Käyttäjän Brother STX viimeaikaiset arvostelut

No co tu dużo pisać - klasyka. Grałem pierwszy raz w latach '90, ale w wersję tzw. rip, czyli bez muzyki, głosów i filmików. Mimo wszystko i tak gra mi się wtedy podobała, choć ze względu na słabą znajomość j. angielskiego pomagałem sobie solucją z Secret Service :) Po latach nawet wersja zremasterowana trochę trąci myszką (jednak na ekranie CRT starsze gry prezentowały się o niebo lepiej), ale grywalność nadal jest na b. wysokim poziomie. Przeszedłem ją bez zaglądania w jakiekolwiek pomoce (nawet te wbudowane w grę) bez większych problemów, więc zagadki są na wyważonym poziomie trudności. Ogólnie bardzo polecam, zwłaszcza jak ktoś jest fanem przygodówek i przy okazji chce sobie wbić parę łatwych osiągnięć.

Mam mieszane odczucia po przejściu całej gry. Z jednej strony jest to produkcja kompletna, ma świetną grafikę, fajnie wykreowany świat z uniwersum Star Wars, dobrą mechanikę rozgrywki i po prostu czuć, że nie ma lipy. Z drugiej strony fabuła niezbyt wciąga (no może pod koniec coś tam się dzieje), temat rozkazu 66 wydaje się już nieźle sprany, a pewne elementy projektu gry potrafią zirytować (zwłaszcza męczący backtracking). Do tego dochodzi takie dziwne odczucie, że jest to jedna z tych produkcji, która jest zlepkiem różnych pomysłów z innych gier (bieganie po ścianach, zbierania skrzyneczek, elementy z gatunku metroidvanii) i w pewnym momencie graczom z większym stażem może to psuć zabawę. Nie zrozumcie mnie źle, to jest dobra gra, ale moim zdaniem nie oferuje nic unikatowego. Ot po prostu produkcja AAA z piękną grafiką w znanym uniwersum i poziomem trudności dla kanapowego niedzielnego gracza. Więcej frajdy przyniosło mi ostatnio ogrywanie Loop Hero, SYNTHETIK, Into the Breach itp. Ogólnie gier, które wnoszą coś nowego, świeżego i jednocześnie rzucają wyzwanie. W STAR WARS Jedi: Upadły zakon tego nie doświadczymy, ot po prostu będziemy produkt konsumować. I takie gry też są potrzebne, ale od czasu do czasu, dlatego polecam :)

Osiągnięcie "Ice Breaker - Platinum" wyprowadzało mnie z równowagi, ale tak poza tym to jest to najlepsza gra tego typu na Steam.

Całkiem przyjemna gra logiczna z elementami zaciągniętymi z gier turowo-taktycznych. Grafika i ogólna prezentacja jest myląca, bo Monstro może kojarzyć się np. z grami pokroju Fire Emblem z czasów GBA. Początkowo było to dla mnie rozczarowujące, ale ostatecznie przekonałem się do Monstro: Battle Tactics i przeszedłem ją do końca. Czy polecam? Jeśli lubicie gry logiczne/puzzle to polecam, jeśli szukacie czegoś pokroju tRPG to raczej nie będziecie zadowoleni.

Świetny rogalik, ale ma dosyć spory próg wejścia. Im więcej w Loop Hero gramy tym bardziej gra zaczyna nas wciągać, więc jeśli pierwsze godziny będą się wydawały nudne, a cel będzie niejasny to dajcie sobie czas. Próbowanie i eksperymentowanie są wpisane w mechanikę Loop Hero. Graficznie może odrzucać, bo styl to pixel-art w dosyć ascetycznej palecie barw, ale to kwestia gustu. Mi się bardzo grafika podoba, muzyka też. Ogólnie bardzo polecam. Warto zagrać.

Taka sobie gierka z gatunku metroidvania. Gra jest zdecydowanie za łatwa, w zasadzie tak łatwa, że ostatniego bosa przeszedłem za za pierwszym podejściem. Ostatecznie największe wyzwanie w grze to znalezienie wszystkich przedmiotów i odkrycie mapy na 100% bez korzystania z poradników. Nie chcę powiedzieć, że The Mummy Demastered to zła gra, ale na pewno jej potencjał nie został wykorzystany. Grafika 2D jest super, lokacje są zróżnicowane i klimatyczne. Muzyka świetna. Mechanika gry i sterowanie też solidne. Tylko to wszystko w pewnym momencie schodzi na drugi plan jak zaczynamy przez grę po prostu biec pokonując wszystkich przeciwników i bosów bez najmniejszego problemu. Nawet nie miałem okazji wykorzystać wszystkich znalezionych broni. Poza tym gra ma jeszcze 2 minusy, dosyć solidne.

Pierwsze sprawa to mechanika gry polegająca na tym, że kiedy giniemy to tracimy cały ekwipunek i musimy dojść do miejsca zgonu i pokonać siebie w wersji zombie żeby wszystko odzyskać. Naprawdę może być to frustrujące, a czasem nawet psuje całą grę, bo jeśli zginiemy w miejscu do którego żeby się dostać trzeba użyć czegoś z ekwipunku (którego nie mamy) to nie pozostaje nam nic innego jak rozpocząć grę od nowa. Ktoś tu nie pomyślał. Z drugiej strony gra jest tak łatwa, że nigdy mi się to nie przydarzyło.

