Análises recentes de agunZagun

En sevdiğim JRYO serisini soracak olursanız, listenin ilk üç sırasında Tales of ve Final Fantasy'nin yanında Persona da rahatlıkla kendine yer edinir. 2016'da Persona 3 Portable'la giriştiğim bu lanet serinin yeni oyununu oynamak için PS4 aldım hani 2017'de, sırf çıktığı gibi oynamak için. Ama Royal versiyonunu 2020'den bu yana oynamayı reddetmiştim. İnsan vanilla Persona 5'i hem dijital ön siparişleyip hem de kutulu Steelbox alınca tekrar para veresi gelmiyor haliyle. Bir de "üstüne üç-beş şey ekleyip tam oyun fiyatı istiyorlar" falan diyordum. Yanılmışım. Özür dilerim Atlus.

Persona 5'in Royal versiyonu gerçekten apayrı bir tecrübe olmuş. Yeni eklenen karakterler oyunun akışını değiştirmiş, oyundaki Personalar ve karakterler bayağı bir dengelenmiş (her ne kadar DLC Personaları bayağı bir kırık olsa da), Mementos'u gezinmek daha katlanılabilir bir hale gelmiş... Üçüncü sömestr da oyunun ele aldığı konulara apayrı bir açıdan bakmanızı sağlıyor gerçekten.

Persona 5 Royal, gözüm açık, kapalı, bir tanesi açık bir tanesi kapalı, her şekilde önerebileceğim; son on yılda çıkmış en harika JRYO'lar listesinin başında olan bir oyun. Gerek türe gerekse Persona serisine girişmek için gayet sağlam bir başlangıç noktası. Evet, nispeten uzun bir tecrübe ama kesinlikle de değecek bir tecrübe. Böyle başarılı bir PC portuyla gelmesi de önerme işlemimi çok daha kolaylaştırıyor.

Detaylı incelememi okumak isterseniz: Persona 5 Royal İnceleme - Oyungezer Online [oyungezer.com.tr].

Rahatlıkla piyasadaki lisanslı motorspor menajerlik oyunları açlığını doyurduğunu söyleyebilirim. İlk F1 menajerlik oyunu için gayet detaylı. Sadece yarış hafta sonları değil, genel olarak tüm sezon için çok iyi detayları var. Planlama yapmak, özellikle orta ve alt kısımdaki takımlarla neye yatırım yapman gerektiğini bilmek gerçekten fark yaratıyor.

Yarış hafta sonlarındaysa sadece oturup ekrana bakmak yarış kazandırmıyor haliyle. Antrenman seansları pilotun araca hakim olabilmesi için aşırı önemli, eğer araç ayarlarına güveni düşükse blokajlardan kazalara kadar bolca problem yaşayabiliyorsunuz. Yarışlardaysa bolca yarışa dahil olmanız, pilotunuzun nerelerde baskı yapacağını seçmek için iyi takip etmeniz, pite ne zaman girip girmeyeceğinize iyi karar vermeniz gerekiyor. Daha aracı adam akıllı yükseltmemişken Albon'la Willams'ta dördüncülük aldım, o derece.

Görsel olarak da bir menajerlik oyunu için gayet iyi. Animasyonlar (özellikle kazalarda) acayip kütük gibi görünüyor ama menajerlik oyunu olduğu gerçeğini düşünürsek fazla da yüklenmeye gerek yok bu konuda. Sunum ve müzikler de gayet iyi, lisans haklarını gayet iyi kullanmış Frontier.

Eksi/eksik olarak sayabileceğim bazı şeyler var. Mesela ben bu oyunu incelediğim sırada lastiklerin hız olarak neredeyse büyük farklarının olmaması. Taze sert lastikleri alıp taze yumuşak lastiklerle kapışabiliyorsunuz rahatlıkla. Ayrıca antrenmanlarda ve sıralamalarda yapay zeka hödük gibi sürüp sıralama turlarınızın içine edebiliyorlar bolca. Hangi çizgide süreceklerine karar verene kadar sektörü çoktan sarılamış oluyorsunuz.

Bunun yanı sıra kontrat kısımlarında da bazı problemler var. Pilotları birinci ya da ikinci araca sahip olacak şekilde değiştiremiyorsunuz, ya da başka bir pilotu "seneye" koltuk sahibi olacak şekilde kontrat imzalayamıyorsunuz. Sırf bunları denemek için Albon'la birinci pilot sözleşmesi imzaladım, Latifi takımdan atıldı öyle. Ayrıca F2 ya da F3 takımlarının yönetimine sahip olmamak ya da onları oynayamamak da biraz üzücü. Araçları zaten aynı olduğundan dolayı yapılabilecek şeyler sayısı az tabii ama aynı ama oyuna takımların "Driving Academy"leri kullanılarak daha da dahil edebilirlerdi.

