Jeżeli wolisz filmiki niż teksty pisane to zapraszam tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=6FlE3XwtD1c
W przeciwnym razie zapraszam do czytania ;)

5 lat po pogromie Rivijskim, nieprzytomny Geralt z Rivii zostaje odnaleziony przez pozostałych wiedźminów w pobliżu Kaer Mohren. Okazuje się, że po powrocie z zaświatów Geralt utracił wszystkie swoje wspomnienia wskutek czego nie pamięta wydarzeń z przeszłości oraz starych znajomych. Po kilku dniach pobytu bohatera w wiedźmińskiej twierdzy, zostaje ona zaatakowana przez rzezimieszków ze znakiem Salamandry, którym przewodzą niebezpieczny zabójca Magister oraz tajemniczy mag. Wiedźminom udaje się odeprzeć atak, lecz mag z Magistrem uciekają przez teleport rabując przy tym wiedźmiński sprzęt i receptury, które były pilnie strzeżonymi sekretami twierdzy Kaer Mohren. Wiedźmini postanawiają wyruszyć w różne strony świata by odszukać Salamandrę i odzyskać skradzione tajemnice. Biały wilk w tym celu udaje się w okolice Wyzimy, gdzie natrafia na ślad organizacji…

Tak rozpoczyna się wątek fabularny wydanego w 2007 roku Wiedźmina, gry z gatunku RPG na motywach książek Andrzeja Sapkowskiego. Była to tym samym pierwsza produkcja polskiego studia CD Projekt RED, które za sprawą serii o Geralcie z Rivii, dzisiaj jest rozpoznawalne na całym świecie. Czy pierwszy „Wiesiek” był grą rewolucyjną? Nie powiedziałbym. Czy pierwszy Wiesiek jest grą niesamowicie klimatyczną? Jeszcze jak( papaj)
I to właśnie bezbłędnie odtworzony klimat świata znanego z Sagi o Wiedźminie jest czynnikiem, który sprawił, że pomimo niedoskonałości pierwszej komputerowej odsłony przygód Białego Wilka, bawiłem się przy niej świetnie.

Ale co składa się na klimatyczność tego świata? Cóż myślę, że dobrze to ujęli sami twórcy, pisząc o mrocznym świecie, gdzie nie ma dobra i zła, a jedynie wybory i ich konsekwencje.
Jest to w tym przypadku stwierdzenie jak najbardziej prawdziwe, w trakcie rozgrywki jesteśmy stawiani przed szeregiem wyborów, w których dostępne opcje nigdy nie są czarno białe, a jedynie przyjmują odcienie szarości. Do tego jest to świat w którym strach przed innością wywołuje w ludziach nienawiść i obrzydzenie w stosunku do innych ras, co jest przyczyną wiecznego konfliktu międzyrasowego. Jest to również świat wszelakich intryg. I w końcu jest to świat, w którym jest dużo brzydoty, czy to w zachowaniach ludzkich( i nieludzkich), czy w otoczeniu. To co ucieszy osoby zaznajomione z książkami to masa odwołań do sagi i opowiadań, oraz obecność starych znajomych Białego Wilka, którzy są wyjątkowo dobrze odwzorowani w grze. Dotyczy to również w pewnym stopniu samego Geralta, który w rozmowie nadal jest błyskotliwą, często posługującą się sarkazmem i lekko cyniczną, postacią, lecz zabieg narracyjny w postaci utraty pamięci pozwala nam poprzez podejmowane decyzje, wykreować obraz Wiedźmina na nowo.

Mówiłem o tym, że pierwszy Wiesiek nie był grą rewolucyjną i miał swoje niedoskonałości. Chyba najoczywistsza z nich to nieco drewniany system walki, przez który starcia z przeciwnikami sprowadzają się do dobrania skutecznego stylu oraz miecza w zależności od oponenta, i do klikania lewego przycisku myszy w odpowiednim momencie. No może jeszcze od czasu do czasu rzuci się jakiś znak. Możliwe, że był to koszt jaki twórcy zdecydowali się ponieść by rozwiązać problem implementacji wiedźmińskich akrobacji do gry, co akurat im się udało. Animacje Geralta wywijającego mieczem faktycznie wyglądają efektownie co troszkę rekompensuje mało satysfakcjonującą walkę. Jak już o animacjach mowa to kolejnym mankamentem są animacje w niektórych przerywnikach filmowych, które momentami wydają się być sztywne. No i jeszcze są dwie kwestie najprawdopodobniej związane z ograniczonym budżetem, jakim dysponowali developerzy. Po pierwsze w grze jest stosunkowo mało modeli postaci, przez co możemy momentami doświadczyć ataku klonów. A po drugie nie mamy tutaj prawdziwie otwartego świata, co nie jest wadą samą w sobie. W każdym akcie mamy do dyspozycji góra trzy, stosunkowo niewielkie obszary po których możemy się przemieszczać co sprawia, że po jakimś czasie biegania w tą i z powrotem po tych kilku lokacjach, stają się one po prostu nużące. Mieszane odczucia budzi we mnie system rozwoju postaci. Z jednej strony fajnie, że punkty wydajemy na perki, a nie na surowe statystyki. Z drugiej strony ciężko nie odnieść wrażenia, że mamy ich do wyboru po prostu zbyt mało by tworzyć zróżnicowane buildy.

A co z kolei zagrało tu tak jak należy? Ano oprócz genialnie oddanego klimatu Sagi, o czym się wcześniej rozwodziłem to zdecydowanie na plus wypada tu alchemia. Geralt z wcześniej zebranych przez nas składników alchemicznych może przyrządzać rozmaite eliksiry, oleje na miecz i petardy, które są nieocenioną pomocą w walce, co w sumie współgra też z książkami, gdzie Wiedźmini przed starciem z groźniejszą bestią łykali właśnie eliksiry. Oprócz eliksirów, niezbędną częścią wyposażenia Wiedźminów jest również medalion wykrywający aurę magiczną i potwory. Może nie jest to szczególnie istotny element rozgrywki ale obecność funkcjonującego medalionu, który widzimy w lewym górnym rogu ekranu, pokazuje, że twórcy przywiązali wagę do szczegółów. Kolejnym elementem, który wypada na naprawdę duży plus to soundtrack skomponowany przez panów Adama Skorupe i Pawła Błaszczaka. Przy akompaniamencie ścieżki dźwiękowej Wiedźmina naprawdę łatwo jest zanurzyć się w świecie gry. Robotę robią też świetnie napisane postacie i dialogi, a przy tym polscy aktorzy głosowi, którzy owym postacią głosu udzielają. Nie jestem fanem grania w gry z polskim dubbingiem ale nie wyobrażam sobie teraz Geralta o innym głosie niż tym, użyczonym mu przez Jacka Rozenka. No i jeszcze do tego wszystkiego, jakby po ukończeniu głównego wątku było nam mało przygód Białego Wilka, to twórcy przygotowali jeszcze 2 krótkie i całkiem fajne przygody o tytułach: „Cena Neutralności” i „Efekt Uboczny”.

Tak więc w dużym skrócie był to Wiedźmin z 2007 roku, gra być może nie oferująca najbardziej doszlifowanego gameplayu, lecz dająca nam w zamian możliwość doświadczenia świetnego klimatu znanego z książek Andrzeja Sapkowskiego. Myślę, że doświadczenie przygotowane przez CD Projekt Red spodoba się każdej osobie zaznajomionej z wcześniejszymi przygodami Białego Wilka.