Soğuk bir gecenin ardından yaverim Lydia ile birlikte akşam yemeği yedikten sonra güzel deliksiz bir uyku iyi gelecekti, biliyordum bunu. Üstümde deri zırh vardı, çıkarmama çok da gerek yoktu aslında. Yattım öylece. Kaç masumun canını aldım bugün? Kaç kişinin parasını çaldım? Sözde bir Dragonborn'un yapması gerekeni yaparken ne kötülükler yaptım kim bilir. Ben bilirim. Biliyorum da. Geçen gün o mamutu öldürürken sahibi olan devin gözünden akan yaşa tanık oldum. İçinde nefret, hüzün ve birçok duygunun harmanlandığı o soğuk gözyaşı. Ve gardiyanların sanki suçlu olan o devmiş gibi ona saldırıp öldürmesi. Bunu unutamıyorum işte. Böyle bir dünyaya uygun değilim sanırım. İnsanların isteklerini yerine getirirken isteklerini belirtemeyenlerin ezildiği bir dünya. Oldukça zalimce. Ama benim Dragonborn olmamın tesadüften öte bir sebebi olmalı. Talos, duyabiliyor musun beni, kafamın içinde yankılanan bu düşünceleri? Nedir benim buradaki amacım bir işaret göster bana. Tek bir işaret. Beni görebildiğini biliyorum. Varlığın yok sayılmaya başlansa da oradasın, biliyorum. Thalmor'un yasakları beni senden alıkoyamaz. Ne de seni yok sayamaz. İstemesem de bu düşünce beni bir isyancı yapıyor sanırım. "Skyrim Nordlar içindir!" düşüncesiyle kafayı bozmuş stormcloakların birinden farkım kalmıyor gibi. Ama asıl önemli olan benim kendimin ne olduğunu bilmem değil mi Talos? Ben ne bir isyancıyım ne de kurallarla kafayı bozmuş bir fanatik. Ben benim. Yazılmış uzun bir kaderi olan Dragonborn'um. Şu an önüm karanlık olsa da Tamriel'de çok şeyin değişmesine sebep olacağıma inanıyorum. Bana bir ışık tutmanı isterdim. Artık uyumam gerek. Sabah yine birçok insanın isteğini yerine getirmem gerek. Huzurlu uykular, Talos.

Neredeyim ben? Neden yatağımda değilim? Önümde neden kitaplığın üstüne oturmuş maskeli bir kadın var?
-İyi uyudun mu?

*Ne? Nerdeyim ben? Sen kimsin?

-Fark eder mi? Sıcaksın, kurusun... ve hala hayattasın. Bunlar yaşlı Grelod için söylenebileceklerden daha fazla. Değil mi?

*Sen o olayı biliyor musun?

-Skyrim'in yarısı biliyor. Yaşlı cadı kendi yetimhanesinde katlediliyor? Böyle şeyler etrafa yayılır. Ama yanlış anlama. Eleştirmiyorum. İyi bir ölümdü. Yaşlı kocakarı bunun olacağını biliyordu. Ve sen bir avuç yetimi kurtardın.

*Bunun gittiği yeri sevdiğimi sanmıyorum.

-Biliyorsun, küçük Aretino Dark Brotherhood'u arıyordu... beni ve ortaklarımı. Grelod bütün haklarıyla bir Dark Brotherhood anlaşmasıydı. Bir ölüm... senin çaldığın. Geri ödemen gereken bir ölüm.

*Başka birini mi öldürmemi istiyorsun? Kimi?

-Hmm. Bunu sorman komik. Eğer arkanı dönersen, benim konuklarımı görebilirsin. Onları topladım... ama nereden olduğu önemli değil. Şu an buradalar. Önemli olan bu. Görüyorsun, onlardan biri için bir anlaşmamız var ve o şahıs bu odadan canlı ayrılamaz. Ama... hangisi? Git, bak bakalım çözebilecek misin. Seçimini yap. Katlet. Sadece izlemek istiyorum... ve hayran kalmak.

*...

-Sessizliğini bir kabul olarak mı görmeliyim? Borcunun geri ödemesi bir bıçak savurması uzaklığında.

