Ulasan terkini oleh roweii

anasını siktiğimin oyununda herkes komando olmuş amına koyim toplasak birtane kampa herkesi dünyayı feth ederiz anasını sikeyim eğitimmi alıyorum oyun mu oynuyorum belli değil amk çok üst düzey bişeyseniz oynayın ben malım oynayamadım

Vittoria Agli Assassini!

Eğer Assassin's Creed II hayranıysanız, bu cevhere kesinlikle bayılacaksınız! Assassin's Creed II'yi oynamadıysanız, Brotherhood ve Revelations Ubisoft'un 2009'daki selefinin doğrudan devamı olduğu için oradan başlamanızı şiddetle tavsiye ederim. Brotherhood bir devam oyununun devamı olsa da, masaya birden fazla kaliteli unsur getirmeye devam ediyor. Bu oyun, hiç şüphesiz, serideki kişisel favorim. Orijinal oyun gibi Brotherhood da atmosferik bir tarihi kurgu aksiyon-macera sandbox'ı. Hayal kırıklığına uğramayacağınız bir oyun.

Brotherhood'un Assassin's Creed II'den daha fazla içerik sunan devasa bir oyun olduğunu belirterek başlamama izin verin. Hem yer üstünde hem de yer altında keşfedilecek çok fazla yer var. Bazı oyuncular "daha fazlası her zaman daha iyi değildir" düşüncesini paylaşsa da, ben sevilen suikastçı Ezio Auditore'nin hayranlarının bu oyuna göz atarken çok eğleneceklerine inanıyorum... Özellikle de Leonardo DaVinci ve Machiavelli de dahil olmak üzere geri dönen karakterlerden oluşan büyük bir fazlalik olduğu göz önüne alındığında.

Hikaye:
Brotherhood, Assassin's Creed II'yi güzel bir şekilde takip ediyor ve temiz bir şekilde son kaldığı yerden devam ediyor. Desmond son Tapınakçı saldırısının gerçekleştiği yerden kaçar ve ekibini yeni saklanma yerleri olan Monteriggioni'ye kadar takip eder. Yılın ilerleyen zamanlarında gerçekleşeceği tahmin edilen küresel bir felaketi önleme umuduyla Cennet Elması'nı bulmak için çaresiz kalan Desmond, genetik hafızasına geri döner.

Ezio için yıl 1499'dur ve kasanın içinde gördüklerini hâlâ açıklayamamaktadır. Ne yazık ki, Tapınakçıların eylemleri onu tekrar harekete geçmeye zorlamadan önce bunu düşünmesi için fazla zaman verilmez. Oyunun büyük bir kısmını Borgia'nın başkentteki etkisini kırmak için mücadele ederek geçirir ve ardından kendisine yardım etmeleri için diğer Suikastçıları eğitme sürecine başlar.

"I did not choose this path. It was chosen for me. At first, I thought vengeance would be easy. For thirty years I've lived in the shadows, visited death upon those who deserved it, and vanished like the wind. I don't know who started this conspiracy, but I know who will end it. My name is Ezio Auditore da Firenze. Like my father before me, I am an Assassin."
―Ezio Auditore da Firenze

Genel bir uyarı geçeyim, ilk oyunu henüz bitirmediyseniz ve bitirmeye niyetiniz varsa bu incelemeyi okumamalısınız. Assassin's Creed II yi henüz bitirmemiş olanlar için küçük spoilerlar içermektedir.

Bu oyun tam olarak ilkinin kaldığı yerden devam ediyor. Abstergo. Desmond, genetik anılarının önemini ve Apple Of Eden'in yanlış ellere düşme tehlikesini kavramaya başlarken, günümüz Tapınakçılarının tutsağı olmaya devam ediyor. Kara kara düşünmeye fazla vakti kalmadan oyun hızlı bir tempoyla başlayıp ve Desmond'ı Abstergo'dan kurtararak günümüz Suikastçılarıyla tanıştırır. Onların yardımı ve Animus'un kendi versiyonlarıyla Desmond, kendi davaları için bir suikastçı olma umuduyla başka bir atasının deneyimlerini yeniden yaşamak için kendini teslim eder.

