Recent reviews by Yavuz

J finalinde bugdan dolayı oyunu bitiremiyorum.

Giriş
Merhaba yeni oyunların fiyatlarından sonra eski oyunlara bakan güzel ülkemin vatandaşları. Bu oyun başlıkta yazdığım gibi ilk bitirdiğim oyun ve benim için yeri çok aynı. Zamanında babam oynardı sonra ise bana öğretmişti, inanılmaz zevk alıyorum ve tekrar bir bakayım dedim ve yaklaşık iki saat oynadıktan sonra bana yeterli geldi.

Oyun neden iyi ?
-Kılıç mekanikleri oturaklı tabii ki zamanına göre ama yinede oynanıyor.
-Hikayesi fena sayılmaz flashbackler falan hoşuma gidiyor.
-Force kullanışı eğlenceli ve tatmin edici.
-Grafikler kötü değil.

Övülmeyecek yerleri
-Bosslar kötü.
-Crash hatası veriyordu.(720x1280 e alıp medium ayarlara çekince düzeldi.)
-Ruhsuz bir ana karakter
-Önemsenmeyen çevre dizaynı.

Oyun neden alınır?
Kısa bir oyun süresiyle Star Wars'a duyulan şekerimsi sevgiyi düzenlicek ve hoş bir deneyim surucak eğer nostaljik bir değeri varsa da yüzünüzde bir tebessümle bitirceksiniz. Farklı bir hikaye oynayacaksınız.

Çıkarım
Oyunu indirimde alınız, isterseniz indirimsiz de alın çok pahalı değil ve artık oyun fiyatları sürekli yükseliyor, crash hatası alırsanız gerekli çözümleri yapın ve devam edin. En azından bir kere bu oyunu bitirin ve güzel bir zaman geçirin. Okuduğunuz için teşekkürler, iyi oyunlar dilerim.

Puan
65/100

Merhabalar incelememde bahsettiğim gibi ilk oynadığım GTA oyunu olan GTA 3'ü ilk kez 2021 yılında bitirmiş bulunmaktayım. Grand Theft Auto 3, benim için efsanevi bir oyun geçen yaklaşık 8-9 yılın ardından bile çok fazla zevk aldım. Bu oyunu benle tanıştıran teyzemdir. Sağolsun o olmasa belki oyun oynamaya bu kadar hevesli olmayacaktım. Biraz düşüncelerimden ve bana olan anlamından bahsedip acemi şekilde değerlendirme yapıcağım. Hatam olursa affola. İyi okumalar. Öncelikle açılmayan oyunu açmamı sağlayan ve Türkçe yama yapıp bütün olayları anlamama yardım eden Lil Easy adlı arkadaşıma teşekkür ederim. Yaptığın Fixed Edition mükemmel derecesindeydi. Hadi incelememe geçelim.

Bu oyun GTA serisini nirvanaya çıkaran ilk oyundur. GTA 1 fena bir oyun değildi, GTA 2 ise gelişmiş grafik motoruyla insanlara kendini beğendirdi ama GTA 3 adeta bir devrim yarattı. Oyun üç boyutlu olarak çıktı ve zamanında bu ciddi bir şeydi üstüne de kaplamalar ve etraf çok güzeldi ve detaylıydı. Şuan bile eski olduğunu anlıyorsunuz ama oynanabiliyor bence tabi teknik sorunları saymaksak.
Görev çeşitliliği fazla aynı şeyleri yaptığınızı hissetmiyorsunuz, o dönemde böyle görevlerle yaklaşık 20 saat süren bir oyun yapmak akıl ve emek ister.
Silah çeşitliliği ciddi derecede güzel, özgürlük üst seviyede bu oyunun haritası o kadar güzel ki aynı hatırladığım gibi şimdi ki oyunların bile yapamadığı bir açık dünya var, gittiğiniz yerin ciddi derecede farklı olduğunu hissediyorsunuz.
Vuruş hissini sağlayan en büyük özellik olan kol, bacak vs. kopmasının olması çok iyi 2001 yılında çıkmış olan bu oyunun böyle bir şeye sahip olması cidden Rockstar'ın mükemmel bir geliştirici olduğunu gösteriyor.(Yanlış hatırlamıyorsam bu efekt San Andreas'ta bulunmuyor, nedenini anlayabilmiş değilim.)
Hikayesi içinde vurucu şeyler içeriyor veya ben fazla abartıyorum. Neyse hikayesi güzel ilk başlarda sıkıcı olarak başlasa da bir yerden sonra bana kendini merak ettiren bir hikayesi var. Farklı karakter ve dünyalar içeriyor.
Yapay zeka zamanına göre iyi bence çok salak olduklarını düşünmüyorum.

