Recent reviews by Affermatshy

Evil West to gra polskiego studia Flying Wild Hog, wydana w listopadzie 2022 roku, także producenta takich gier jak Hard Reset, czy reaktywowanej serii Shadow Warrior. Historia umiejscowiona jest na dzikim zachodzie, w dziewiętnastym wieku, gdzie osobie znanej jako Jessie Rentier, który jest synem dyrektora Instytutu Rentiera, przyjdzie walczyć z wampirami pokroju Sanguisuge, jak i innymi przeróżnymi potworami. Pierwsze dwa rozdziały gry, a jest ich 16, są wprowadzeniem do gry i swego rodzaju samouczkiem. Jessie wraz ze swoim kolegą po fachu, mowa o Edgarze Gravenorze, również pracującym w Instytucie (Jessie był wcześniej jednym z najlepszych jego uczniów), wysadzają most, by wykoleić pociąg, gdyż mają podejrzenia co do przewożonego w nim ładunku, tj. krwi i zgrai wampirów. Przygodę zaczynamy więc w kanionie, jak na dziki zachód przystało, przy zachodzie słońca. Początek wydaje się być, dość klimatyczny. Fabuła nie jest specjalnie odkrywcza, choć samą jej narrację, jak i wplecione w nią historie, można zostawić bez zarzutu. Lokacje mają swój urok, z kolei ich różnorodność, nie jest jakoś specjalnie duża. Generalnie w każdej z nich zawierają się, proste zagadki środowiskowe czy znajdźki związane właśnie z narracją, w postaci listów, akt, zdjęć, skrzyń, również forsy, potrzebnej później do kupna wszelkich ulepszeń. Zwiedzimy kanion Diabelską Przełęcz, tartak McCallum, pola naftowe Kingston, a w międzyczasie jakieś kopalnie czy opustoszałe osady. Zazwyczaj, będziemy wracali do swojej bazy Calico, pomiędzy wykonywanymi zadaniami. Mamy kilka rodzajów broni, choć część z nich otrzymujemy stopniowo dopiero później, wraz z postępem fabularnym. Z czasem możemy je stosownie ulepszać, wedle upodobania. W znacznej mierze, gra opiera się na walkach. Przechodzimy z jednego miejsca, do drugiego, toczymy walki i cały czas tak samo. Poziomy trudności są cztery: od tzw. Bajki po Piekielny. Wraz z ich zwiększaniem, przeciwnicy stają się coraz bardziej wytrzymalsi, walki są trudniejsze, a przede wszystkim dłuższe, jest też mniejszy margines błędu, w kwestii możliwości otrzymywania obrażeń. Bossów na przestrzeni całej kampanii, uświadczymy czterech. Z każdym z nich, walka wygląda nieco inaczej, należy dobrze opanować uniki, oraz poznać rodzaje używanych przez nich ataków. Dźwięk – podczas walk jest dynamiczny, w międzyczasie stonowany, lecz nie oddaje jakoś do końca klimatu dzikiego zachodu. Warto też wspomnieć o tak zwanym drzewku zalet, które możemy odblokowywać. Otrzymując owe punkty (głównie poprzez doświadczenie zdobywane w walkach), otrzymujemy dostęp, do szeregu różnych ulepszeń dla swojego bohatera, np. zwiększenie obrażeń obszarowych, skrócenie czasu regeneracji Modułu Uzdrawiającego, możliwość ataku kilku przeciwników jednocześnie itd. Jest to dość przydatne, jeśli chcemy grać na wyższych poziomach trudności. Dużym problemem i jednocześnie negatywnym doświadczeniem, okazał się tryb kooperacji. Postać blokująca się przy skrzynce, czy w windzie nie należy do rzadkich mankamentów tego trybu. Ponadto, grałem od samego początku ze znajomym, z zamiarem ukończenia całej gry, także w tym trybie. W ostatnim rozdziale, w jednej z pierwszych walk, pojawił się poważny błąd, a mianowicie, pasek życia najmocniejszych przeciwników, od pewnego momentu nie spadał, później następowała jego szybka regeneracja (nie było możliwości, by ich ubić). Wobec tego, gry nie udało się nam dokończyć razem. Nie wspominając o fakcie, iż postęp stanu gry, zapisywany jest wyłącznie po stronie gospodarza, osoba dołączająca do wspólnej gry, zostaje na lodzie. Gra byłaby niezła. Niestety tryb kooperacji został potraktowany totalnie po macoszemu (równie dobrze, mogłoby go wcale nie być), co czyni grę finalnie po prostu przeciętną. Warto rozważyć kupno gry, na większej przecenie.

