Recent reviews by Glax

Absolute cinema

Ben oyun oynamamışım.

CD Projekt Red, basit bir kart oyununu sihirli bir dokunuşla sanat eserine dönüştürmüş.

İncelememe nereden başlayacağımı bilemiyorum... Bu oyunu sadece grafikler, mekanikler ve hikaye olarak eleştirseydim bu oyun gerçekten az bir puan alırdı. Ancak bu oyun düşük bir bütçe, bir kişi ve gerçekten büyük bir özen ile yapılmış bir oyun. Bu söylediklerime incelememin ilerisinde daha çok değineceğim. Şu notu da düşeyim Bu oyun herkese hitap etmiyor. Oyuncuların bir kesimi bu oyunu sıkıcı bulabilirken bir kesimi de sürükleyici ve büyüleyici bulabiliyor. Ben 2. kesimdeyim. Bu oyun bana büyüleyici bir deneyim yaşattı. Neyse lafı fazla uzatmadan oyunun hikayesini anlatayım.


Yıllar yıllar önce canavarlar ve insanlar yeryüzünde mutlu mesud yaşarken birden bir savaş çıkagelmiş. İnsanlar canavarları ağır bir mağlubiyete uğrattıktan sonra canavarlar yeraltına çekilmiş. İnsanların 7 usta büyücüsü tarafından canavarlar yeraltına bir bariyer ile mühürlenmiş. Yıllar sonra bir çocuk gidenlerin geri dönmediği EBOTT Dağı'na gitmiş. Dağın tepesindeyken ayağı bir sarmaşığa takılan çocuk dağa düşmüş. Yeraltına, canavarların dünyasına düşen çocuk oradan kurtulmak üzere yola çıkar ve macera başlar.

Peki bu anlattığım hikayedeki çocuk kim? Biz miyiz? Spoiler olmasın diye buraya yazmayacağım ancak (üşenmezsem) yapacağım "Undertale'ın Hikayesi" adlı rehberimde bu sorunun cevabını bulabilirsiniz.

Hikaye basit ve klişe gibi gelebilir ancak oyun bu hikayeyi o kadar güzel işlemiş ki oyunu bu kadar çok sevmemin sebeplerinden birisi de bu. Karakterler samimi ve gerçekten mükemmel işlenmiş. Undyne'nin içindeki o coşku ve hırs, Metatton'un şovmenliği, Asgore'nin ağırbaşlılığı,intikam arzusu ve halkına bağlılığı, Toriel'in şefkati ve cana yakınlığı... Bunlar güzel işlenmiş. Sadece ana karakterler değil yan karakterler de harika işlenmiş. Neyse daha fazla anlatmayayım kendiniz oynayın görün ne kadar güzel işlendiklerini. Biz hikayeden devam edelim. Oyun sizi hem güldürürken hem size duygusal anlar yaşatabiliyor. Hem sizi bir TV programına konuk ederken hem de Karaltan'da köpek sevdirebiliyor :D Ayrıca oyun çok geyik. Ama her zaman geyik değil. Oyun size bir sahnede ne yaşamanız gerekirse onu yaşatıyor. Duygusal bir sahnede gerçekten oyun duygusallığı sonuna kadar yaşatıyor. Oyun ters köşe yaptığında bunu gerçekten beklemiyorsunuz ve sizi gerçekten şaşırtıyor. Komik sahneler de tam yerine koyulmuş ve sizi güldürebiliyor ya da en azından yüzünüze bir gülücük kondurabiliyor. Oyun biraz çocuksu, biraz geyik, biraz klostrofobik, biraz melankolik... Ama bunlar o kadar güzel işlenmiş ki oyun karman çorban olmamış. Neyse, oyunun hikayesini ve işlenişini bir güzel övdükten sonra geçelim oynanışa.