Görev tasarımı bazı yerlerde sınıfta kalıyor, görev çeşitliliğini övsemde bazı görevler sırf olsun diye eklendi diye düşündüm. Görevleri sırf zor yapmak için çaba sarf etmişler gibi geldi bana bu ise çok canımı sıktı zaman zaman.
Görevi yapamazsanız göreve bir daha gitmeniz lazım, niye peki ? Çok uzak yerlerde olduğu zamanlar oluyor, görevi yapamazsanız geçmiş olsun en az 5-10 dakika zaman kaybı yaşıyorsunuz.
Teknik kısmı çok kötü, berbat durumda Rockstar Games keşke bunu düzeltse ve optimize etse. Karakterim arada sırada durduk yerde uçuyordu. Ara sahnede bir tane soyguncum duran arabamın önüne dokunduğu için öldü ve görev iptal oldu, tekrar gitmem gerekti.

Rockstar Games'in kalitesini belli ettiği ilk oyunlardan, gerçek bir şaheser ve doğruları yanlışlarını götürüp bir efsane olarak aklımızda kazınmasını sağlayan bir oyun. Üstelik benim için ayrı bir yeri de var. Bu oyunun hakettiği madalya Elmas Madalya'dır. İyi oyunlar dilerim, okuduğunuz için teşekkürler.

Not: Yaptığım incelemeleri özentilik yapıp Dost Kayaoğlu bulduğu madalya sistemiyle ödüllendiriyorum.

Injustice 2

Selamlar, Injustice 2'yi bitirmiş bulunmaktayım. Bu oyunu beklentisiz oynadım ve hiç de fena değildi. Oyunun ciddi derecelerde patlak verdiği yerler olduğunu düşünüyorum ama bana oynanış sürecimde keyif verdi. Hadi bakalım beğendiğim ve beğenmediğim şeyler nedir ona bakalım.

Tatlı Şeyler

-Oyunun karakter güçlerini beğendim. Her birinin farklı güçleri var ve cidden farklı, oynanış stilleri farklı. Çok iyi oynasanda, çok kötü oynasanda keyif veriyor.
-Injustice 2, bana ilerleme hissini verdi. Oyunda maçların ve hikaye görevlerinin sonlarında kimi rastgele olarak eşya açıyor ve içlerinden çıkan ekipman parçaları ile karakterinizi donatıyorsunuz. Ekipman sistemi güzel. Online çok oynamadım ama maçlarda avantaj sağlıyor.
-2017 yılında bir oyunun grafiklerine bakarak bu oyunun grafiklerinden 2021'de oynamış olsamda aşırı etkilendim.
-Süper hareketlerimizi acayip beğendim, 1.oyundaki süper hareketleri güzellik bakımından 2'ye katlamış.
-Ara sahneler beklediğimden daha iyi cidden izlemek istedim. Bir dövüş oyunundan böyle bir şey gelmesi benim çok hoşuma gitti.
-Vuruş hissini beğendim çok iyi diyemem ama rahatlıkla oynuyorsunuz bi sıkıntı hissettirmiyor.
-Hikayesi güzel hatta çok beğendim. Çok komplike bir hikayesi yok ama bu hali baya hoşuma gitti.
-Dövüş sistemi güzel, Injustice 1'e göre geliştirilmiş.
-Arenadaki etkileşimler çok hoşuma gitti, her oyunda var zaten ama güzel bir hava katmış.

Tatsız Şeyler

-İhanet kısımlarını hiç beğenmedim. Karakterlerin yavaş yavaş değil çok hızlı şekilde duyguları değişiyor. Direkt karşı tarafa geçiyorlar. Bi önceki sahne dost olduğumuzla bi sonraki sahne düşman olabiliyoruz ve bu da dengeyi çok bozuyor kanaatimce.
-Çizimler berbat, hiç beğenmedim keşke filmdeki halleriyle aynı çizselermiş.
-Oyunda hiç müzik yok.
-Oyunda boss savaşı eksikliği var.

