Kingdom Come: Deliverance II

Nie wiem, jak oni to zrobili, ale Kingdom Come: Deliverance II to jedna z najbardziej wciągających gier, w jakie grałem. Serio, jeśli myślałeś, że pierwsza część była dobra, to tutaj jest wszystko lepsze, większe i bardziej dopracowane.

Już od pierwszych minut czuć, że ten świat żyje. NPC mają swoje rutyny, reagują na to, co robisz, a walka jest jeszcze bardziej wymagająca niż wcześniej. Zapomnij o machaniu mieczem jak w Wiedźminie – tutaj musisz myśleć, blokować, parować i czekać na idealny moment do ataku. To nie jest gra, w której wbiegasz i siekasz wszystkich jak leci.

Fabuła? Mistrzostwo! Historia Henryka nabrała jeszcze większej głębi, a wybory, które podejmujesz, naprawdę mają znaczenie. Niektóre momenty były tak dobrze napisane, że aż miałem ciary. No i nie ma tu żadnych smoków czy magii – to czysty, brutalny realizm średniowiecza.

Graficznie? Cudo. Krajobrazy, detale zbroi, światło przebijające się przez lasy – wygląda to tak dobrze, że czasem łapałem się na tym, że zamiast iść na misję, po prostu jeździłem konno i podziwiałem widoki.

Jasne, to nie jest gra dla każdego. Jeśli szukasz czegoś łatwego i szybkiego, to KCD2 może cię zmęczyć. Ale jeśli chcesz poczuć się jak rycerz w średniowieczu i naprawdę wejść w ten świat, to nie ma lepszej gry.

Dla mnie? To gra dekady.