Undertale 8-bit grafikleri olan bir oyun. Ancak oyun böyle grafiklere sahip olduğu için oyuna burun kıvırırsak oyuna haksızlık etmiş oluruz. İncelememin başında belirtiğim gibi bu oyun tek bir kişi ve küçük bir bütçeyle yapılmış. Ama bu imkanlara rağmen oyunda o 8-bit grafikler bile olabileceği en güzel şekilde yapılmış. Renk paleti çok hoş. Ayrıca bir süre sonra oyunun 8-bit grafiklere sahip olması sizi rahatsız etmeyecek. Çünkü kendinizi hikayeye kaptırmış olacaksınız :D Grafiklerden sonra dövüş mekaniklerine gelirsek... Oyunda ilerlediğinizde kafanızda bir ünlem işareti beliriyor. Bu karşınıza canavar çıkmış demektir. Ünlem çıktıktan sonra oyun fight ekranına geçiyor. Karşınızdaki canavarla ister savaşabilir, isterseniz de eylem menüsünden çeşitli etkileşimlerde bulunup onu memnun edip onu bağışlayabilirsiniz. Şunu unutmayın: Bu oyun bir RPG olsa bile hiçbir canavarın saçının teline bile zarar vermeden, onları bağışlayarak bitirebiliyorsunuz. Ki oyun böyle yaptığınızda sizi ödüllendiriyor. Eğer öldürürseniz de oyun sizi cezalandırıyor. Oyunun iyi, kötü ve normal olarak 3 temel sonu, toplamda ise 6 tane sonu var ve bu sonlar sizin öldürdüğünüz ve bağışladığınız Boss'lara ve canavarlara göre değişiyor. Ayrıca oyunun her bir sonunu yaptığınızda hikayeyi daha iyi anlayacaksınız ve hikayedeki eksik parçalar tamamlanacak. Ben oyunun bütün sonlarını yaptım ve beni bunu yapmaya iten şey de bu oldu. Oyunun tekrar oynanabilirliği eğer hikayeye önem veriyorsanız yüksek. Ayrıca oyunun tüm sonlarını yaparken asla sıkılmadım. Oyundan sıkılmadım. Neyse, savaş mekaniklerine biraz daha değinmek istiyorum. Oyundaki savaş mekaniği sıra tabanlı. Siz hamlenizi yaparsınız sonra canavar hamlesini yapar. Ama bu basit bir sıra tabanlı bir mekanik değil. Canavar hamlesini yaparken "Bullet Hell" dediğimiz mekanik devreye giriyor. Oyunda sizi temsil eden bir kalp var, ekranı canavarın mermileri dolduruyor ve siz de o mermilere değmemeye çalışıyorsunuz. Değerseniz can kaybediyorsunuz. Canavarlarla etkileşime girip onları bağışlamayı seçerseniz oyun bir Puzzle'a dönüşüyor. Canavarları memnun etmek için yapmanız gerekenlerin sırası, "Acaba böyle yapsam ne olur?" veya "Acaba bunu yapsam memnun olur mu?" dedirten bir Puzzle mekaniği var karşımızda. Bence bu mekanik tam oturmuş ve çok iyi olmuş. Her Boss savaşının oyuna yeni bir dövüş mekaniği eklediğini de şuraya not edeyim. Savaş mekaniğini de anlattığıma göre müziklere geçebiliriz. Çünkü oyunda pek mekanik yok.


Her birini tobyfox'un yani oyunun yapımcısının bestelediği tam 101 adet sountrack var oyunda. Ve her bir müzik gerçekten epik. Her bir müzik gaza getirici, her bir müzik kulağa hoş geliyor. Oyundaki o atmosferi, Boss'ları gerçekten yansıtan müzikler. Oyunun en iyi yönlerinden birisi kesinlikle müzikler. Oyunu oynayın, dinleyin.


Eğer kendinizi büyülü bir maceraya atmak istiyorsanız, "Ben grafiklere önem vermem arkadaş, önemli olan hikayedir." diyorsanız bu oyunu şiddetle tavsiye ederim.

+'lar:

+ Hikayesi sürükleyici ve sizi bir maceraya sürüklüyor
+ Oyunun mizah anlayışı güzel
+ Müzikler epik
+ Karakterler samimi ve oyuncuya güzel yansıtılmış
+ Atmosfer


-'ler:

Uhhh... İncelememde oyundan yakındığımı hiç gördünüz mü? Oyunda "-" olarak görebileceğim hiçbir şey yok!