-Güzel müzikler besteleyip şu oyunda daha fazla oyuna girmemizi sağlamak.
-Çizimleri düzeltip daha tanıdığımız karakterleri bize göstermek.
-Boss savaşının arttırılması ve çoklu olarak bosslarla kapışmak yani hem Süpermen hem Batman'i birlikte oynayarak bir bossun karşısında durup adalete kavuşturabiliriz. Bunu sinematiklerle birleştirip mükemmel bir sunum yapabilirler diye düşünüyorum.


Sonuç olarak oyun dövüş oyunu sevenlerin oynaması gereken bir oyundur. Oyunda çok eksik bulamadım ama bu mükemmel bir oyun olduğunu göstermez ama standartların üstünde iyi bir oyun olduğunu düşünüyorum. Bu oyuna vereceğim madalya Gümüş Madalya'dır. Herkese iyi oyunlar, okuduğunuz için teşekkür ederim. Yorum yapıp benim eksiklerimi söylerseniz çok mutlu olurum.

Not: Yaptığım incelemeleri özentilik yapıp Dost Kayaoğlu bulduğu madalya sistemiyle ödüllendiriyorum.

Wolfenstein The New Order

Selamın Aleyküm, Wolfenstein The New Order bitirmiş bulunmaktayım. Kalbimde hüzün, kafamda merak duygusu var. Oyunu Bring'em On! zorluğunda oynadım ve ilk oynadığım Wolfenstein oyunu olduğunuda belirtmek istiyorum. Öncelikle oyun 12-13 saat süren bir arcade FPS oyunudur. Kötü bir oyun değildir ama çok beklentiniz olucağı takdirde hayal kırıklığı yaşıyacağınızı söyleyeyim, incelememe başlıyorum.

Oyunun Bize Güzel Sunduğu Şeyler

-En iyi yönü olduğunu düşündüğüm evreni veya temasına değinmek istiyorum, oyun Nazilerin kazandığı bir dünya da geçiyor ve bu mükemmel bir şey. Böyle bir dünyayı ciddi derecede gerçekçi yansıtıyor. Atmosferi cidden üst düzey.
-Silah kullanımları, robotlarla veya askerlerle çatışma oyunun oynanışının temelini kapsıyor ve bunun çok iyi olmadığını düşünüyorum, sakın yanlış anlaşılmasın kötü değil ama çok iyi de değil, eğlendiriyor ama bir yerden sonra hep aynı şeyleri yaptığın hissine kapılıyorsun. "Eee birader oyunun tarzı bu" derseniz, yaklaşık 1 sene önce oynadığım DOOM bana böyle hissettirmemişti. Tekrardan belirtmek istiyorum bunlar benim görüşlerim. :)
-Belirli yerlerde gizlilik olması benim çok hoşuma gitti, çok karışık bir mekaniği ve mantığı yoktu tabi arkasından yaklaşık bıçaklıyordun, çok basitti ama ne bileyim bu oyunun full gizlilik olması benim daha çok hoşuma giderdi. Tabii ki Wolfenstein'in oynanış tarzı bunun tam tersi olsa da ben öyle de deneyimlemek isterdim.
-Bölüm tasarımları çok güzel, tekrar ettiğini görmedim hiç. Gergin bir hava var ve Nazilerin kazandığını size hissettiriyor.
-Yan karakterler çok iyi yazılmasada, çok fazla gösterilmese de yine de benim hoşuma gitti, onları önemsedim ve kötü şeyler yaşadıklarında üzüldüm.
-Hazır karakterlerimizden bahsederken, Baş karakterimiz William Joseph "B.J." Blazkowicz'i çok beğendim, çiziminin çok başarılı olduğunu düşünüyorum ayrıca başta yaşadığımız bir olaydan dolayı kafamızdaki yaranın iziyle kalmak çok hoşuma gitti. Eski yaşadığımız şeylerin üstümüzde etkiler bıraktığını gösteriyordu bana. Tabii bu benim kendi kafamda uydurduğum bir şey, yapımcıların bunun için yaptığını düşünmüyorum. Sırada baş kötü karakterimiz Deathshead var. Deathshead'i çok az ama öz görüyoruz.
-Yapay zekanın kötü olduğunu düşünmüyorum, oynadığım zorluk çok yüksek olmasa da oyunu oynarken öldüğümü hatırlıyorum.
-Aynı silahtan iki elimize alıp kullanmak bana ayrı bir şevk veriyor.
-Final basit ama etkileyiciydi.

