Εγκατάσταση Steam
Σύνδεση
|
Γλώσσα
简体中文 (Απλοποιημένα κινεζικά)
繁體中文 (Παραδοσιακά κινεζικά)
日本語 (Ιαπωνικά)
한국어 (Κορεατικά)
ไทย (Ταϊλανδικά)
Български (Βουλγαρικά)
Čeština (Τσεχικά)
Dansk (Δανικά)
Deutsch (Γερμανικά)
English (Αγγλικά)
Español – España (Ισπανικά – Ισπανία)
Español – Latinoamérica (Ισπανικά – Λατινική Αμερική)
Français (Γαλλικά)
Italiano (Ιταλικά)
Bahasa Indonesia (Ινδονησιακά)
Magyar (Ουγγρικά)
Nederlands (Ολλανδικά)
Norsk (Νορβηγικά)
Polski (Πολωνικά)
Português (Πορτογαλικά – Πορτογαλία)
Português – Brasil (Πορτογαλικά – Βραζιλία)
Română (Ρουμανικά)
Русский (Ρωσικά)
Suomi (Φινλανδικά)
Svenska (Σουηδικά)
Türkçe (Τουρκικά)
Tiếng Việt (Βιετναμικά)
Українська (Ουκρανικά)
Αναφορά προβλήματος μετάφρασης
Moskovskiy, Moskva, Russian Federation 
A: A corpse.
😲
A New York City judge ruled that if two women behind you at the
movies insist on discussing the probable outcome of the film, you have the
right to turn around and blow a Bronx cheer at them.
😵
Once you go Norris, you are physically unable to go back.
🙂
No live organism can continue for long to exist sanely under conditions of
absolute reality; even larks and katydids are supposed, by some, to dream.
Hill House, not sane, stood by itself against its hills, holding darkness
within; it had stood so for eighty years and might stand for eighty more.
Within, walls continued upright, bricks met neatly, floors were firm, and
doors were sensibly shut; silence lay steadily against the wood and stone
of Hill House, and whatever walked there, walked alone.
-- Shirley Jackson, "The Haunting of Hill House"
😴