PUANIM: 100/100

Metro 2033 incelememe hoşgeldiniz. Bu inceleme spoiler içerir ve spoiler içeren bölümler belirtilmiştir. İyi okumalar.



3. Dünya Savaşı çıkmış ve Moskova'ya atılan nükleer bomba sonucu hayatta kalan insanlar tek sığınakları olan metrolara yerleşmeye başlamışlardı. Metro herzaman güvenli değildi çünkü dışarıda radyasyondan mutasyona uğramış hayvanlar bazen metrolara saldırıyor ve Karaderililer ( The Dark Ones ) Dünya'ya sebebi bilinmeyen bir şekilde gelmişti. Karaderililer garip yaratıklardı. Özel güçleri vardı ve insanların zihinlerine girebiliyor ve onları çıldırtabiliyorlardı. İnsanlar onları bir tehdit olarak görüyorlardı. Karakterimiz Artyom bu metrolarda yaşayan bir korucu. Görevi ise Hunter adlı abimizin bize söylediği gibi Metro'daki insanları uyarmak ve Karaderilileri öldürmek. Bunun için Miller abimize gitmeye başlıyoruz ve uzun bir yol gittikten sonra Miller abimize ulaşıyoruz. Miller ve ekibiyle de Karaderililer'i öldürmek için yola koyuluyoruz. Oyunu oynarken içimizden "Acaba Karaderililer'i gerçekten öldürmeli miyiz? Onlarla dost olamaz mıyız?" gibi sorular sormaya başlıyoruz... Oyunun 2 farklı sonu var ve bu sonlar iyi ve kötü olmak üzere 2'ye ayrılıyor. Oyunun bu iki sonu yaptığımız işlerle ve öldürdüğümüz düşmanlarla şekilleniyor. Neyse devamını oynayın öğrenin.


Mekanikler sonraki oyunla ( Metro: Last Light ) neredeyse aynı o yüzden bu yazacaklarım sonraki oyun hakkındaki incelememde yazdıklarımla neredeyse aynı.

Silahlara geliştirme yapabiliyoruz. Mesela 2'li pompalıyı 4'lü pompalı yapabiliyoruz. Oyundaki etkileşime geçilebilen herşeyin - gerçi oyunda etkileşime geçilen çok birşey yok ama- animasyonu var. Bu benim çok hoşuma gitti. Oyunda para olarak geçen kurşunları mermimiz biterse tüfeklerimizde de kullanabiliyoruz. Bu hayat kurtaran birşey ancak herzaman yapmanızı önermem. Dükkandan mermi satın almanız daha akıllıca olur. Ayrıca gerekmedikçe gaz maskesi takmayın çünkü kafanıza yediğiniz her darbe gaz maskesinin kırılmasına ve yeni bir gaz maskesi aramanıza yol açar. Gaz maskesi bulmak için de cesetlere bakabilirsiniz. Metrolarda bulunan marketlerde silah ve mermi alabilir veya silahınıza geliştirme yapabilirsiniz. Orada bulunan insanlara da para vererek iyi bir insan olabilirsiniz.



Müziklerin önemli anlarda o atmosferi bana yakalatması çok iyi oldu ancak oyunda duyabileceğiniz müzikler ya gizli ilerlerken çalan müzik ya da çatışmada çalan müzik :/ Bunun için denebilecek birşey yok.

+'lar

+ Redux olması sebebiyle güzel grafikler
+ Rahat oynanış ve mekanikler
+ Konusunun ve konseptinin ilgi çekici olması
+ İnsanların kendi aralarında dayanışma içinde olduğunu ve düşmanlarına karşı hep beraber mücadele ettiklerini hissediyorsunuz.

-'ler

- Müzikler
- Oyunda neredeyse gizlilik yok


PUANIM: 85/100

VEEE İŞTE EFENDİM! Metro 2033'ün devamı, Metro 2034'den uyarlama Metro: Last Light! Harika bir oyun kesinlikle tavsiye ederim!

