Recent reviews by ★Maciuś★

Już po pierwszym odpaleniu gra była popsuta. Ekran był rozmazany, jak gdyby główny bohater miał zaćmę, a po wczytaniu zapisanej gry - stawał się cały czarny. Aby to naprawić, należało zmienić jedną cyferkę w odpowiednim pliku.
Od tej chwili bawiłem się nieźle, aż do rozdziału szóstego. W pewnym momencie wywala błąd i trzeba zamknąć program menedżerem zadań. Niestety, na to już nie znalazłem rozwiązania - za każdym razem wykrzacza się w tym samym miejscu i nie można przejść dalej. Uruchamianie gry w trybie zgodności w niczym nie pomogło.
Oprócz tego gra wygląda gorzej od pierwszej części, działa też znacznie słabiej, choć da się grać. Do czasu...

Szkoda, że spartolono tę produkcję, bo jedynka była całkiem spoko i liczyłem na przyjemną powtórkę z rozrywki. Niestety, część druga była ewidentnie robiona na szybko.
Poskąpiono też pieniędzy na polski dubbing, który dostała jedynka. W dwójce są jedynie napisy w rodzimym języku.

Młoda prawniczka Kate Walker przyjeżdża z Nowego Jorku do francuskiej miejscowości Valadilene, aby sfinalizować zakup fabryki mechanicznych zabawek przez amerykański koncern. Na miejscu okazuje się, że Anna Voralberg – osoba, która miała podpisać akt sprzedaży – nie żyje, a jedyny spadkobierca, Hans Voralberg, przebywa w Rosji. Kate próbuje go odnaleźć.

Grafika składa się z trójwymiarowych modeli i dwuwymiarowych teł. Te są, moim zdaniem, przepiękne. Widać, iż ich autorzy się postarali. Plansze również zostały wykonane z rozmachem. Gra aż kipi surrealistycznym, industrialnym klimatem, który uwielbiam. Modele obiektów też trzymają się nieźle. Jednak niektóre postacie wyglądają nieco pokracznie i wykonują nienaturalne ruchy, ale można to przeżyć. Kiedyś była to jedna z najładniejszych gier i do dzisiaj wygląda pięknie.
Boli to, iż gra odpala się w żałośnie niskiej, jak na dzisiejsze czasy, rozdzielczości. Fajnie byłoby ją zobaczyć w odświeżonej wersji HD, bo w takiej jakości wyglądałaby pięknie.

Rzadko słychać jakąś muzykę. A szkoda, bo jest świetna. Przez większość czasu towarzyszą nam dźwięki otoczenia - również świetne i bardzo klimatyczne.

To gra z gatunku „wskaż i kliknij”. Postacią sterujemy przy pomocy lewego przycisku myszy. Prawym zaś przywołujemy menu, w którym znajdują się przedmioty i dokumenty.
Rozgrywka opiera się przede wszystkim na rozwiązywaniu zagadek i dialogach. Zagadki, jak to bywa w tego typu grach przygodowych, są wyjątkowo abstrakcyjne. Często ciężko się domyślić, co trzeba zrobić. Polecam grać z solucją. Na szczęście, gry nie da się popsuć ani przegrać. Danego przedmiotu możemy użyć tylko tam, gdzie jest to konieczne. Wyposażeni jesteśmy też w telefon komórkowy i czasami trzeba zeń skorzystać.
Irytującym elementem jest przemieszczanie się. Często kamera ustawia się tak, że widzimy Kate daleko w oddali i musimy obserwować, jak idzie przez całą planszę, od początku do końca. Bohaterka porusza się bardzo wolno i nie można jej w żaden sposób przyspieszyć. No, niby może biegać, ale nie wiele to daje. Niestety, często musimy chodzić w tę i we w tę kilka razy i po czasie robi się to nudne, zwłaszcza wówczas, kiedy nie wiemy, co robić.
Dialogi są w większość dobrze napisane, choć czasami trafiają się dziwnie napisane i wypowiadane zdania.

Gra dostała pełną polską wersję językową.
Główną bohaterkę, Kate Walker, zagrała Brygida Turowska. Wypadła w tej roli bardzo dobrze. Wystąpi tu też Mikołaj Klimek, Sławomir Śmiałek, Zbigniew Konopka i kilku innych, naprawdę dobrych aktorów.
Przyczepić mogę się do tego, iż niektóre kwestie są intonowane w nietrafiony sposób oraz że czasami zdania brzmiały nieco dziwne, ale nie wie, czy to wina tłumaczy, czy oryginału.
Zauważyłem też jedną literówkę i kilka błędów interpunkcyjnych w napisach, ale da się to znieść.

Mimo swych wad myślę, iż warto dać szansę tej leciwej już grze.
Osobiście, fabuła bardzo mnie wciągnęła i z pewnością zapoznam się z dalszymi losami Kate Walker.
Jeśli lubicie tego typu gry przygodowe, „Syberia” na pewno wam się spodoba. Pomimo upływu lat, dalej gra się w nią przyjemnie.

Powiem to od razu - Gothic nie jest moją grą dzieciństwa. Zagrałem w weń pierwszy raz, dopiero będąc nieco starszym, więc nie mam żadnej nostalgii z nim związanej. Zatem proszę, nie bijcie mnie za moją recenzję. To bynajmniej nie tak, iż uważam tę grę za kompletny ściek. Radzę czytać do końca.

