Albowiem w starej Saksonii, jeżeli dziewica splami ojcowski dom rozpustą lub kobieta zamężna, niepomna węzła małżeńskiego , popełni cudzołóstwo, to zdarza się ,że ją zmuszają , aby własną ręką założywszy sobie powróż życie zakończyła, a nad zgliszczem jej stosu wieszają jej uwodziciela. Kiedy indziej zaś zbiera się niewieścia zgraja i chłoszcząc , oprowadza cudzołożnicę po okolicy; kobiety obcinają jej odzież do pasa, smagają rózgami , kłują i tną całe jej ciało nożami , pokrwawiona od drobnych ran i pokaleczona przekazują ze wsi do wsi , a naprzeciw nadbiegają wciąż nowe biczowniczki , wiedzione gorliwością cnoty , aż ją w końcu porzuca martwą lub ledwie żywą ku przestrodze , aby bały się cudzołożyć i łajdaczyć.
A Wenedowie , choć są najszpetniejszym i najlichszym rodzajem ludzi , z taka gorliwością przestrzegają wzajemnej miłości małżonków ,że kobieta nie godzi się żyć po śmierci męża. I z uznaniem spotyka się u nich taka niewiasta, która własnoręcznie zada sobie śmierć i na jednym stosie spłonie ze swoim mężem.