Recent reviews by NeMek

Wanted Dead to gra, która przypomina średnio-budżetowe gry z szóstej i siódmej generacji. I jak dla mnie jest to duży plus. Wtedy takich gier było niemało. Obecnie mamy do wyboru albo roztyte, nudne, bezduszne gry AAA. Albo też gry indie, mniejsze czy większe, ale jednak często czuć w nich taniość a nie zawsze mamy ochotę grać w drobne produkcje, które co raz częściej chyba już tracą swój pierwotny urok.
Wanted Dead ma dobre jak i złe strony. Ponarzekać muszę na voice acting. Ten w najlepszych przypadkach jest przeciętny. Do głosu głównej bohaterki dopiero pod koniec gry się przyzwyczaiłem i nie uważam, że to wina jej niemieckiego akcentu, lecz po prostu wybitnie wyprany z emocji, nudny głos.
Dalej mamy okazjonalne bugi, spadki FPS np. przy większej liczbie przeciwników. Samo sterowanie wydaje się czasami dziwne. Co prawda jest to na dobrą sprawę mój drugi slasher, ale chyba mogło być ono nieco lepsze. Na dodatek jeszcze kamera, która działa źle w ciasnych pomieszczeniach, tutaj najłatwiej o głupią śmierć nie z naszej winy. Można jeszcze wspomnieć o zbyt trudnych minigierkach rytmicznych w mojej ocenie.
Plusów na szczęście jest wiele:
- ciekawa konwencja slashera i shootera w sosie przypominającym hongkońskie filmy
- przerywniki filmowe, które mimo słabego VA żle się nie ogląda
- HUD oraz cutscenki mają „ten retro” filtr, który przenosi nas w czasie
- dopełnia to muzyka, szczególnie, niektóre piosenki wpadają w ucho i dostajemy klimat lat 90. w świetnym wydaniu
- gra posiada kilka minigierek i jest to super urozmaicenie między przechodzeniem 5 poziomów
- na normalu gra sprawa wyzwanie od samego początku, ale z czasem mimo coraz silniejszych przeciwników jesteśmy coraz sprawniejsi, daje dużo satysfakcji

Podsumowując jest to gra nawet ambitna, gdzie twórcy nie podołali na wielu polach. Przede wszystkim technicznie nie jest idealna. Warto jednak grze dać szansę jeśli nie przeraża nas powtarzanie poziomów a szybka i brutalna rozgrywka lub klimat HK z lat 80/90 nam przypada do gustu. Sam bawiłem się przednio grając na normalnym poziomie trudności i to mimo braku doświadczenia w slaherach czy soulsach itd.

The Medium jest… medium. Ogólnie oceniłbym grę na 6/10. Dlaczego?

Plusy:
+ warstwa wizualna, szczególnie od strony spirytystycznej, z której wylewa się twórczość Beksińskiego
+ ciekawy pomysł na granie we dwóch światach jednocześnie
+ ładnie zaprojektowane lokacje
+ polskie realia, duch polskiej szarzyzny osadzonej w postkomunistycznej Polsce
+ świetna, gęsta, ponura atmosfera, jest klimat!
+ zablokowana kamera
+ niezła ścieżka dźwiękowa (zasługa Akira Yamaoka?)

Minusy:
- gra jest zwyczajnie nudna, „pacing” bardzo powolny
- gdy przechodzimy do nowej lokacji czuć stutter, i to nieraz często
- niektóre akcje gracza wydają się dość limitowane, prowadzanie za rączkę
- bieganie mogłoby być szybsze
- trochę niewykorzystany potencjał z mechanikami gry
- DLACZEGO NIE MA POLSKIEGO DUBBINGU W TAKIEJ GRZE OD POLSKICH TWÓRCÓW?!
- fabuła, parę słów poniżej

Fabuła z początku wydaje się nieco nie zrozumiała, przede wszystkim dlaczego trafiliśmy do tej Niwy? Idąc dalej w las wgłębiamy się w traumy i historie. Postaci są te później porzucane i nigdy więcej o niech nie wspominamy. Końcowo Marianna nie wydaje się zupełnie inną postacią od tej z początku. Brak tutaj wyraźnego „character developmentu”.

