Długo wyczekiwany przez fanów tej serii, port Persony 5 Royal na pc jest dokładnie tym na co liczył każdy kto na to czekał. Ale po kolei. Persona 5 Royal jest nieco dziwnie wydanym, bo dopiero po części która dzieje się po wydarzeniach z tej gry (Persona 5 Strikers), ale oesu jak bardzo czekałem na coś takiego. Gra to tak jak poprzednie odsłony serii, typowy japoński jrpg który walkę ma przeprowadzaną w turach. HP, SP, ataki zwykłe, magiczne, broń palna, magia, moc przyjaźni, amfetamina, no wiadomo o co chodzi. Core rozgrywki pozostał dokładnie taki sam jak przy ostatnich odsłonach serii. Optymalizacyjnie jest dobrze, grafika jest w pytę (prerenderowane cutscenki są piękne), soundtrack jest o wiele lepszy niż w poprzedniej części (Heartbrake z Persony 4 do tej pory mam wypalony w mózgu i zaczyna lecieć jeśli myślę o tej grze, nawet teraz). Tak więc fabuła, jest to najmocniejszy element rozgrywki który trzyma gracza przed ekranem i jest genialna. Seria ma swój cykl tak samo jak chłopaki z baraków. Na początku gry protagonista wpada w tarapaty w związku z którymi zostaje przydzielony mu opiekun i nowe miejsce zamieszkania. W nowym miejscu zamieszkania oczywiście są kolejne problemy przez które poznajemy Igora którego znamy już dłużej niż protagonista żyje. I tak oto przezwyciężamy swoje słabości rozpoczynając regularną walkę ze złem w czystej postaci. Ach, cóż to była za przygoda, udało mi się zobaczyć True Ending, poznać historię różnych jednostek, udało mi się nawet skakać przed ekranem z emocji podczas oglądania niektórych momentów. Ponad 100 godzin w takiej grze to dosłownie przyjemność, platynowanie jej było drogą której już nigdy nie zapomnę i chętnie wrócę kiedyś jeszcze raz aby uratować świat jako uczeń. Polecam tą grę z całego serca. A i pamiętajcie, żeby dość szybko wbijać poziom przyjaźni z Ryujim. Ułatwi wam to eksplorowanie pałaców i mementosów XD

Długo wyczekiwany przez fanów tej serii, port Persony 5 Royal na pc jest dokładnie tym na co liczył każdy kto na to czekał. Ale po kolei. Persona 5 Royal jest nieco dziwnie wydanym, bo dopiero po części która dzieje się po wydarzeniach z tej gry (Persona 5 Strikers), ale oesu jak bardzo czekałem na coś takiego. Gra to tak jak poprzednie odsłony serii, typowy japoński jrpg który walkę ma przeprowadzaną w turach. HP, SP, ataki zwykłe, magiczne, broń palna, magia, moc przyjaźni, amfetamina, no wiadomo o co chodzi. Core rozgrywki pozostał dokładnie taki sam jak przy ostatnich odsłonach serii. Optymalizacyjnie jest dobrze, grafika jest w pytę (prerenderowane cutscenki są piękne), soundtrack jest o wiele lepszy niż w poprzedniej części (Heartbrake z Persony 4 do tej pory mam wypalony w mózgu i zaczyna lecieć jeśli myślę o tej grze, nawet teraz). Tak więc fabuła, jest to najmocniejszy element rozgrywki który trzyma gracza przed ekranem i jest genialna. Seria ma swój cykl tak samo jak chłopaki z baraków. Na początku gry protagonista wpada w tarapaty w związku z którymi zostaje przydzielony mu opiekun i nowe miejsce zamieszkania. W nowym miejscu zamieszkania oczywiście są kolejne problemy przez które poznajemy Igora którego znamy już dłużej niż protagonista żyje. I tak oto przezwyciężamy swoje słabości rozpoczynając regularną walkę ze złem w czystej postaci. Ach, cóż to była za przygoda, udało mi się zobaczyć True Ending, poznać historię różnych jednostek, udało mi się nawet skakać przed ekranem z emocji podczas oglądania niektórych momentów. Ponad 100 godzin w takiej grze to dosłownie przyjemność, platynowanie jej było drogą której już nigdy nie zapomnę i chętnie wrócę kiedyś jeszcze raz aby uratować świat jako uczeń. Polecam tą grę z całego serca. A i pamiętajcie, żeby dość szybko wbijać poziom przyjaźni z Ryujim. Ułatwi wam to eksplorowanie pałaców i mementosów XD