Druga sprawa to kwestie techniczne, a dokładnie chodzi o to, że prędkość gry zależna jest od... odświeżania ekranu :D No normalnie geniusz jakiś to wymyślił. Nie muszę chyba mówić, że przy monitorze 240Hz wszystko dosłownie zapiernicza na ekranie. Rozwiązaniem jest ustawienie limitu klatek dla gry w jakimś zew. programie, ale jak ktoś nie ogarnia to będzie miał kłopot.

Pomijając te 2 minusy i to, ze gra jest za łatwa to grało się OK. Wciągające jest szukanie wszystkich przedmiotów i odblokowywanie osiągnięć, więc jak ktoś lubi takie cele w platformówce to nieśmiało polecam.

Hmm... Mechanicus to jedna z tych produkcji, która wywołuje mieszane odczucia. Trudno jednoznacznie powiedzieć, że jest to bardzo dobra gra i polecić ją każdemu miłośnikowi uniwersum Warhammera 40k. Owszem, wykonanie jest na wysokim poziomie, grafika jest dopracowana i klimatyczna a muzyka to majstersztyk. Jednak problemem jest tu coś innego. Gra jest zdecydowanie za łatwa, nawet na najwyższym poziomie trudności. Jedynie pierwsze misje mogą dać nam trochę popalić, ale jak tylko zaczniemy rozwijać i zbroić naszych wojowników to gra robi się trywialna. Ostatniego bosa na poziomie trudności normal pokonałem w pierwszej turze (serio). Na bardzo trudnym poziomie wielkich różnic nie widzę, choć przeciwnicy mają trochę więcej HP to i tak rozpływają się pod siłą ognia Tech-Priest'ów. Do tego dochodzi strasznie nudny projekt poziomów, w zasadzie jeśli chodzi o cele różnych misji, po paru pierwszych godzinach zabawy można uznać, że widzieliśmy już wszystko. Nie chce powiedzieć, że Mechanicus to gra zła, ot niezbalansowana i pod pewnymi względami zawodzi, ale ostatecznie grywalność jest OK.

Zamiast strzelać przez 99% gry używałem gazu pieprzowego i paralizatora. Coś tu chyba nie pykło. Owszem, można przejść grę używając broni palnej, ale punktacja za ukończone poziomy jest wtedy znacznie niższa i przekłada się to na brak możliwości odblokowania wszystkich osiągnięć. Miałem nadzieję na coś pokroju Door Kickers: Action Squad (świetna gra BTW), ale z widokiem z góry, niestety mocno się rozczarowałem. Ostatecznie gra nie jest zła, na chwilę wciąga, ale jest bardzo łatwa. Ostatnie poziomy przechodziłem za pierwszym razem z najwyższą rangą A+. Ogólnie można zagrać, ale szału nie ma.

Do Chroma Squad zabierałem się jak pies do jeża, od paru lat co jakiś czas zaczynałem parę pierwszych misji po czym moje zainteresowanie dalszą grą spadało do zera. Jednak nadszedł ten czas, że po prostu się zmusiłem i jak za karę postanowiłem przebrnąć przez pierwsze epizody. Początkowo magii nie było, oprawa graficzna do mnie nie przemówiła, mało przejrzyste zarządzanie ekwipunkiem zniechęciło, a sama rozgrywka wydawała się zbyt uproszczona jak dla mnie. Poza tym nie lubię Power Rangers...

Jednak po przyzwyczajeniu się do grafiki, menu i przebrnięciu przez połowę wątku głównego stwierdziłem, ze gra jest całkiem OK. Może nie jest to poziom uwielbianego przeze mnie wczesnego Fire Emblem czy Into The Breach, ale Chroma Squad coś w sobie ma i udało mi się ją przejść do końca na średnim poziomie trudności z umiarkowanym zaangażowaniem. Ale to nie koniec. W związku z tym, że poluję na 100% osiągnięć, postanowiłem spróbować swoich sił w trybie Challange (wyższy poziom trudności) i przyznam, że gra nabrała jeszcze większych rumieńców. Nagle to wszystko na co nie zwracałem uwagi poprzednio zaczęło mieć sens i wymierny wpływ na rozgrywkę, mam tu na myśli umiejętności postaci, ekwipunek i crafting. Fabuła całkiem fajna, muzyka wpada w ucho i choć parę minusów się znajdzie to ostatecznie stwierdzam, że Chroma Squad to gra dobra, może nie wybitna, ale ma coś w sobie co potrafi wciągnąć, a o to przecież w grach chodzi.

Bardzo dobra platformówka z ciekawą mechaniką przechodzenia z grafiki w stylu 8-bit na 16-bit. Początek jest dosyć nudny, ale później gra nabiera rumieńców. Trudna jakoś wybitnie nie jest, jedynie ostatnie osiągnięcie Star Messenger może dać popalić (prawie się już poddałem). Na duży plus muzyka i... Shopkeeper, który potrafi nieźle rozbawić swoimi tekstami. Jeśli lubicie takie gry to polecam.