Zalety:
- miłośnicy konkretnej rozwałki, nie będą czuć się zawiedzeni,
- możliwość żonglerki dostępnym asortymentem broni w czasie starć,

Wady:
- liniowość,
- bardzo niedopracowany tryb kooperacji.

RAGE to poboczna marka gier ze stajni id Software , twórców takich wcześniejszych produkcji jak seria DOOM czy Quake . Akcja tutaj, toczy się w postapokaliptycznym świecie, gdzie jako wybraniec z przeszłości znajdujący się w krypcie, potocznie nazywanej Arką , przebudzamy się z hibernacji wiele lat po katastrofie. Wychodzimy na powierzchnię, a będący akurat niedaleko, założyciel pobliskiej osady, wyciąga nas z opresji. Na początku przygody, to właśnie on zleca nam kolejne zadania. Sama fabuła nie jest, specjalnie zadziwiająca, a i z czasem staje się coraz bardziej przewidywalna. Zadań nie jest co prawda mało, ale większość polega głównie na eksplorowaniu kolejnych lokacji, eliminowaniu grup przeciwników i na przykład wzięciu jakiegoś przedmiotu potrzebnego do ich ukończenia. Podczas całej gry, zwiedzimy raptem dwa większe miasta w, których będziemy otrzymywali zadania oraz, wcześniej z osady na początku. Walka jest dynamiczna, przeciwnicy umieją, chować się za przedmiotami, czy ścianami, używają różnego rodzaju uzbrojenia, jeśli trzeba, walczą też w zwarciu. My sami, również mamy spory, choć zupełnie standardowy arsenał do wyboru, a do każdej broni kilka rodzajów amunicji, co urozmaica grę. Warto zwrócić uwagę Gra sprawia wrażenie otwartej, chociaż przynajmniej częściowo jest to złudne. Absolutnie, nie jest to pełen sandbox. Lokacje mają po kilkanaście miejsc, które z czasem odwiedzimy, a to jakąś kryjówkę bandytów, jakiś bunkier albo ruiny Martwego Miasta. Ciekawą kwestią są zawody z pojazdami w roli głównej, nie ma ich do wyboru zbyt wiele, tak samo map, gdzie toczą się wyzwania. Są odcinki solo na czas, jak i z trzema przeciwnikami, na długość trzech okrążeń na torze, a także zdobywanie punktów na mapie . Za zwycięstwo, bądź miejsce na podium otrzymuje się tak zwane certyfikaty rajdowe , służące do ulepszania pojazdów, na wiele sposobów. Szata graficzna pomimo upływu czasu (od wydania gry na PC minęło prawie 12 lat), dalej trzyma niezły poziom. Na pochwałę zasługują, z kolei bardzo klimatyczne lokacje. Dźwiękom tak jak odgłosom wystrzałów, wybuchom, krzykom przeciwników nic zarzucić nie można. Poziomy trudności: od łatwego po koszmarny. Wraz z ich wzrostem, ceny u handlarzy stają się coraz wyższe, przeciwnicy są wytrzymalsi, zadają nam większe obrażenia, a etapy solo na czas (są znacznie bardziej wyśrubowane). Przede wszystkim, z tego powodu gry na najwyższym poziomie trudności nie ukończyłem. Należy wspomnieć jeszcze o legendach pustowi. To tryb kooperacyjny dla maksymalnie dwóch graczy, wykonuje się zadania w przygotowanych do tego scenariuszach. Podsumowując, gra jest dobra, ale nic ponad to.

Zalety:
- SI przeciwników,
- dynamiczna walka,
- klimatyczne lokacje,

Wady:
- fabuła nie jest zbyt ambitna.