Oyunun problemlerini düzelten güncellemeler geliyor hala, aylar geçtikçe daha da rahatlıkla önerebileceğim bir oyun olacak F1 Manager 2022. İlerleyen yıllar için de güzel temel attıklarını söyleyebilirim. Her yıl üstüne daha fazla şey eklendikçe daha da iyi bir seri olacaktır. Ama şu anki haliyle bile motorsporları tutkunlarının koleksiyonlarına eklemelerini önerebileceğim bir oyun. İndirimde alırsanız pişman olmazsınız.

144 saat oynadım hala A Realm Reborn hikayesi bitmedi, ben anlamadım ki bu işi.

Nihon Falcom'u Ys serisiyle tanıyıp, şöyle sıra tabanlı, klasik kafada bir JRPG canım çekmişken buldum Trails of Cold Steel'i. İyi ki de bulmuşum. Trails serisinin genel olarak en erişilebilir oyunu olması bir yana, oyun bir yandan dünyayı kurarken, diğer yandan da karakterleri geliştiriyor, tanıdıkça herkesi seviyorsunuz. Başarılı bir JRPG olmanın en büyük adımları. İlk başlarda diyaloglar biraz tuhaf, hatta saçma bile gelebilir fakat karakterleri ve evreni tanıdıkça normalleşmeye başlıyor her şey.

Genel olarak harika ve mutlaka oynanması gereken JRPG'lerden biri olduğunu düşünsem de oyunun mekaniksel olarak en büyük sıkıntısı oyuncuyu sürekli olarak "cheeselemeye" itmesi. Oyunun mekaniklerini kullanarak aşırı güçlü olup her şeyi sadece bakışlarınızla yok etm-.. tamam biraz abarttım burada ama oyun genel olarak sizi mekanikleri bozmaya, kurcalamaya, exploit etmeye itiyor. Bu yüzden de Quartz ve Master Quartzlara hakim olmak şart eğer eli kolu sallayarak oynamak istiyorsanız. Yoksa bir noktaya kadar çok rahat ilerleseniz bile tıkanmaya, bosslarda hatta normal düşmanlarda bile ölmeye başlayabiliyorsunuz.

Benim için sıkıntı olmasa da başkaları için sıkıntı olabilecek başka bir şeyse bu oyunun kesinlikle "SON OYUNDAN BAŞLASAM OLUR MUUĞAA"luk bir oyun olmadığı. Cold Steel tam olarak bir cliffhangerla bitiyor. İkinci oyunu anlayabilmek ve tam anlamıyla tadını çıkarabilmeniz için bu oyunu tecrübe etmeniz şart yani. Bu oyunda kurduğunuz bağları, olayların nasıl ilerlediği ve patlak verdiğini tecrübe etmeden sonraki oyunları oynamanız büyük bir kayıp olur. Önceki oyunları oynamış insanlarla aynı şekilde bile hissetmeyebilirsiniz sırf bunun yüzünden.

Kısa Kes Versiyonu: Eğer vaktiniz varsa ve şöyle yeni bir JRPG evrenine dalayım diyorsanız Trails of Cold Steel'e mutlaka başlamanızı öneriyorum. Tam olarak bu oyundan, evet. Ha diyorsanız ki ben Trails'in derinine ineceğim, daha da başından başlayacağım, sizi Trails in the Sky üçlemesine alalım.

Harika bir sanat tasarımıyla muazzam bir Soundtrack, işlenmesi çok ağır olan bir konuyla birleşince ortaya GRIS çıkıyor. Puzzle-platformer diyebileceğimiz bir türe sahip ancak ne bulmacaları o kadar zor, ne de platformer öğeleri o kadar yetenek istiyor. Oyun tamamen sizi anlatmak istediği şeye odaklamaya çalışıyor ve oyunun sonuna geldiğinizde kesinlikle anlatmaya çalıştığı şeyi içinizde hissediyorsunuz.