Oyunun Kabak Tadı Veren Yanları

-Robotlar, evet robotlar. İlk başlarda savaşmak çok güzel olsa da DOOM'da yaptıkları gibi 1 tane robottan 2-3'er tane göndererek oyunu zorlaştırmak. En nefret ettiğim şeylerden biri. Düşman çeşitliği çok az, saydığım 3-4 düşman tipi var ve bunların farklı giysilerle giydirilmiş halleri. 2-3'er tane aynısından gönderceklerine daha fazla düşman tipi eklenebilirmiş.
-Ara sahnelerin artmasını ve biraz daha hikayeye önem verilmesini isterdim. Oyun oynanış üzerine değil, hikaye üzerine kurulsa bir başyapıt olabilirmiş. Çünkü Nazilerin kazandığı bir dünya hem beni ürpertiyor hem de meraklandırıyor.
-Bazı bölümlerin sonunda, insanların kaldığımızı sığınaktaki bazı şeyleri bulmamızı istemeleri.
-Yukarıda da yazdığım gibi bir yerden sonra hep aynı şeyi yapıyor hissine kapılmak.


Sonuç olarak oyun denenmesi gereken bir oyundur. Aksiyonseverlerin bir kere olsa şans vermesini ve böyle arcade FPS türü oyunların daha fazla gelmesi dileğiyle bitiriyorum.Bu oyuna vereceğim madalya Bakır Madalya'dır. Herkese iyi oyunlar, okuduğunuz için teşekkür ederim.

Not: Yaptığım incelemeleri özentilik yapıp Dost Kayaoğlu bulduğu madalya sistemiyle ödüllendiriyorum.

A Way Out

Merhabalar, A Way Out'u bitirmiş bulunmaktayım. Ağzımda biraz acı ve güzel bir tat var. Oyunu yan yana oynayarak bitirdiğimizi söylemek istiyorum, bu şartlara göre değerlendireceğim. Öncelikle söylemem gereken bir şey var, bu oyun cidden sizi etkiliyor.

Oyunun Güzelliği ve Etkileyiciliği Nerede ?

A Way Out ortalama bir zaman önce aldığım, oynuyacak kişi aradığım ve sonucunda teyzemle yan yana oynadığım bir oyun. Uzun süredir bu oyunun nasıl olduğunu merak ediyor, ilk kez böyle bir oyunu tecrübe ediceğimden dolayı mutluluk duyuyordum. Peki oyunu neden beğendim ve neden benim için etkileyici ? Hemen başlıyorum anlatmaya...
-Oyunu yan yana oynamak inanılmaz bir zevk veriyor, sevdiğiniz bir insanla kahvenizi veyahut çayınızı alıp bazı zamanlar sakin sakin yudumlarken bazende aksiyona girmekten içemediğiniz ve bunun sonucunda çayınızı, kahvenizi soğuyup tadının kötüleştiği görüyorsunuz.
-Oyunun en fazla ara sahnelere ve oynanışın iki kişiye özel olarak hazırlanmasına önem verdiğini düşünüyorum birde mini oyunlar var. Ara sahneler vermek istediği mesajı, duyguyu size veriyor ve karakterleri önemsemeye başlıyorsunuz. Oynanışın iki kişiye özel olarak hazırlanmasına demek istediğim bir sürü mekaniğin iki kişinin birlikteliğiyle yapılabildiğidir. Bu zaten bir Coop oyununda olması gereken değil mi derseniz. Çok doğru söylemiş olursunuz ama bu oyunda bana cidden güzel geldi. Mini oyunlar ise çok güzel bunlara örnekler Atari makinesinde oyun oynama, basketbol, beyzbol, bilek güreşi gibi şeyler. Bunlarda gayet güzel ayrıntılar.
-Karakterlerin hayatı, içtenliği, tepkileri, duyguları güzel gösterilmiş adeta bir film gibi. 2 ayrı yaşamın birleşimi ve sonu güzel anlatılmış.
-Parkurlar eğlenceli ve ve tek düze değil en azından bana öyle hissettirmedi.
-Aksiyon ve macera bol ve şaşırtmalı şeyler bol.
-Oyunda bazı yerlerde iki farklı yol koyup birini seçmenizi istiyor, bu hikayeyi değiştirmesede o zaman olan şeyleri değiştiriyor ve sizi düşünmeye itiyor.
-Yakın dövüş güzel, çok anlatmaya gerek yok.
-Kendi oynadığınız sinematik sahneler çok etkileyici özellikle son olanı.
-Dialoglar birbirini tekrar etmiyor, dialoglardan öğrendiğinizle hareket ediyorsunuz ve gizlilik yeterince iyi.

