Rynek odzwierciedla potrzeby ludzi, a te jak najbardziej mogą być nieprzemyślane lub niekorzystne. Samo istnienie rynku umożliwia jednak dostarczanie usług na poziomie nieosiągalnym w gospodarce sterowanej, a to sprawia, że nawet biorąc pod uwagę ryzyko niekorzystnych w skutkach działań konsumentów, wolny rynek jest najlepszym rozwiązaniem.
Trzeba edukować konsumenta, aby ten był świadomy tego co wybiera, ponieważ to on kreuje rynek. Zwłaszcza ma to odniesienie do sytuacji mieszkaniowej, gdzie ludzie kupują mieszkania deweloperskie na patoosiedlach, co później kończy się albo poważnymi problemami komunikacyjnymi, albo fundowaniem z pieniędzy podatników totalnie nierentownych przewozów w ramach publicznego transportu zbiorowego. Za takie decyzje konsumenckie wszyscy ponoszą konsekwencje, w związku z czym mówienie, że rynek ma zawsze rację, to spore naciągnięcie.

Druga sprawa, że zasady funkcjonowania rynku w pewien sposób odzwierciedlają wybory, gdzie konsument podejmuje decyzje o tym, kto ma go reprezentować na szczeblu krajowym oraz międzynarodowym. Czy ostatnie wyniki wyborów lub sondaży dają jakikolwiek powód do tego, by uznawać, że ludzie mają pojęcie o tym co robią? Bez świadomości ze strony konsumentów nie ma żadnej szansy na to, by rynek był wolny od błędnych lub dalece szkodliwych decyzji. Nie sposób uciec dzisiaj od sytuacji, gdzie ktoś zyskuje cudzym kosztem.
Jeśli chcemy bronić wolnego rynku, to nie możemy go wybielać. Nie warto zniżać się do poziomu socjalistów, którzy nie widzą żadnego problemu w swojej percepcji Świata.

Największym wrogiem zdrowia nie jest choroba, tylko hipochondria; największym wrogiem życia nie jest śmierć, tylko wegetacja; największym wrogiem dobrobytu nie jest nędza, tylko wygodnictwo; największym wrogiem sprawiedliwości nie jest niesprawiedliwość, tylko roszczeniowość; a największym wrogiem szczęścia nie jest cierpienie, tylko samozadowolenie. Prawdziwy i uświadomiony brak ma szansę pobudzić do działania, podczas gdy pozór zaspokojenia lub złudzenie krzywdy wpędza wyłącznie w odrętwienie lub jałową szamotaninę.

1/2Czysty i konsekwentny kapitalizm jest atakowany i oczerniany przez praktycznie wszystkie ideologiczne fronty, które pragną władzy nad społeczeństwem - zwłaszcza władzy mentalnej. Kapitalizm jest zniesławiany i wyszydzany zarówno przez komunistyczne "kolektywy pracownicze", jak i przez oligarchiczno-korporacyjną koterię z Davos; potępiają go zarówno nacjonalistyczni protekcjoniści, jak i międzynarodowi biurokraci zaangażowani w budowę "rządu światowego"; nad jego rzekomymi niedostatkami rozwodzą się zarówno ekologistyczni zwolennicy "życia w harmonii z naturą", jak i technokraci rojący o centralnym sterowaniu gospodarką przez "sztuczną inteligencję"; zjednoczeni przeciwko niemu są zarówno "czerwoni" i "zieloni", jak i "brunatni" i "tęczowi".

2/2Jaki z tego wniosek? Otóż wniosek z tego taki, że jeśli przeciwko danej wizji organizacji stosunków społeczno-gospodarczych występują praktycznie wszystkie niewolnicze, antyspołeczne ideologie tego świata, to można mieć niezmąconą pewność, że jest to wizja poprawnie opisująca niezmienną esencję konstruktywnej międzyludzkiej współpracy i zawartego w niej zdrowego potencjału rozwojowego. Tym samym jest to ostrzeżenie, że świat w tym większym stopniu będzie się pogrążał w rozgardiaszu, tandecie i degrengoladzie, w im większym stopniu będzie w nim brakowało osób nie tolerujących żadnych kompromisów w zakresie obrony instytucjonalnych i normatywnych fundamentów kapitalizmu - bezwarunkowego szacunku dla wolności osobistej, własności prywatnej, swobody zrzeszania się i nieskrępowanej konkurencji, a także konsekwentnego kultywowania klasycznych cnót roztropności, męstwa, wstrzemięźliwości i sprawiedliwości.

Jedną z bardziej jałowych postaw, jakie może przyjąć libertarianin, jest bycie wyłącznie libertarianinem. Postawa taka nie podkreśla bowiem, że wolność traktuje się jako cel sam w sobie, ale sugeruje, że wolność uznaje się za drogę donikąd. O ile więc, chcąc krzewić wolność osobistą jako najwyższą wartość społeczną, należy przyjąć podobne stanowisko w obszarze przekonań prawno-politycznych, nie należy popełniać następnie błędu zawężenia wartości wolności osobistej wyłącznie do rzeczonego obszaru.