Bu inceleme spoiler içerir ve spoiler içeren yerlerde uyarı bulunmaktadır. İyi okumalar.



Hatırlarsınız ki Metro 2033'ün sonunda Karaderili'leri (The Dark Ones) ve yuvalarını bombalamıştık. Bombalamadan sonra insanlar sağ kalan yavru haldeki bir Karaderili tespit ediyor. Onu bulup öldürmek ise bizim görevimiz. Ancak bu o kadar da kolay değil. Zira bu küçük görevi bitirmek için yola çıkıyoruz ancak bu yolda çok daha fazla şey buluyoruz. Düşmanlarımızın aslında Karaderili'ler olmadığını, düşmanlarımızın ırkdaşlarımız yani insanlar olduğunu anlıyoruz. Bundan sonra ise acaba o yavru Karaderili'yi öldürmemiz mi yoksa onunla anlaşıp barışı sağlamamız gerektiğini sorgulamaya başlıyoruz. Bu oyunda Metro'dan dışarıda daha çok bulunduğumuz için Metro'nun dışındaki hayatı da öğrenebiliyoruz. Canavarların gruplaşması, Bir mutant ayının yavrularını koruması gibi şeyleri. Oyunun sonlarına doğru o yavru Karaderili bizim gözlerimizi açacak ve gerçekleri yavaş yavaş görmeye başlayacağız. O yavru bizim kalbimizi, vicdanımızı ve zihnimizi sorgulamamıza neden olacak... Ayrıca oyunun iyi ve kötü olmak üzere 2 sonu var. Bu sonlar oyundaki ilerleyişimize göre oluyor. Yani bir insanı öldürmeden önce 2 kere düşünün. Devamını anlatmayacağım oynayın ve görün :)



Mekanikler önceki oyunla neredeyse aynı o yüzden bu yazacaklarım önceki oyun hakkındaki incelememde yazdıklarımla neredeyse aynı.

Oyun klasik FPS, Shooter oyunu. Bu oyunda canavarlardan çok insanlar düşmanımız olduğu için gizli ilerlemek şart. Ayrıca bu oyunda ilk oyundakinden daha fazla dışarıda veya zehirli bölgelerde dolaştığımız için filtreler bizim için çok önemli. Etrafta dolaşırken gözünüz bir yandan da filtreleri arasın. Silahlara geliştirme yapabiliyoruz. Mesela 2'li pompalıyı 4'lü pompalı yapabiliyoruz. Oyundaki etkileşime geçilebilen herşeyin - gerçi oyunda etkileşime geçilen çok birşey yok ama- animasyonu var. Bu benim çok hoşuma gitti. Oyunda para olarak geçen kurşunları mermimiz biterse tüfeklerimizde de kullanabiliyoruz. Bu hayat kurtaran birşey ancak herzaman yapmanızı önermem. Dükkandan mermi satın almanız daha akıllıca olur. Ayrıca gerekmedikçe gaz maskesi takmayın çünkü kafanıza yediğiniz her darbe gaz maskesinin kırılmasına ve yeni bir gaz maskesi aramanıza yol açar. Gaz maskesi bulmak için de cesetlere bakabilirsiniz. Metrolarda bulunan marketlerde silah ve mermi alabilir veya silahınıza geliştirme yapabilirsiniz. Orada bulunan insanlara da para vererek iyi bir insan olabilirsiniz.


Müziklerin önemli anlarda o atmosferi bana yakalatması çok iyi oldu ancak oyunda duyabileceğiniz müzikler ya gizli ilerlerken çalan müzik ya da çatışmada öalan müzik :/ Bunun için denebilecek birşey yok.