Oyunun Kötü Yanları

Her oyunun olduğu gibi bu oyununda eksikleri var, çok bir sorun arz etmesede bazen can sıkıyor ve oyunu oynama isteğiniz ve heyecanınız biraz kaçıyor.
-Silah mekanikleri vasat ve vuruş hissi hiç yok.
-Bazı bölümler cidden kötü dizayn edilmiş diye düşünüyorum. Bu oyunun genelinde olmasa da hiç eğlenmediğim 2-3 bölüm var.
-Oyunun sonunu hiç beğenmedim.
SPOILER!!!:Arkadaşlar oyunun sonunda bildiğiniz üzere Vincent'ın polis olduğu ortaya çıkıyor ve bir çatışmaya giriyorlar ve bu çatışma sonucunda biri birini öldürüyor ama niye ben güzelce yüzleşmelerini ve dost kalmalarını görmek isterdim. Adamı öldürüyorsun hemen sonra el sıkışıyorsun, hayatımda gördüğüm en rezil sahneydi. Oyun bu yüzden ağzımda biraz acı bir tat bıraktı.

A Way Out eğer yan yana oynayacak bir arkadaşınız varsa kesinlikle indirimde alınıp oynanması gereken bir oyun yaklaşık 6 saat oynanışıyla bana yetti ve yaklaşık 60 TL fiyat etiketine alınabilir olduğunu düşünüyorum. İsterseniz EA Play alıp ordan da oynayabilirsiniz ama oyuna sahip olmak benim için daha güzel mantıksız olsada.
Oyuna tekrardan Dost Kayaoğlu'nun madalya sistemini kullanarak değerlendiricem ve bu oyuna vereceğim madalya Gümüş Madalya'dır. Herkese iyi oyunlar, okuduğunuz için teşekkür ederim.

Hitman: Absolution, Kişisel Bir Mesele

Merhabalar arkadaşlar, Hitman: Absolution'ı yeni bitirmiş bulunmaktayım. İçimde tatmin olma duygusu, ağzımda tatlı bir tat, kalbimde ise biraz hüzün var. Öncelikle söylemem gereken bir şey var, bu oyun cidden iyi.

Oyun Neden İyi ?

Hitman uzun yıllardır süren bir seri ve her oynadığım oyununun standartların üstünde olduğunu düşünmekteyim. Peki oyun neden iyi ?
-Silah kullanımları, vuruş hissi çıkış yılına göre üst seviyede, adamları nereden vurursanız ona göre tepki veriyorlar.
-Karakterlerin güzel çizildiğini, oyuna güzel yedirildiğini ve 47 gibi duygusuz bir herifin bile birazcık olsun bir şeyleri önemsediğini görmek hoşuma gitti.
-Mekan tasarımları üst düzey, her bölümde farklılaşıyor hatta her görevde farklı yerlere giriyorsunuz.
-Mücadeleler bölümü oldukça iyi, bir insanı öldürmenin o kadar fazla yolu var ki, bir de nasıl yaptığına göre ödüllendiriliyorsunuz.
-Oyunun indirimli fiyat etiketi 9 TL, muazzam bir fiyat. İndirimsiz ise hiç fena değil, alınabilir.
-Kılık değiştirme ayrı sadece takım elbiseyle gitme ayrı bir zevk veriyor.
-Yakın dövüş mekanikleri birazcık kısıtlı ama çıktığı yıla göre değerlendirirsek o da bir sıkıntı arz etmiyor. Şuanda da çok büyük bir sıkıntı değil aslında.

Oyunun Herhangi Bir Eksiği Yok mu ?

-Puan sistemi beni biraz sinir ediyor, o güzelim Silverballerlarla adam vurduğumda niye puan gidiyor ki, tamam oyun gizlilik üzerine ama Silverballerlara bir istisna yapabilirlermiş.
-Yapay zekanın kötü olduğunu düşünmüyorum, tek sıkıntısı adamı vuruyorum sonra adamın gözünün önünde dolaba giriyorum, mal oluyor ama tabi her seferinde olan bir şey değil bu.
-Sinematiklerin görüntü kalitesi cidden kötü ama oyun içi grafikler hiç fena değil hatta benim ciddi derecede hoşuma gitti.

