Dead Cells; piksel grafiklerle yaratılmış, doğrusal olmayan, başarılı vuruş hissiyatı ve tekrar tekrar oynanabilirliği sayesinde bağımlılık yapan zor bir platform oyunu.

Oyna, öğren, öl ve yeniden dene. Oyunda hikaye yok denecek kadar az ve ihtiyacımız da yok. Rogue-like dediğimiz sürekli deneyerek baştan başladığımız ama her defasında daha da güçlü denediğimiz tür ile zorluk, silah ve kaçınma gibi bazı parçaların olduğu souls ruhunun birleşmesiyle oluşan ve yapımcıların tabiriyle roguevania türünün en büyük temsilcisi. Sonuca giden yolda bir kez bile ölmeye şansınız yok. Değişen bölüm ve gideceğiniz farklı yollarla sona doğru ilerlerken güçlenerek devam etmelisiniz.

Oyunda her hangi bir silaha ya da ilerleyeceğiniz bölümlere bağlı kalmamalısınız. Başlarda çok hızlı ancak bir yerden sonra ezberlediğiniz bölüm ve düşmanlara karşı da dikkatli ilerlemelisiniz. Bu aslında bir seçenek değil, mecburiyet. Bir kaç pasif geliştirme dışında her öldüğünüzde tekrar çaresizsiniz. Oyunda bu kadar tekrara açık dinamikler olmasına rağmen vuruş hissinin dayanılmazlığı, her seferinde farklı bir silah ile ustalaşmanız sizi sadece ilk bölümde sıkacak kadar başarılı bir dünya yaratıyor.

Piksel grafiklerin sağladığı başarılı grafikler ve bölüm tasarımlarında bazı noktalarda ilerleyememeniz, açamadığınız rünler sebebiyle tekrar oynamanıza açık yollar ile gizli yollar... Dead Cells, sadece bölüm aralarında pit-stop yaptığımız yerler dışında soluklanabildiğiniz tek bir yerin olmadığı ve arada sağ alttaki dakikaya bakınca şaşıracağınız oyun olacak.

Peki bölüm sonu savaşları? Açıkcası oyunun bence tek eksisi bu denilebilir. Tüm ek paketleri de üst üste koyduğunuzda bile oyunun sonuna kadar bir elin parmaklarını geçmeyecek boss savaşlarına tanık oluyorsunuz. Zaten bir yerden sonra o kadar güçleniyor ve öğreniyorsunuz ki yanına bile yaklaşmadan sadece destek silahlarınızla işlerini görüyorsunuz. Çünkü oyunda artan bir zorluk yok, her defasında aynı şekilde karşılaştığınız için sizin oraya ne kadar güçlü gelmenize bakıyor iş.

İşin içinde öl ve yeniden dene mekaniğinin olduğu her oyunda olduğu gibi en önemli şey benim için bölüm tasarımları ve vuruş hissidir. Bunu da layıkıyla yerine getiren bazen sadece bitirmek için değil de bir kaç denemek için de oynanan yenilikçi bir oyun var karşımızda. Türü seven ya da bu türlere bulaşmak isteyen her oyuncu için güzel bir başlangıç Dead Cells.

Notum 9/10.

Dead Cells; piksel grafiklerle yaratılmış, doğrusal olmayan, başarılı vuruş hissiyatı ve tekrar tekrar oynanabilirliği sayesinde bağımlılık yapan zor bir platform oyunu. Oyna, öğren, öl ve yeniden dene. Oyunda hikaye yok denecek kadar az ve ihtiyacımız da yok. Rogue-like dediğimiz sürekli deneyerek baştan başladığımız ama her defasında daha da güçlü denediğimiz tür ile zorluk, silah ve kaçınma gibi bazı parçaların olduğu souls ruhunun birleşmesiyle oluşan ve yapımcıların tabiriyle roguevania türünün en büyük temsilcisi. Sonuca giden yolda bir kez bile ölmeye şansınız yok. Değişen bölüm ve gideceğiniz farklı yollarla sona doğru ilerlerken güçlenerek devam etmelisiniz. Oyunda her hangi bir silaha ya da ilerleyeceğiniz bölümlere bağlı kalmamalısınız. Başlarda çok hızlı ancak bir yerden sonra ezberlediğiniz bölüm ve düşmanlara karşı da dikkatli ilerlemelisiniz. Bu aslında bir seçenek değil, mecburiyet. Bir kaç pasif geliştirme dışında her öldüğünüzde tekrar çaresizsiniz. Oyunda bu kadar tekrara açık dinamikler olmasına rağmen vuruş hissinin dayanılmazlığı, her seferinde farklı bir silah ile ustalaşmanız sizi sadece ilk bölümde sıkacak kadar başarılı bir dünya yaratıyor. Piksel grafiklerin sağladığı başarılı grafikler ve bölüm tasarımlarında bazı noktalarda ilerleyememeniz, açamadığınız rünler sebebiyle tekrar oynamanıza açık yollar ile gizli yollar... Dead Cells, sadece bölüm aralarında pit-stop yaptığımız yerler dışında soluklanabildiğiniz tek bir yerin olmadığı ve arada sağ alttaki dakikaya bakınca şaşıracağınız oyun olacak. Peki bölüm sonu savaşları? Açıkcası oyunun bence tek eksisi bu denilebilir. Tüm ek paketleri de üst üste koyduğunuzda bile oyunun sonuna kadar bir elin parmaklarını geçmeyecek boss savaşlarına tanık oluyorsunuz. Zaten bir yerden sonra o kadar güçleniyor ve öğreniyorsunuz ki yanına bile yaklaşmadan sadece destek silahlarınızla işlerini görüyorsunuz. Çünkü oyunda artan bir zorluk yok, her defasında aynı şekilde karşılaştığınız için sizin oraya ne kadar güçlü gelmenize bakıyor iş. İşin içinde öl ve yeniden dene mekaniğinin olduğu her oyunda olduğu gibi en önemli şey benim için bölüm tasarımları ve vuruş hissidir. Bunu da layıkıyla yerine getiren bazen sadece bitirmek için değil de bir kaç denemek için de oynanan yenilikçi bir oyun var karşımızda. Türü seven ya da bu türlere bulaşmak isteyen her oyuncu için güzel bir başlangıç Dead Cells. Notum 9/10.