Düşünmeye vaktim yok. Karşımda üç maskeli kişi duruyor. Görünüşe göre bir erkek nord, bir kadın nord ve bir erkek khajiit. Hangisi için anlaşma yapıldığını bulup öldürmem mi gerekiyor şimdi. Ciddi misin Talos, ben senden bir işaret istiyorum ve bana verdiğin işaret bu mu? Peki ya o maskeli kadını öldürsem? Oldukça tehlikeli gözüküyor ama... neden olmasın? Tekrar arkamı döndüğüm an böyle bir şeye kalkışacağımı anlayacaktır. Ama böyle bir şey yapmamalıyım, Talos'tan gelen bir işaret olmalı bu. Soğukkanlı olmalıyım ve hedefimi seçmeliyim. Ama ya yanlış kişiyi seçersem? Ya durduk yere başka bir masumun hayatını almış olursam? Gerçi beni geçiren tarikat Dark Brotherhood. Eminim buradakilerin üçü de masumdur. Aslında biliyor musun, kadının isteğini yerine getirmeyeceğim. Tek birini öldürmemi istedi, üçünü de öldüreceğim. Oradaki masumların böyle bir anı yaşayıp düzgünce yaşamaya devam edeceğine inanmıyorum. Ölüm onların kurtuluşu olacak. Kusura bakma maskeli kadın, istediğin olmayacak...

*YOL - TOOR - SHUL

-Bak bak. Beklenilenden daha başarılı. Üç olasılık, üç kurban. Onlardan biri olmalı, değil mi? Neden şansa bırakasın ki...

*Kimdi? Anlaşma kimin üzerineydi?

-Oh. Hayır, hayır, hayır. Anlamıyor musun? Suç, masumiyet, haklılık, yanlışlık... Alakasız şeyler. Önemli olan şey, öldürmen için sana emir verdim ve sen itaat ettin.

*Yani... Gitmekte özgür müyüm?

-Tabi ki. Ve borcunu tam anlamıyla ödemiş oldun. İşte bu kulübenin anahtarı. Ama neden burda ilişkimizi keselim ki? Diyorum ki ilişkimizi bir üst seviyeye taşıyabiliriz. Sana resmi olarak aileme katılman için bir davetiye uzatıyorum, Dark Brotherhood'a. Skyrim'in güneybatı uçlarında, çam ormanının içinde, sığınağımızın girişini bulacaksın. Yolun hemen altında. Gözlerden uzak. Kara kapı sorduğunda, doğru parolayla cevap ver: "Sessizlik, kardeşim." ve içeridesin. Böylece yeni hayatın başlayacak.

Kulübenin yarısı dragon shoutumdan sonra yanıp kül olmuşken kan ter içinde kulübeden ayrıldım. Lydia böyle bir şey olmasına nasıl izin verebildi? Evime girdiler ve kimsenin haberi olmadan beni buraya taşıdılar... veya taşıdı. Umarım Lydia iyidir. Bir an önce eve dönüp kontrol etmeliyim. Olanlar hakkında henüz düşünmeye vaktim yok. Sadece bir işaret istemem üzerine böyle bir şey olması... oldukça garip. İzlemem gereken yol bu mu? TALOS? BÖYLE Mİ SINIYORSUN BENİ? ÖLÜMLE? KANLA? VİCDANSIZLIKLA? Ben senden bir ışık tutmanı istedim. Sense karşıma böyle bir şeyle çıktın, tabi eğer cidden beni dinlediysen ve olanların senle ilgisi varsa... Açıkçası... insanların acılarını, umutsuzluklarını, karamsarlıklarını böyle yok etmek belki de olması gerek şeydir. Ölüm. En saf kurtulma yolu. Tekrardan düşünüyorum da, oradaki kurbanların canlarını acısız bir şekilde almak beni mutlu ediyor aslında. Biri ölüp ikisi burdan kurtulsaydı o psikolojiyle ne kadar sağlıklı bir şekilde yaşamlarını sürdürürlerdi bilmiyorum. Doğru olanı yaptım... değil mi Talos? Sinirlendiğim için özür dilerim. Sanırım kaderimi çok değiştirecek bir seçim yapıyorum ama, Dark Brotherhood'a katılacağım...

-omerayci

-Kısa hikayeler-

Gibi gibi... Oyunun 5 dakikalık kısmından bile istediğiniz gibi hikaye yazabilirken Skyrim'e bir şans vermemek aptallık olur. Çıkması üzerinden yıllar geçti ama hala dimdik hayatta olan nadir oyunlardan biri bence. Hala kafamda bir şeyler kurup oyuna girip o kafamda oluşturduğum şeye göre sıkılmadan saatlerce, günlerce oynayabiliyorum. Serinin 6. oyununun teaseri yayınlandı ama içimdeki Skyrim sevgisi hala ölmedi, senelerce de oynamaya devam edebilirim. Yaşadığımız hayata veda etmeden mutlaka denenmesi gereken bir oyun. Bu atmosferi bulabileceğiniz başka bir oyun yok. Zaten içine bir düştüğünüzde başka bir şey denmesine de gerek kalmayacak. Bağlanacaksınız. Kısacası... ölmeden Skyrim'i oynayın.