Eee Ne Yapalım, Sonuç Nedir?

-Bu incelemenin sonucu, oyuna Gümüş Madalya veriyorum. :)
-Bu oyunu alıp; oynayın, oynatın, oynattırın.
(Dost Kayaoğlu'ndan özendim.)

Herkese selamlar, incelemem başlıyor :)

My Friend Pedro nedir? Ne değildir?
My Friend Pedro Devolver Digital'ın yayınladığı Max Payne tarzı bir 2D tek oyunculu bir oyundur.

Hikaye:
My Friend Pedro, ismi belli olmayan ana karakterimizin İtalyan muz dostu Pedro ile internete karşı savaş açmasını anlatıyor. Oyun boyunca ana karakterin geçmişiyle alakalı gizemler ve Pedro'nun olayı ne ortaya çıkacaktır.

Oynanış:
Oynanışı güzel dediğim gibi Max Payne tarzı, silahlar, farklı eşyalarla etkileşimler, zamanı yavaşlatma ayarı ve parkur oyunun temelini oluşturuyor.
Silahlar gayet yeterli sayıda olduğunu düşünüyorum, belki bir tane daha olabilirdi.
Eşyaları fırlatabiliyoruz. Tavayı havaya fırlatıp üstünden mermi sektirmek o kadar eğlenceli ki.
Zamanı yavaşlatma düz mekanik ekstra bir şeyi yok.
Parkurlar ise çok kolay, keşke biraz daha zor olsalardı.
Bosslar ise az sayıda ve çok sıkıcı son boss hariç.

Oynanış süresi: 5-8 saat

Grafik:
Grafikler güzel, abartılıcak kadar değil ama yeterli. Söylenecek başka bir şey bulamıyorum.

Sonuç:
Max Payne tarzı, atlamalı, bol bol merminin çarpıştığı, muzlu bir aksiyon oyunu. 32 TL'ye alınmaz ama 16 TL gayet güzel bir fiyat. İyi oyunlar dilerim.

Öncelikle merhabalar arkadaşlar, incelememe başlıyorum.

Benim Tekken serisiyle tanışmam Tekken 3 ile başlamıştır. Daha 6-7 yaşlarındayken teyzemle bu oyunu oynardık. Beni yensede inanılmaz derece zevk alırdım. Rastgele tuşlara bastığım için değişik bir hareket yapınca havalara uçardım. Cidden o oyunu çok beğenmiştim. Şimdi hikayesine geçelim.

Hikaye
Heihachi Mishima isimli dövüş sanatları ustası dayının 5 yaşındakini oğlunu önce dövüp, sonra bir uçurumdan aşağı atmasıyla başlar. Heihachi’nin niyeti oğlunun bu düşüşten kurtulup kurtulamayacağını öğrenmektir. Uçurumdan aşağı bilinçsiz bir şekilde düşüp bir kaya parçasına yüzüstü çakılmasına rağmen- damarlarında dolaşan şeytan geni sayesinde- hayatta kalan Heihachi’nin oğlu Kazuya, babasına karşı inanılmaz bir öfke ve intikam duygusu beslemeye başlar. Düştüğü uçurumdan çıktıktan sonra dünyanın dört bir yanını dolaşıp önüne gelen tüm dövüşçüleri yenen bir canavara dönüşür. Kazuya, dünya üzerindeki neredeyse bütün dövüş sanatları şampiyonalarını kazanır ve hiç kaybetmez.

Yaklaşık 20 sene sonra, oğlunun namının iyice yürüdüğünü işiten ve onu test etmek isteyen Heihachi “King of the Iron Fist” turnuvasını duyurur. Dünyanın dört bir yanından dövüşçüler bu turnuvaya katılır. Turnuvanın sonunda Heihachi ve oğlu Kazuya karşı karşıya gelirler. İnanılmaz bir şekilde Kazuya efsanevi bir dövüşçü olan babasını yener. Bu zaferin ardından Kazuya, babasının şuursuz bedenini alıp kendisini attığı çukurdan aşağı yuvarlar. Babasının ortadan kalktığı düşüncesiyle, Mishima ailesinin şirketler zinciri olan, Mishima Zaibatsu’nun başına geçer.

