku. Modele są kanciaste i w niskiej rozdzielczości, ale absolutnie mi to nie przeszkadzało. To zasługa stylu artystycznego; gra ma świetny, mroczny klimat zaszczucia i ma to swój urok.
Wszystko to potęguje również niezwykle klimatyczna ścieżka dźwiękowa.
Swego czasu ta gra olśniewała iluzją żyjącego świata. Postacie na naszych oczach wykonują swoje codzienne czynności; idą do pracy, śpią, jedzą i walczą o przeżycie.
Pochwalić muszę także świetny polski dubbing. Jacek Mikołajczak jako Bezimienny to już klasyka, a reszta postaci również brzmi świetnie.

Powiem to od razu - Gothic nie jest moją grą dzieciństwa. Zagrałem w weń pierwszy raz, dopiero będąc nieco starszym, więc nie mam żadnej nostalgii z nim związanej. Zatem proszę, nie bijcie mnie za moją recenzję. To bynajmniej nie tak, iż uważam tę grę za kompletny ściek. Radzę czytać do końca. Główny problem tej gry to fakt, iż sterowanie jest niezwykle toporne i nieintuicyjne. Nie jestem w stanie się doń przyzwyczaić. Postać porusza się z gracją słonia, z prędkością muchy w smole. Niestety, w grze często trzeba latać jak głupi w tę i we w tę i to wcale nie jest zabawne. Do tego świat gry wydaje się strasznie pusty. Nawet podnoszenie przedmiotów jest irytujące, podobnie jak wchodzenie po drabinach. Walka jest strasznie niesprawiedliwa; wrogowie często są silniejsi od nas i atakują w grupach, przez co najczęściej będziemy dostawać nieuczciwe lańsko. Tylko ze względu na to wszystko moja recenzja jest negatywna. Jednak są w tej grze rzeczy, które bardzo mi się podobały. Choćby taka fabuła. Gra toczy się w fikcyjnym świecie, w którym od lat toczy się wojna ludzi z orkami. Bohaterem jest mężczyzna zwany przez graczy Bezimiennym, który z powodu popełnionych zbrodni został zesłany do pracy w kopalni magicznej rudy niezbędnej do wykuwania specjalnej broni i zbroi. Z polecenia króla Rhobara II, Kolonia, w której znajdują się kopalnie, została otoczona magiczną barierą uniemożliwiającą ucieczkę. Głównym celem bohatera jest wydostanie się z magicznego więzienia. Fabuła tak mi się spodobała i mnie wciągnęła, iż byłem gotów trochę się pomęczyć, byleby poznać zakończenie. Do tego sam Bezimienny jest ciekawym bohaterem i bardzo go polubiłem. Inne postacie są równie fascynujące, a dialogi świetnie napisane i pełne polotu. Grafika jest bardzo niedzisiejsza, w końcu to gra z 2001 roku. Modele są kanciaste i w niskiej rozdzielczości, ale absolutnie mi to nie przeszkadzało. To zasługa stylu artystycznego; gra ma świetny, mroczny klimat zaszczucia i ma to swój urok. Wszystko to potęguje również niezwykle klimatyczna ścieżka dźwiękowa. Swego czasu ta gra olśniewała iluzją żyjącego świata. Postacie na naszych oczach wykonują swoje codzienne czynności; idą do pracy, śpią, jedzą i walczą o przeżycie. Pochwalić muszę także świetny polski dubbing. Jacek Mikołajczak jako Bezimienny to już klasyka, a reszta postaci również brzmi świetnie.