Produkcja tej gry pokazała, że choć z krótkim gamplayem, masz pełną satysfakcję z ogrania tego tytułu. Gris, (czyli inaczej imię głównej bohaterki), jest grą bardzo łatwą, nie wymaga od ciebie specjalnych umiejętność w przejściu przynajmniej jednego poziomu, czy już od razu całej gry – jednakże. Największą zaletą tej gry, jest jej konstrukcja artystyczna, która jest tutaj główną, a nawet budującą całą grę – Podstawą wizualną. Gra choć prosta w swoich założeniach w mechanice, jak i przejściu z punktu A, do punktu B. Posiada, nie trudną do zrozumienia fabułę, jednakże jest o tyle przyjemna, że mogę ją tu przedstawić (zaznaczam, iż niektóre rzeczy, sam zinterpretowałem) . Wcielamy się w postać tytułowej ,,Gris”, która za sprawą pewnego incydentu, traci uczucia, które były przedstawione w formie namalowanej, każdy kolor symbolizował inne uczucia, które nie jako budowały cały przedstawiony świat. Przemierzamy tytułową bohaterką ♥♥ świecie wyszczutym z jakichkolwiek barw, aby powoli odbudowywać to, co zostało wyblakłe w trakcie napotykamy – jednego sojusznika, jak i jednego przeciwnika (mającego barwę czarną), który pod postacią, początkowo ptaka, próbuje nam przeszkodzić. Przeciwnik nie jest jakimś trudnym wyzwaniem, właściwie jest tylko ♥♥ to, aby konstrukcja fabularna się trzymała. Kiedy bohaterce, udaje się odzyskać barwy (uczucia), znów wszystko wraca do normy. Tak się prezentuje fabuła, która jest trzecią ♥♥ dokonaniach wizualnych zaletą. Drugą natomiast jest oprawa dźwiękowa – zachwyca w każdym, możliwym, momencie – naprawdę, jestem nią zachwycony. Idealnie wpasowuję się w całą grę. Polecam ,,Gris”, bo uważam, że jest to gra znacznie bardziej stworzona z sercem, niż jeżeli z użyciem pełnego portfela.