Oynanış:
Klasik Tekken, oynaması cidden kolay ama iyi kombolar yapmak istiyorsan saatlerini vermen lazım. Ben çoğu zaman Vs modunda oynadım oyunu zaten hikayesi çokta uzun değil. Dövüş sistemi şahsen sektördeki en iyi sistem olduğunu düşünmekteyim. Kişisel düşüncem çok değişiklik gösterebilir.

Grafik:
Çok hoşuma gitti. Söylenecek bir şey bulamadım. Detaylı diyebilirim galiba.

Online:
Çok rekabetli geçiyor. O da gayet iyi. Oyuncusu vardı benim girdiğim zamanlar.

Artıları:
(+)Hikayesi oyunda yeterince iyi yansıtılmış(bir dövüş oyunu düzeyinde) daha iyi olabilirmiş.
(+)Bosslar olsun hikayenin ilerleyişi olsun cidden tutarlı olduğunu düşünmekteyim.
(+)Karakter hikayeleri çok hoşuma gitti.

Nötr:
(n)Oyun normal bir dövüş oyununa göre kolay.

Eksileri:
(-)Bosslar iyi güzelde çok fazla tekrar ediyor aynı boss ile 3 kez dövüşüyorsun neredeyse, bu benim çok hoşuma gitmedi.

Sonuç:
Uçmalı kaçmalı, kansız, atmalı matmalı bir yerden düşmeli, taş gibi bir oyun arkadaşlar alın oynayın oynatın.(İndirimde)

Doom incelemesine başlıyorum, oyunu az önce bitirmiş bulunmaktayım. Ağzımda güzel bir tat ve içimde tatmin olma duygusu var yani bir hikaye oyununun vermesi gereken şeyler. Hadi bakalım yazıyorum.

Öncelikle:
Doom nedir ? Ne değildir ?
Doom'un çıkışı ilk olarak 10 Aralık 1993'te oldu. FPS tarihinin babası olarak kabul ediyorum kendilerini. Ana karakterimiz Doomguy veya Master Chief(neden olmasın) tam bir badasstir.

Hikaye:
Doomguy bir merkezde hapsedilmiş olarak uyanır ve macerası başlar. Çok derin bir hikayesi yok ve benim yazdığım kadarda değil, hikayesini öğrenmeden oyunda görmeniz daha iyi olur diye düşünüyorum. Benim de öyle oldu ve gayet memnun ayrıldım.

Oynanış:
Bu oyun alıncaksa oynanış için alınır. Parasınada son kuruşuna kadar değer, vuruş hissiyatı, yakın dövüş, ezme, kırma, parçalama, zırhımızı geliştirme, silahlarımıza modlar bulma. Çok güzeller hepsi, keşke her oyunun mekaniği bu kadar tatmin edici olsa. Yani anladınız oynanışı bayağı sağlam.

Bosslar:
Yanlış hatırlamıyorsan 3-5 tane boss var oyunda, hepsi gayet güzel, farklı zayıf yerleri falan var. Gayet yeterli, ne harika ne de kötü.

Fiyat:
Normal fiyatı 99 TL olup indirimde 25 TL ye bile bulabildiğiniz bir oyun kendileri. Ucuz, her türlü ucuz ister indirimli ister indirimsiz.

Genel Olarak (+) ve (-)'leri de yazsam güzel bir inceleme olur galiba.

(+)
-Oynanış
-Yaratıkların fazlalığı
-Mekan çeşitliliği
-Tatmin olma duygusu
-Yeterli oynanış süresi
-Silah çeşitliliği
-Grafik(bunu farklı bir alan olarak yazmadım, gayet güzel ve kaliteli grafikleri var, çok bahsetcek bir şey bulamadım.)
-Bosslar
ve daha bir sürü şey gelebilir diye düşünüyorum.

(n)
-Oyun kolay arkadaşlar, ben şahsen "Hurt me plenty" zorluğunda oynadım. Normal zorluk galiba bu. Normale göre oldukça kolaydı. Diğer zorlukları bilemem. (Bu tam (-) değil zaten, nötr diyelim biz buna)

(-)
-Arada yaratıkların boku çıkmış.
-Bossların sayısı
çok düşünürsem belki buraya 2 tane gelir.

Özet: Doom bol aksiyonlu, tatmin edici, bol silahlı, çatışmalı, kanlı, bol bol iç organlı, sağlam bir oyundur. Alın oynayın, aldırın oynatın.

İnceleme sona ermiştir, okuduğunuz için teşekkür ederim. Doom Eternal'ı bekliyoruz bakalım.