Gra zajęła mi 9h biorąc pod uwagę lekką eksplorację i nieśpieszne tempo.

Pomimo dość średniej oceny, daję ocenę pozytywną aczkolwiek szkoda, że nie ma do wyboru neutralnej ;)

Recenzja od kogoś kto nigdy nie grał w żadne Hotline Miami…
Gra posiada świetny klimat, który oczywiście przypomina filmy akcji z Hong Kongu. Muzyka zdecydowanie na plus. Pomimo tego, że nie jest może jakaś wybijająca się to daje jednak świetny podkład pod naszą grę. Wczuwamy się w jej rytm i co by nie mówić zachęca mocno do dalszej gry (w tym częstego umierania 😉). Wracając do samego klimatu gra posiada charakterystyczną oprawę wizualną w czerwono-szarą paletę barw. Sama rozgrywka może i prosta, ale z pewnością skillowa. Poziom trudności wydaje się być dobrze wyważony. Jednak w drugiej połowie gry czuć pewien difficulty spike, co lekko zirytowało. Według mnie gra posiada dość istotny minus. Bossfighty na koniec „dni” wydają się proste w swej formule choć oczywiście trudne. Tzn. zwykłe plansze są po prostu ciekawsze niż bossfighty. Ostatni minus to fabuła. Niby jest a jakby jej nie było. Złoli nie kojarzę a chyba byli. Troszkę szkoda, że lepiej nie udało się jej zarysować.
Ogólnie gra fajna do pogrania na parę wieczorków. Zajęła mi ona 6h, choć powtarzałem parę poziomów po ich przejściu. W HM nigdy nie grałem i jeśli ktoś nie grał to nie ma co się do THKM zrażać. Warto zagrać. Ode mnie ocena 8/10.

Gra podobna do poprzedniczki Rise of the Tomb Raider. Są tutaj pewne usprawnienia. Oczywiście nie mogło zabraknąć pięknych widoków w świetnej oprawie graficznej. To co jednak w trylogii reboot tutaj najsłabsze to fabuła. Z 3 gier ta wydaje się najnudniejsza. Na szczęście gra mocno nadrabia gameplayem i całym światem wraz z eksploracją.

Rise of the Tomb Raider to świetna kontynuacja. Usprawniono tutaj przede wszystkim mechaniki. Fabuła jest dobrze poprowadzona. Eksploracja bogatsza. Świat pomimo miejsca akcji wygląda bardzo ładnie. Gra do końca nie nudzi. Dla mnie zdecydowanie lepsza od poprzedniczki choćby z uwagi przez gameplay. Jest to jedna z moich ulubionych gier. Wad w niej niewiele. Polecam.

Gra ograna lata temu. Klasyk. 8/10

Postapo dziejące się 2 lata po wybuchu globalnej pandemii wirusa. Który to zamienił ludzi w zombie.
Days Gone to klasyczna gra akcji z widokiem zza pleców. Wykonujemy całkiem typowe zadanie znane z innych gier open world. W miarę postępów rozwijamy umiejętności i staty bohatera. Mamy też specjalne umiejętności tj. np. bullet time czy survival vision (łatwiej dostrzec przeciwników). Gra posiada prosty crafting. Duże znaczenie ma nasz motocykl, któremu potrzebne jest non-stop paliwo, aby poruszać się po mapie.
+ przyjemna mapa
+ model jazdy
+ wciągająca fabuła
+ wyraziste postaci poboczne
+ dobry amerykański klimat
+ strzelanie i ogólny gameplay
+ hordy
- niektórym tankowanie motocykla może dawać się we znaki

Ocena ogólna: 8,5/10. Nie spodziewałem się, że gra mi się tak spodoba :)

Przyjemna i dość wymagająca walka. Sam zamysł gry dość ciekawy z przedstawionym światem. Dodatkowo świetna optymalizacja, na gtx 1070 w 1080p grałem w 60 fps na ultra.
Z wad na pewno nijakość fabuły, niby warto czytać poboczne rzeczy itd., ale wciąż trochę nie wiadomo co się dzieje wokół nas. Ogólnie dobra gra, godna polecenia. Ocena 8/10

