ติดตั้ง Steam
เข้าสู่ระบบ
|
ภาษา
简体中文 (จีนตัวย่อ)
繁體中文 (จีนตัวเต็ม)
日本語 (ญี่ปุ่น)
한국어 (เกาหลี)
български (บัลแกเรีย)
Čeština (เช็ก)
Dansk (เดนมาร์ก)
Deutsch (เยอรมัน)
English (อังกฤษ)
Español - España (สเปน)
Español - Latinoamérica (สเปน - ลาตินอเมริกา)
Ελληνικά (กรีก)
Français (ฝรั่งเศส)
Italiano (อิตาลี)
Bahasa Indonesia (อินโดนีเซีย)
Magyar (ฮังการี)
Nederlands (ดัตช์)
Norsk (นอร์เวย์)
Polski (โปแลนด์)
Português (โปรตุเกส - โปรตุเกส)
Português - Brasil (โปรตุเกส - บราซิล)
Română (โรมาเนีย)
Русский (รัสเซีย)
Suomi (ฟินแลนด์)
Svenska (สวีเดน)
Türkçe (ตุรกี)
Tiếng Việt (เวียดนาม)
Українська (ยูเครน)
รายงานปัญหาเกี่ยวกับการแปลภาษา
Moskovskiy, Moskva, Russian Federation 
A: A corpse.
😲
A New York City judge ruled that if two women behind you at the
movies insist on discussing the probable outcome of the film, you have the
right to turn around and blow a Bronx cheer at them.
😵
Once you go Norris, you are physically unable to go back.
🙂
No live organism can continue for long to exist sanely under conditions of
absolute reality; even larks and katydids are supposed, by some, to dream.
Hill House, not sane, stood by itself against its hills, holding darkness
within; it had stood so for eighty years and might stand for eighty more.
Within, walls continued upright, bricks met neatly, floors were firm, and
doors were sensibly shut; silence lay steadily against the wood and stone
of Hill House, and whatever walked there, walked alone.
-- Shirley Jackson, "The Haunting of Hill House"
😴