Soğuk bir gecenin ardından yaverim Lydia ile birlikte akşam yemeği yedikten sonra güzel deliksiz bir uyku iyi gelecekti, biliyordum bunu. Üstümde deri zırh vardı, çıkarmama çok da gerek yoktu aslında. Yattım öylece. Kaç masumun canını aldım bugün? Kaç kişinin parasını çaldım? Sözde bir Dragonborn'un yapması gerekeni yaparken ne kötülükler yaptım kim bilir. Ben bilirim. Biliyorum da. Geçen gün o mamutu öldürürken sahibi olan devin gözünden akan yaşa tanık oldum. İçinde nefret, hüzün ve birçok duygunun harmanlandığı o soğuk gözyaşı. Ve gardiyanların sanki suçlu olan o devmiş gibi ona saldırıp öldürmesi. Bunu unutamıyorum işte. Böyle bir dünyaya uygun değilim sanırım. İnsanların isteklerini yerine getirirken isteklerini belirtemeyenlerin ezildiği bir dünya. Oldukça zalimce. Ama benim Dragonborn olmamın tesadüften öte bir sebebi olmalı. Talos, duyabiliyor musun beni, kafamın içinde yankılanan bu düşünceleri? Nedir benim buradaki amacım bir işaret göster bana. Tek bir işaret. Beni görebildiğini biliyorum. Varlığın yok sayılmaya başlansa da oradasın, biliyorum. Thalmor'un yasakları beni senden alıkoyamaz. Ne de seni yok sayamaz. İstemesem de bu düşünce beni bir isyancı yapıyor sanırım. "Skyrim Nordlar içindir!" düşüncesiyle kafayı bozmuş stormcloakların birinden farkım kalmıyor gibi. Ama asıl önemli olan benim kendimin ne olduğunu bilmem değil mi Talos? Ben ne bir isyancıyım ne de kurallarla kafayı bozmuş bir fanatik. Ben benim. Yazılmış uzun bir kaderi olan Dragonborn'um. Şu an önüm karanlık olsa da Tamriel'de çok şeyin değişmesine sebep olacağıma inanıyorum. Bana bir ışık tutmanı isterdim. Artık uyumam gerek. Sabah yine birçok insanın isteğini yerine getirmem gerek. Huzurlu uykular, Talos. Neredeyim ben? Neden yatağımda değilim? Önümde neden kitaplığın üstüne oturmuş maskeli bir kadın var? -İyi uyudun mu? *Ne? Nerdeyim ben? Sen kimsin? -Fark eder mi? Sıcaksın, kurusun... ve hala hayattasın. Bunlar yaşlı Grelod için söylenebileceklerden daha fazla. Değil mi? *Sen o olayı biliyor musun? -Skyrim'in yarısı biliyor. Yaşlı cadı kendi yetimhanesinde katlediliyor? Böyle şeyler etrafa yayılır. Ama yanlış anlama. Eleştirmiyorum. İyi bir ölümdü. Yaşlı kocakarı bunun olacağını biliyordu. Ve sen bir avuç yetimi kurtardın. *Bunun gittiği yeri sevdiğimi sanmıyorum. -Biliyorsun, küçük Aretino Dark Brotherhood'u arıyordu... beni ve ortaklarımı. Grelod bütün haklarıyla bir Dark Brotherhood anlaşmasıydı. Bir ölüm... senin çaldığın. Geri ödemen gereken bir ölüm. *Başka birini mi öldürmemi istiyorsun? Kimi? -Hmm. Bunu sorman komik. Eğer arkanı dönersen, benim konuklarımı görebilirsin. Onları topladım... ama nereden olduğu önemli değil. Şu an buradalar. Önemli olan bu. Görüyorsun, onlardan biri için bir anlaşmamız var ve o şahıs bu odadan canlı ayrılamaz. Ama... hangisi? Git, bak bakalım çözebilecek misin. Seçimini yap. Katlet. Sadece izlemek istiyorum... ve hayran kalmak. *... -Sessizliğini bir kabul olarak mı görmeliyim? Borcunun geri ödemesi bir bıçak savurması uzaklığında. Düşünmeye vaktim yok. Karşımda üç maskeli kişi duruyor. Görünüşe göre bir erkek nord, bir kadın nord ve bir erkek khajiit. Hangisi için anlaşma yapıldığını bulup öldürmem mi gerekiyor şimdi. Ciddi misin Talos, ben senden bir işaret istiyorum ve bana verdiğin işaret bu mu? Peki ya o maskeli kadını öldürsem? Oldukça tehlikeli gözüküyor ama... neden olmasın? Tekrar arkamı döndüğüm an