Bu kez kendini 15. yüzyıl İtalya'sında, Rönesans'ın zirvesinde, Ezio Auditore da Firenze adlı başka bir atasının hayatını takip ederken bulur. Ezio, şehrin yöneticileri tarafından ihanete uğrayan bir soyludur ve intikam arayışına çıkar.

AC1'in üstüne katmış da katmış ve önümüze bu şahaseri vermiş bize Ubisoft. Kılıç dövüşü çok daha akıcı ve farklı seçenekler var ve daha fazla parkur seçeneklerimiz var. Hidden Blade ile yaptığımız suikastler çok daha zevkli, daha iyi bir oynanış sunmak açısından bizleri fazla fazla silah seçenekleri bekliyor.

Oyunu tam olarak 2kere bitirdim ve asla bıkmamış olabilirim hani herkesin hayatında bu işte benim en sevdiğim oyun diye gösterdiği bir oyun vardır ya benimde tam olarak bu oyun. Oyunu tavsiye etmeme bile gerek yok çoğu kişinin en sevdiği oyunlarından biridir zaten ki AC serisinin en iyi seriside bu 3lemedir alın oynayın hiçbişey kaybetmezsiniz tam aksine kazanırsınız.

Oyun ana karakterimiz araştırmacı gazeteci Blake ve eşi Lynn ile birlikte helikopterle Arizonanın bir bölgesine, cinayet şüphesi üzerine haber yapmak için yola koyulmasıyla başlıyor.

Oyunda vahşet,sadizm,bolca dini öğeler,istismar,psikolojik olaylar,bolca kan ve grotesk düşmanlar bulunuyor,resmen çılgınlığa adım atıyoruz.İlk oyunda ki gibi el kameramız var,önemli anları kayıt alıp tekrar izleyebiliyoruz .Ayrıca yaralandığımızda oyuna bandaj eklenmiş,bandajla kendinizi iyileştirebiliyorsunuz. Açıkçası ilk oyundan daha stresli ve daha gerilimli geçiyor ikinci oyun.


Her ne kadar her şeyin ilki güzelse de,ikinci oyun da ilki kadar iyiydi bence.

Karakteriniz donmak üzereyken üşüdüğünüz, acıkınca acıktığınız. Dünyada yapayalnız olmanın baskısını ve karanlığını iliklerinize kadar hissedeceğiniz bir oyun. Grafikleriyle huzura erişeceksiniz.

"in the end, did it all even matter?"

Tam teçhizatlı olarak bir mağarayı keşfetmeye gittim. Zar zor hayatta kaldım ve ekipmanlarımın çoğunu kaybettim.
Geceydi ve üssümden kilometrelerce uzaktaydım.
Ormanı zifiri karanlıkta geçmek zorunda kaldım çünkü herhangi bir ışık kaynağı kullanmak sizi anında hedef haline getirir.
Etrafımda koşuşturan yamyamların kahkahalarını duyabiliyordum.
Uzak tepelerdeki ♥♥♥♥♥♥ devriyeleri ellerinde meşalelerle ormanın karanlığında saklandığım yere doğru yürüyorlardı.
Suyun altında saklanmak zorunda kaldım. Şafak vakti kampıma sağ salim ulaştım. Ağladım ve uyudum.
Akşam uyandığımda penceremin dışında ağır bir nefes sesi duydum.
Bir ♥♥♥♥♥♥ bana bakıyordu.
Bir gün önce beni takip etmişlerdi ve şimdi nerede saklandığımı biliyorlardı. Bir şey kükredi. Kükremeler yaklaştı. Daha fazla ♥♥♥♥♥♥ geldi ve küçük bir kulübede tek başıma saklanmama güldüler. Panik içinde oyunu kapattım.

Tebrik ederim! Burada durup beni dinliyor olmanız bile bilime muhteşem bir katkıda bulunduğunuz anlamına geliyor.

Portal 2 oynadığım en iyi oyunlardan biri ve bunu platform ve bulmaca oyunlarını sevmeyen biri olarak söylüyorum. Portal 2, devam oyunlarını değerlendirmek söz konusu olduğunda T2: Judgement Day ile eşdeğer. Uzun süre oynamayı reddettim ve sonunda arkadaşımı dinledikten sonra bunu denemeye karar verdim ve bu şaheseri daha önce oynamadığım için pişmanım.

