Wolę zgubić się w najgłębszej ciemności niż udawać, że odnajduję sens w świetle, które niczego nie ogrzewa. To, co nazywają życiem, jest jedynie powolnym gniciem wśród martwych dusz, które dawno zapomniały, czym jest prawdziwe istnienie. Ich światło to zimna iluzja – puste obietnice, które rozpraszają się jak dym, zostawiając po sobie tylko pustkę i rozczarowanie. Lepiej zniknąć w cieniu zapomnienia niż trwać w świetle, które nie daje ani ukojenia, ani nadziei, a jedynie przypomina, jak bardzo wszystko jest pozbawione znaczenia. Oczy pełne marzeń, a serce pełne pustki - to tylko cień życia, którym się stałem.