böyle bir şeye kalkışacağımı anlayacaktır. Ama böyle bir şey yapmamalıyım, Talos'tan gelen bir işaret olmalı bu. Soğukkanlı olmalıyım ve hedefimi seçmeliyim. Ama ya yanlış kişiyi seçersem? Ya durduk yere başka bir masumun hayatını almış olursam? Gerçi beni geçiren tarikat Dark Brotherhood. Eminim buradakilerin üçü de masumdur. Aslında biliyor musun, kadının isteğini yerine getirmeyeceğim. Tek birini öldürmemi istedi, üçünü de öldüreceğim. Oradaki masumların böyle bir anı yaşayıp düzgünce yaşamaya devam edeceğine inanmıyorum. Ölüm onların kurtuluşu olacak. Kusura bakma maskeli kadın, istediğin olmayacak... *YOL - TOOR - SHUL -Bak bak. Beklenilenden daha başarılı. Üç olasılık, üç kurban. Onlardan biri olmalı, değil mi? Neden şansa bırakasın ki... *Kimdi? Anlaşma kimin üzerineydi? -Oh. Hayır, hayır, hayır. Anlamıyor musun? Suç, masumiyet, haklılık, yanlışlık... Alakasız şeyler. Önemli olan şey, öldürmen için sana emir verdim ve sen itaat ettin. *Yani... Gitmekte özgür müyüm? -Tabi ki. Ve borcunu tam anlamıyla ödemiş oldun. İşte bu kulübenin anahtarı. Ama neden burda ilişkimizi keselim ki? Diyorum ki ilişkimizi bir üst seviyeye taşıyabiliriz. Sana resmi olarak aileme katılman için bir davetiye uzatıyorum, Dark Brotherhood'a. Skyrim'in güneybatı uçlarında, çam ormanının içinde, sığınağımızın girişini bulacaksın. Yolun hemen altında. Gözlerden uzak. Kara kapı sorduğunda, doğru parolayla cevap ver: "Sessizlik, kardeşim." ve içeridesin. Böylece yeni hayatın başlayacak. Kulübenin yarısı dragon shoutumdan sonra yanıp kül olmuşken kan ter içinde kulübeden ayrıldım. Lydia böyle bir şey olmasına nasıl izin verebildi? Evime girdiler ve kimsenin haberi olmadan beni buraya taşıdılar... veya taşıdı. Umarım Lydia iyidir. Bir an önce eve dönüp kontrol etmeliyim. Olanlar hakkında henüz düşünmeye vaktim yok. Sadece bir işaret istemem üzerine böyle bir şey olması... oldukça garip. İzlemem gereken yol bu mu? TALOS? BÖYLE Mİ SINIYORSUN BENİ? ÖLÜMLE? KANLA? VİCDANSIZLIKLA? Ben senden bir ışık tutmanı istedim. Sense karşıma böyle bir şeyle çıktın, tabi eğer cidden beni dinlediysen ve olanların senle ilgisi varsa... Açıkçası... insanların acılarını, umutsuzluklarını, karamsarlıklarını böyle yok etmek belki de olması gerek şeydir. Ölüm. En saf kurtulma yolu. Tekrardan düşünüyorum da, oradaki kurbanların canlarını acısız bir şekilde almak beni mutlu ediyor aslında. Biri ölüp ikisi burdan kurtulsaydı o psikolojiyle ne kadar sağlıklı bir şekilde yaşamlarını sürdürürlerdi bilmiyorum. Doğru olanı yaptım... değil mi Talos? Sinirlendiğim için özür dilerim. Sanırım kaderimi çok değiştirecek bir seçim yapıyorum ama, Dark Brotherhood'a katılacağım... -omerayci -Kısa hikayeler- Gibi gibi... Oyunun 5 dakikalık kısmından bile istediğiniz gibi hikaye yazabilirken Skyrim'e bir şans vermemek aptallık olur. Çıkması üzerinden yıllar geçti ama hala dimdik hayatta olan nadir oyunlardan biri bence. Hala kafamda bir şeyler kurup oyuna girip o kafamda oluşturduğum şeye göre sıkılmadan saatlerce, günlerce oynayabiliyorum. Serinin 6. oyununun teaseri yayınlandı ama içimdeki Skyrim sevgisi hala ölmedi, senelerce de oynamaya devam edebilirim. Yaşadığımız hayata veda etmeden mutlaka denenmesi gereken bir oyun. Bu atmosferi bulabileceğiniz başka bir oyun yok. Zaten içine bir düştüğünüzde başka bir şey denmesine de gerek kalmayacak. Bağlanacaksınız. Kısacası... ölmeden Skyrim'i oynayın.