-Çok fazla film ve TV izlediyseniz hikayenin ilk kısmı biraz tahmin edilebilir olabilir.
-Çoğu varlık, ilk Portal, Half Life 2 ve bağımsız bölümleri gibi önceki Valve çalışmalarından doğrudan kopyalanmış gibi görünüyor.
-Dürüst olmak gerekirse, bulmak için çok uğraştım ama bulamadım. Bu noktada sadece Valve'ı eleştiriyorum.

Sonuç olarak
Portal 2, orijinal oyunu deneysel bir prototip gibi hissettiriyor. Abartıldığını düşünebilirsiniz ama bunu öğrenmenin tek bir yolu var. Sadece oyunu alın ve ilk iş olarak oyunu oynayın! Portal 2 tüm zamanların en komik, en iyi yazılmış oyunlarından biri. Wheatley rolünde Stephen Merchant ve Cave Johnson rolünde J.K Simmons; mükemmel bir oyuncu seçimi. Valve asla hayal kırıklığına uğratmaz (ya da en azından on yıl önce hiç uğratmadı). Portal 2 bana bulmaca ve platform oyunlarını sevdirdi ve bunun için minnettarım.

Herkese...... şiddetle tavsiye ederim. Buraya kadar okuduysanız muhtemelen oyun ilginizi çekmiştir, bu yüzden denemekten zarar gelmez.

hayatımın dönüm noktası.

Ben de Lüksemburg'u seçmeye karar verdim, çünkü zor bir şey deneyebilirim, değil mi?
Ülkemin sanayisini ve altyapısını geliştirmek için uzun yıllar harcadım. Kendimi geliştirdikten sonra birkaç arkadaş edinmenin iyi olacağını düşündüm ve güçlü Birleşik Krallık ile dostluk kurmak istedim. Çok zayıf ve acınası olduğumu düşünerek beni istemediler. Sonra her şey başladı. O lanet emperyalistlerden intikam almaya yemin ettim. İntikamımı planlamaya başladım. Büyük cezalara rağmen nükleer araştırmaları hızlandırırken ideolojimi değiştirmesi için faşist bir demagog tuttum. Başarılı bir darbeden ya da Lüksemburg tarihinde bilinen adıyla halkımın tek bir bayrak altında birleşmesinden sonra, hem Almanya'nın hem de benim ortak düşmanlarımız olduğu için Mihver'e katıldım. Onların yardımıyla Benelüks bölgesini kendi yönetimim altında birleştirebildim, daha değerli fabrikalar ve lejyonlarıma zorla katabileceğim insanlar kazandım. Fransa'nın fethinde güçlü Reich'a yardım ettim ve küçük bir toprak parçasıyla daha ödüllendirildim. Her şey planıma göre gidiyordu. Ama sonra Avusturyalı biri SSCB'ye saldırmanın akıllıca olacağını düşündü. İlk başta her şey yolundaydı, ama sonra, Tanrım... Sonra lanet İngilizler Fransa'ya asker çıkardı. En iyi dostum Rusya'da kargaşaya neden olurken ben emperyalist domuz ordularıyla karşı karşıyaydım. Ama ne yapmam gerektiğini biliyordum. Onları mümkün olduğunca oyalamalıydım ve öyle de yaptım. Sonunda İtalyanlar ve birkaç Alman yardıma geldi ve İngiliz ilerleyişi yavaşladı, hatta zaman zaman durdu. Güzel, güzel, sadece biraz daha zaman. O adalılara ne kadar "zayıf ve acınası" olduğumu göstereceğim. Onlara göstereceğim. 1944'ün sonlarında ilk nükleer bomba üretildi. Ama hava üstünlüğü olmadan onu atamazdım, bu yüzden bekledim ve Almanların bölgedeki hava savaşını kazanmasına yardımcı olmak için daha fazla hava gücü inşa ettim. Ve sağladığım yardım çok önemli oldu, güçlü Lüksemburg hava kuvvetleri gökyüzüne hakim oldu ve intikamımı atmama izin verdi. Londra'yı harabeye dönmüş halde görmek ne muhteşem bir manzaraydı. Bu size zayıf ya da acınası görünüyor mu? Öyle mi? Ben de öyle düşünmüştüm. Benimle birlikte olmayı kabul etmeliydiniz, sizi orospu çocukları!

the feeling that you are being ♥♥♥♥♥♥ and cheated, but you like.