Ayrıca GRIS bağımsız yapımcılardan çıkan işleri ne kadar sevdiğimi bir kez daha gösteren bir oyun. Sırf daha fazla para koparabilmek için gereksiz şeyler sıkıştırılmamış, oyunun süresi uzatılmamış. 3-4 saatte oyunu bitirip, üstüne biraz daha eklerseniz tüm başarımları da açabiliyorsunuz. İndirimde ya da değil, kesinlikle ilginizi çekiyorsa almanızı öneririm.

İlk çıktığı dönemde bayağı internetin alay konusu olmasına rağmen Sean Murray ve Hello Games ekibi pes etmeyip oyunu güncellemeye, ücretsiz içerikler getirmeye devam etti ve söz verdikleri gibi bir hale getirmeyi başardılar, hala da düzenli olarak güncellemeler ve ek içerikler geliyor. Eğer zamanında alıp oynayıp beğenmediyseniz şu an tekrar bir şans daha vermenizi öneririm.

(Steam'de pek oynamamışım gibi görünüyor evet, PS4'te oynadığımdan. PC'de oynamaya alışamadım, öyle kaldı)

İlk çıktığı zamanda PS2'de oynayıp bitirmiştim ve hastası olmuştum oyunun. Steam'e keşke doğru düzgün bir remasterla gelseymiş diyor insan. Oyun daha "HD" dönemi gelmeden önce çıktığından dolayı geniş ekran oynamada sıkıntı var. Standart çözünürlükte (4:3 herhangi bir çözünürlük olur) oynamanızı tavsiye ederim. Onun dışında böyle platform gerektiren bir oyunda kamera açılarının kanser etmesi gerçekten sıkıntı yaratabiliyor. Alışabilirseniz süper. Hatta mümkünse gamepadle falan oynayın, klavye-mouse önermem.

Bu sorunlara alışırsanız oyun gerçekten harika. Oyunda graffiti sanatçısı olmak isteyen Coltrane "Trane" Crowley adlı karakteri kontrol ediyoruz, dipten graffiti sanatçısı kariyerine başlayıp, dayak yediği graffiti çetesinden intikam almak için çıktığı yol devletin içindeki yozlaşmaların ailesini de etkilediği fark ederek devletten intikam alma yoluna dönüşüyor. Oyundaki karakterler, bölümler, müzikler, graffitiler, kısaca her şey oyunu bitirdikten sonra üstünüzde etki bırakma potansiyeline sahip. İngilizceniz varsa hikayesini gerçekten beğenerek takip edeceğinizden eminim. Ve belki de benim gibi "Eee, nerede kaldı bunun devamı?" da diyebilirsiniz.

Oyunun soundtrackinde efsanevi MC'ler ve şarkıcılar var (Rakim, Talib Kweli, Mos Def, Kasabian, Bloc Party, Nina Simone gibi), seslendirme ekibinde de Talib Kweli, P. Diddy, RZA, Adam West, George Hamilton ve Rosario Dawson gibi ünlü isimler var. Ayrıca oyun boyunca bir sürü efsanevi graffiti sanatçısıyla da karşılaşıyorsunuz (Cope2, Obey, Seen, T-Kid, Futura vs.) ve onları da doğal olarak kendileri seslendiriyor. Tabii adamların profesyonel bir seslendirme deneyimi olmadığından dolayı tuhaf gelebilir, doğaldır :)

Oyunun oynanış olarak da en çok hoşuma giden yanı, böyle bir oyuna mekanikleri olan boss dövüşleri koymaları. Normal dövüş mekanikleri de gayet tatmin edici, doyurucu.

Oyunun fiyatı da gerçekten uygun, 24 TL bunun gibi sürükleyici ve uzun bir oyun için gayet iyi.

ARTILAR

• Sürükleyici hikaye
  
• Efsanevi soundtrack
  
• Seslendirme ekibi
  
• Karakterler
  
• Dövüş mekaniği ve dövüş mekaniği kadar iyi olmasa da platform bölümleri

EKSİLER

• Kanser eden kamera açıları (Ki platform bölümlerini bu rezil ediyor)
  
• PS2 oyunu olabilir, ama 2013'de Steam'e eklenen oyuna adam akıllı geniş ekran desteği gelmemesi
  
• Kontrollerin arada kafayı yemesi

Bulmacalar kafa yorabiliyor bazen, ama türü seviyorsanız şikayetçi olacağınızı sanmıyorum. Oyunun bildiğiniz resim çizimleriyle yapıldığını ve o çizimlerin de harika olduğunu belirtmeme gerek yok. Bulmaca oyunlarını seviyorsanız mutlaka denenesi.