+'lar

+ Redux olması sebebiyle güzel grafikler
+ Rahat oynanış ve mekanikler
+ Etkileyici bir hikaye ve etkileyici bir son
+ Konusunun ve konseptinin ilgi çekici olması
+ Irk savaşının ve Metro dışındaki hayatı güzel yedirmesi
+ Oyunun yavaş ama yedire yedire ilerlemesi ( Bu hem artı hem de bir eksi benim için )

-'ler

- Hikayesinin bir kovalamacadan sonra bir anda bir kaçışa havasına dönmesi. (Gerçi buna alışıyorsunuz ama bu ani değişimi beğenmedim)

- Müzikler
- Oyunun biraz yavaş ilerlemesi (Bana göre)


PUANIM: 92/100

Mafia 2 incelememe hoşgeldiniz efendim. Baştan uyarayım, bu incelemede spoiler olacaktır ve spoiler içeren yerleri size önceden belirteceğim. İncelememi ona göre okuyunuz.

HİKAYE *Spoiler*

Öncelikle hikayemiz başkarakterimiz olan Vito Scaletta'nın küçüklüğünde Sicilya'dan Amerika'nın Empire Bay şehrine gelmesiyle başlıyor. Burada fakir ve zor bir hayat geçiren Vito gençlik yıllarında Joe Barbaro ile tanışıyor ve onunla birlikte pis işler yaparak para kazanmaya çalışıyor. Birgün bir kuyumcu soygununda kaçmaya çalışırken Vito yakalanıyor Joe ise mücevherlerle kaçıyor. Yakalanan Vito hapisteyken 2. Dünya Savaşı başlıyor ve Vito'ya iki seçenek sunuluyor: Ya orduda görev alacaksın ve özgürlüğüne kavuşacaksın ya da hapishanede çürümeye devam edeceksin. Karakterimiz orduya katılıyor ve adını hatırlamadığım bir operasyona katılıyoruz. Oyunumuz orada kontrolleri bize veriyor ve bu bölümde oyunun temel mekaniklerini öğreniyoruz. Operasyondan sonra izin alan Vito ailesini görmek için Empire Bay'e geliyor. Orada Joe bizi karşılıyor. Ailemizi ziyarret ettikten sonra Joe'ya orduya geri dönmemiz gerektiğini söylüyoruz. Joe birkaç evrak işi hallediyor ve bizim ordudan ayrılmamızı ve artık özgür olmamızı sağlıyor. Özgür olduktan sonra ise geçmişte başladığımız pis işlere geri dönüyoruz.


OYNANIŞ

Oyunun kontrolleri gayet basit. Karakterimiz birkaç kurşundan sonra ölüyor yani çatışma esnasında herkesin ortasına dalmayın, siper almayı öğrenin. Düşmanlar silahınıza bağlı olarak ölüyor ancak tüm düşmanlar her silahta kafadan vurunca tek yiyor. Arabalar dönerken çok kayıyor. Bu özellik yol boşken eğlenceli olabiliyorken genellikle diğer arabalara çarpıp araba sürmeyi işkence haline dönüştürüyor. Bu yüzden arabayı dikatli kullanmak ŞART! Oyunda neredeyse herşeyle etkileşime girebiliyoruz. Arabanın kaputu, bagajı, evdeki ışıklar, musluklar vs. Ayrıca neredeyse bütün dükkanları soyabiliyor, herşeyi çalabiliyoruz. Oyunun şöyle bir sıkıntısı var: Oyunun temposu biraz kötü. Mesela siz bir görevde sessiz sakin giderken bir anda kendinizi yoğun bir çatışmada buluyorsunuz. Çatışma ortamına tam alıştınız bu sefer de çatışma bitiyor. Oyunun sevdiğim özelliklerinden birisi NPC'ler boş değil. Bazı oyunlardaki o ateş edip de kimseyi vuramayan NPC'ler yok. Joe'nin maşallahı var benden iyi adam vuruyor :) Polisler de görevini gerçekten yapıyor. Mesela kavga ettiğinizde size ateş etmek yerine sizi ayırıyor ya da mesela birine çarptığınızda veya aşırı hız yaptığızda size ceza kesiyor. Sizi tutuklamak istediklerinde ise rüşvet verebiliyorsunuz. Oyundaki marketler çok hoşuma gitti şayet bir restoranda menüde olan herşeyi yiyebiliyorsunuz.