Główny problem tej gry to fakt, iż sterowanie jest niezwykle toporne i nieintuicyjne. Nie jestem w stanie się doń przyzwyczaić. Postać porusza się z gracją słonia, z prędkością muchy w smole. Niestety, w grze często trzeba latać jak głupi w tę i we w tę i to wcale nie jest zabawne. Do tego świat gry wydaje się strasznie pusty. Nawet podnoszenie przedmiotów jest irytujące, podobnie jak wchodzenie po drabinach. Walka jest strasznie niesprawiedliwa; wrogowie często są silniejsi od nas i atakują w grupach, przez co najczęściej będziemy dostawać nieuczciwe lańsko.
Tylko ze względu na to wszystko moja recenzja jest negatywna.

Jednak są w tej grze rzeczy, które bardzo mi się podobały.
Choćby taka fabuła. Gra toczy się w fikcyjnym świecie, w którym od lat toczy się wojna ludzi z orkami. Bohaterem jest mężczyzna zwany przez graczy Bezimiennym, który z powodu popełnionych zbrodni został zesłany do pracy w kopalni magicznej rudy niezbędnej do wykuwania specjalnej broni i zbroi. Z polecenia króla Rhobara II, Kolonia, w której znajdują się kopalnie, została otoczona magiczną barierą uniemożliwiającą ucieczkę. Głównym celem bohatera jest wydostanie się z magicznego więzienia.
Fabuła tak mi się spodobała i mnie wciągnęła, iż byłem gotów trochę się pomęczyć, byleby poznać zakończenie. Do tego sam Bezimienny jest ciekawym bohaterem i bardzo go polubiłem.
Inne postacie są równie fascynujące, a dialogi świetnie napisane i pełne polotu.

Grafika jest bardzo niedzisiejsza, w końcu to gra z 2001 roku. Modele są kanciaste i w niskiej rozdzielczości, ale absolutnie mi to nie przeszkadzało. To zasługa stylu artystycznego; gra ma świetny, mroczny klimat zaszczucia i ma to swój urok.
Wszystko to potęguje również niezwykle klimatyczna ścieżka dźwiękowa.
Swego czasu ta gra olśniewała iluzją żyjącego świata. Postacie na naszych oczach wykonują swoje codzienne czynności; idą do pracy, śpią, jedzą i walczą o przeżycie.
Pochwalić muszę także świetny polski dubbing. Jacek Mikołajczak jako Bezimienny to już klasyka, a reszta postaci również brzmi świetnie.

Nie mam pojęcia, dlaczego nie dodano tego do wersji deluxe.
Kupiłem ten dodatek tylko dlatego, że chciałem zdobyć sto procent osiągnięć. To tylko krótka, dziesięciominutowa historyjka.
Nic ciekawego. Nie polecam.

Świetna gra.
Mnóstwo broni, ulepszeń i zadań dodatkowych, a mordowanie wszelkich stworów i potworów nie przestaje sprawiać frajdy. Jedynym minusem jest beznadziejna fabuła, ale można ją spokojnie olać.
Naprawdę polecam. Polskie studio, które stworzyło tę grę, odwaliło kawał świetnej roboty.

Naprawdę przyjemna gierka.

Przyznam, iż byłem zaskoczony, kiedy dowiedziałem się, że Enemy Territory trafiło na Steam. Cieszę się z tego powodu, bo dzięki temu mam łatwiejszy dostęp do tej starej, lecz nadal piekielnie grywalnej gry.
Polecam ją każdemu, naprawdę świetnie się w to gra.

Cycuszki!

Powiem to od razu - gra jest świetna.
Jest ona pod wieloma względami podobna do Minecrafta, lecz nie jest to bynajmniej żadna podróbka.

Gra ma mnóstwo różnorodnych przeciwników. Nie jest to tylko kilku umarlaków tu czy tam - ta gra zrzuci na nas całe hordy różnolitych stworów i potworów.
Terraria ma także wiele przeróżnych narzędzi i broni. Nie dostaniemy tylko miecza, kilofu i siekiery. Do naszej dyspozycji oddano szereg naprawdę kreatywnych przedmiotów.
Są tu również postacie niezależne. Przyjdą do nas, jeśli spełnimy odpowiednie warunki. Większość z nich zaoferuje nam przedmioty w zamian za monety, które możemy zdobyć, zabijając przeciwników. Niektórzy oferują też inne usługi.
W grze będziemy mogli zawalczyć z wieloma zmyślnymi bossami. Każdy wygląda i zachowuje się inaczej.
Jest tu też tryb wieloosobowy. Gra ze znajomymi staje się jeszcze lepsza.

Nie jest to jednak, niestety, gra idealna. Ma przynajmniej dwie spore, w mym odczuciu, wady.
Pierwszą jest brak jakiegokolwiek samouczka. Co prawda odkrywanie tajników tej gry na własną rękę jest fajne, ale na niektóre rozwiązanie nie mamy szans natrafić sami, a gra niczego nie tłumaczy. Ta gra jak mało która zmusza gracza do szukanie poradników w internecie.
Drugą wadą jest poziom trudności. Gra na początku jest dosyć prosta, lecz w pewnym momencie poziom trudności wzrasta diametralnie. Jeśli odpowiednio się nie przygotowaliśmy - możemy dostać porządne lanie.

Naprawdę warto kupić tę grę. Gwarantuję wam godziny świetnej zabawy.

Ta wersja jest bardzo podobna do tej dla jednego gracza, lecz większa i bogatsza w zawartość.

Dodano tutaj nowe mechaniki, przedmioty, postacie, przeciwników, a nawet bossów. Gra jest także znacznie trudniejsza od wersji podstawowej.
Najlepsze jest tutaj to, iż możemy zagrać w tę dopieszczoną wersję Don't Starve razem ze znajomymi. W towarzystwie ta gra staje się jeszcze lepsza. Po prostu nie można się od niej oderwać.

Jeśli macie znajomych, z którymi możecie zagrać - nawet się nie zastanawiajcie. Gwarantuję wam, że zabawa będzie przednia.