Fajna gierka, gdzie nie kroimy zombiaków z prędkością czterdziestu na sekundę. W gempleju jest metodyka, często trzeba coś rozegrać pomału a czasami rushować dany etap. Zdecydowanie z każdą godziną stajemy się coraz lepsi, co daje naturalną satysfakcję z doskonalenia umiejętności. Są różne typy zombie, broń biała jak i palna. Aczkolwiek raczej częściej walczymy przy użyciu tych pierwszych. Osobiście polecam znaleźć kogoś, a może paru więcej ludzi do gry, bo grać samemu może być zbyt trudno i zbyt nudno. Mapy społeczności też niczego sobie i warto je popróbować.

Quantum Break przygodowa gra akcji stworzona przez studio Remedy Entertainment. Za grę odpowiedzialny jest Sam Lake, znany m.in. z pracy przy produkcjach z serii Max Payne i Alan Wake. Głównym bohaterem gry jest Jack Joyce posiadający nadprzyrodzoną moc pozwalającą kontrolować czas – jego zadaniem jest powstrzymanie anomalii powstałych w wyniku eksperymentów z czasoprzestrzenią.

Od strony technicznej gra podzielona jest na 5 aktów. Pomiędzy są 4 przerywniki filmowe (20-30 minut każdy). W grze są zawarte wybory między aktami – jednak one znacząco nie przekładają się na gameplay. Na same przerywniki filmowe też jakoś mocno nie wpływają – bardziej chyba na postaci poboczne. Wykorzystujemy w grze umiejętności związane z manipulacją czasu etc. Z czasem są one nam dokładane bez jakichś drzewek umiejętności itp. Za to są upgrejdy do nich.
Ogółem oprócz rozbudowanej fabuły przede wszystkim gra to third-person shooter. Mało tutaj etapów z nudnym łażeniem. Jest to niby plus, bo się nie nudzimy, ale brakuje nieco eksploracji świata, który mógłby być ciekawy. I sama liczba potyczek wydaje się bardzo wysoka jak na okoliczności fabularne.
Jeszcze o fabule: Na fikcyjnej uczelni U.S. Riverpoint University prowadzone są badania naukowe nad możliwościami podróżowania w czasie. W trakcie jednego z eksperymentów dochodzi jednak do wypadku, wskutek którego pojawia się cała masa niewytłumaczalnych anomalii, a otaczający nas świat zaczyna powoli i stopniowo się rozpadać. W wyniku zdarzenia dwie osoby, Jack Joyce oraz Paul Serene, obdarzone zostają nadnaturalnymi zdolnościami manipulowania czasoprzestrzenią. Bohaterowie dzielą się na dwa obozy – Jack wraz z bratem, który jest współodpowiedzialny za budowę maszyny czasu, próbują naprawić popełnione błędy i ocalić świat, a Paul, przekonany o nieuchronności katastrofy, przygotowuje plan, pozwalający na uratowanie tylko niewielkiej grupy wybrańców. Źródło: gry-online

+ Dobrze zrealizowane przerywniki filmowe
+ Ambitny pomysł na grę
+ Fajne połączenie serialu z grą
+ Ciekawie zrealizowana walka z użyciem manipulatorów czasu
+ Walka z przeciwnikami satysfakcjonująca
+ Załamanie czasu wygląda wybornie

- Przeciętna optymalizacja
- Okazjonalne drobne bugi; Czasami gra po przerywniku filmowym zablokowywała się do 30 FPS
- Średniej jakości strzelanie
- Za dużo akcji, wszystko dzieje się zbyt szybko, za mało zagłębienia się w świat gry
- Wiele elementów w grze niedopieszczonych, np. w miejscach bez przeciwników mocno czuć korytarzowość lub też zagadki dość przeciętne itp.
- Finał mało satysfakcjonujący (furtka)
- Brak polskiej lokalizacji

Ocena ogólna: 6,5/10.

Specyfikacja, na której gra była ogrywana[pastebin.com]
Ustawienia wymaksowane 1440p z upscallingiem: 50-80FPS, z reguły około 60.

*Czas przejścia: 9h (wrzesień 2022)
**Soundtrack ok in minus in plus