GRAFİKLER

Oyunun grafikleri şahsen yılına göre iyi. Bazı karakterlerin mimikleri bana kötü gelsede (mesela ağzın neredeyse hiç oynanamaması) bu beni çok rahatsız etmedi.

MÜZİK

Off... o müzikler... Oyunun müzikleri oyunun teması ve atmosferine cuk diye oturmuş resmen. Kendinizi gerçekten bir çatışmada veya mafya işi yapıyormuşsunuz gibi hissediyorsunuz resmen. Hele o sondaki müzik... Beni gerçekten üzdü.


SONUÇ OLARAK:

+'lar

+ Hikaye
+ Müzikleri
+ Neredeyse herşeyle iletişime geçmemiz
+ Atmosfer

-'ler

- Araba sürme mekanikleri
- Temponun tutarsız olması

PUANIM: 95/100

internet olmadığı zaman hayat kurtaran oyunlardan birisi. bunları imana getirmek lazım bunlar adam olmicak en iyisi şuralara biraz daha pompalı eleman döşeyeyim gibi şeyler söylüyorsunuz oyun boyunca. 17 saat yazdığına bakmayın daha fazla oynamışımdırda offline modda süre yazılmıyor galiba (internet olmadığı zaman oynadım, dediğim gibi hayat kurtarıyor). indirimdeyken 12 tl oluyor o zaman alın yoksa 50 tl ne amk.

Bu incelemede kendi görüşlerim yazılmıştır ve incelemenin bazı bölümlerinde diğer incelemelerden ilham alınmıştır.


Basit gibi görünen bir olayın bu kadar derinleşmesi beni gerçekten şaşırttı. Oyuna ilk başladığımda bu oyunun sadece çerezlik, elimizdeki portal silahını kullanarak bölümleri geçtiğimiz basit bir oyun olduğunu düşünüyordum. Fakat hiç de öyle değilmiş. Oyun oynadıkça güzelleşiyor. Robot ablamız (İsmini söylemeyeceğim spoiler olmasın) biz bölümleri geçerken söylediği diyaloglardaki biraz esprimsi ve iğneleyici sözler gerçekten samimi olmuş. Oyunu oynadıkça bir gizem sarıyor ve sizde buranın o kadar da masum olmadığını anlıyor ve içinizden ufak ta olsa çözmek istiyorsunuz. Bu arada oyunun bulmacaları hakikaten güzel dizayn edilmiş. Bulmacaların birden fazla çözüm yolu var. Oyun size tek bir seçenek sunmuyor ve bu harika birşey! Ayrıca bazen saatlerce hatta günlerce çözmek için kafa patlattığınız bir bölümün çözümünü burnunuzun dibinde, azıcık kafanızı kaldırsanız bulabileceğiniz bölümler ve anlar olabiliyor. Oyun azıcık daha uzun olsa çok güzel olurmuş. Oyunun müzikleri bence harika! Hem oyunun o anki temposunu ve atmosferini yansıtıyor hem de kulağa güzel geliyor. Hele ki oyunun sonundaki "Still Alive"... Ayrıca BOSS savaşı fazla basit bence.

Artılar (+):

+ Bölüm dizaynı

+ Konsept ve atmosfer

+ Robot ablamızın iğnelemeleri ve konuşmasındaki espriler

+ Son müzik

+ Oyun kısa ama DOPDOLU!

Eksiler(-):

- Son BOSS savaşı bence fazla basit (Tabi siz bunu eksi olarak saymayabilirsiniz.)

Cake is a lie!

Oyuna ilk baktığınızda bişey anlamamış olabilirsiniz bune falan diye. Videolara bakıncada çok sıkıcı geliyor... İlk önce rolleri bi güzel öğrenin neyin ne olduğunu, sözlüklerden falan bakın eğlenceli anlatımları oluyor.. Ondan sonra oynamaya başlayın

Türk sw sinin kanserlikleri yüzünden oyuna eksi atanlar var (oyunun ne suçu var amk). Onlar boş yapıyor takmayın abicim oyun eğlenceli.