Açılış sahnesinde Styx adındaki suikastçı bir ork, ''Dünya Ağacı'' denilen büyülü bir ağacı korumak için inşa edilen Akenash Kalesi'ne sızma girişiminde bulunur. Styx'in tek amacı, Dünya Ağacı'nın kalbine ulaşmak ve orada tutsak olan bir arkadaşını kurtarmaktır. Ancak bunları neden yapmak istediğini, o arkadaşının kim olduğunu ve onu oraya çeken gücün kaynağını bilmemektedir. Sürekli kafasını kurcalayan ve onu kışkırtan ses, onu kendine çağırıyordur. Styx'in bundan sonra yapması gereken üst düzey güvenlikli kaleyi aşmak ve kim olduğunu bilmediği arkadaşını kurtarmaktır.

HİKAYE ANLATIMI VE SUNUM

Giriş bölümünde dış ses evreni özetliyor, bazı karakterleri tanıyoruz ve amaçlarını anlamaya çalışıyoruz fakat bundan sonrasında tam anlamıyla doyurucu bir hikaye anlatımına rastlayamıyoruz. Sadece görev geçişlerinde verilen bilgiler, ara sahnelerden ve karakterimizin iç monologları sayesinde hikayeye dair birkaç şey öğreniyoruz. Ayrıca ara sahneler başlarda daha sinematik iken ilerleyen kısımlarda karikatürize çizimlere dönüyor. Bu beni rahatsız etmiyor fakat prodüksiyon kısmına pek de uğraşılmamış olduğunu hissettiriyor. Zaten sunumu kuvvetlendiren ara sahne animasyonları ve karakter mimikleri çıktığı yılın (2014) oldukça gerisinde. Bunların yanı sıra argo konuşan, geveze ama zeki ana karakterimiz hikayedeki karakter eksikliğini az da olsa kapatmayı başarıyor.

OYNANIŞ MEKANİKLERİ VE KARAKTER GELİŞİMİ

TPS kamera açısıyla oynadığımız oyunumuzda, ana karakterimiz küçük bir ork olduğu için ve kendinden yaklaşık iki kat büyük insanlara karşı fiziksel olarak üstünlük gösteremeyeceğinden dolayı büyük bir kısım gizlilik üzerine kurulu. Klasik gizlilik oyunlarında olduğu gibi düşmana arkadan yaklaşarak öldürme ve cesedi gizlemenin yanı sıra gölgelerde gezindiğimizde daha sessiz oluyoruz, basit seviyede de olsa parkur yapabiliyoruz, her yere gizlenebiliyoruz, topladığımız çeşitli ekipmanlar ve karakterimize verdiğimiz yetenek puanlarının (Daha sessiz adım atma, görünürlüğü düşürme, ork hislerinin kuvvetlenmesi, ekipman geliştirmeleri, düşmanları daha rahat öldürmeye olanak sağlayan yetenekler ve yarattığımız ork klonunu daha fonksiyonel kullanmak gibi yüzeysel ama etkili yetenekler.) sayesinde suikast işlemini çok daha rahat yapabiliyoruz. Eğer düşmanlar bizi fark ederse ya kaçmalıyız ya da karşı saldırı ile öldürmeliyiz ki zaten hızlı kayıt sistemi ve yükleme sürelerinin kısa olması bu duruma düşmek zorunda olmadığımız anlamına geliyor. Kısacası oyun, gizlilik konusunda yaptığı işin hakkını veriyor fakat bir müddet sonra maalesef oynanış tekrara düşüyor. Bunların yanı sıra oynanışı etkileyen, daha doğrusu tekdüzeliğini bir nebze de olsa kıran düşman çeşitliliği (Şövalyeler, ağır zırhlı birlikler, uzak menzilli suikastçılar, işkenceciler, dev orklar, sinsi goblinler, ses duyarlı örümcekler, altıncı hisleri kuvvetli olan elfler vs. Ayrıca düşman yapay zekası bazı yerlerde saçmalayabiliyor.) oldukça yeterli.

BÖLÜM TASARIMLARI VE GÖREV ÇEŞİTLİLİĞİ

Bir oyunun atmosfer dinamizmini etkileyen en büyük etmen bölüm tasarımları (Mahzenler, askeri kamplar, antik kalıntılar, görkemli kaleler gibi keşfe müsait yerler.) olacak ki maalesef Master of Shadows'un atmosferi tüm oyun boyunca neredeyse hiç değişmiyor. Oyun boyunca basık ve karanlık bir ortamda oynuyoruz, bu durum ilk başlarda normal gelse de 10. saatin sonunda bir tık bayıyor. Bunun yanı sıra bölümler arası ekipmanlarımızı yenilediğimiz ve geliştirdiğimiz karargahımız ve bazı bölümlere gizlenmiş gizli bulmacalar da bulunmakta.

Görevlere gelecek olursak; Gizlilik oyununda görevleri farklı yapmak bir oyun firması için her ne kadar zor olsa da bu oyundaki ana görev (Kaçış, üsse sızma, saklanma, araştırma, takip etme vs.) ve yan görev (Her bölümde gizlenmiş olan antik eşyalar, hazine avı, suikast, tedarik ve kargo görevleri, yağma vs.) çeşitliliği gayet yeterli.

SONUÇ

Eğer ''Hitman'' serisi gibi kendine has ve kaliteli bir gizlilik oyunu arıyorsanız, oynanışta çeşitliliğe önem veriyorsanız ''Styx: Master of Shadows'' size istediğinizi vermeyecektir. Başlarda her ne kadar eğlensemde, dediğim gibi oynanış çok fazla tekrara düşüyor ve oyun uzadıkça uzuyor. Ayrıca oyunda takip edilesi bir hikaye ve kişiliği olan karakterler de yok. Bu oyunu gizlilik türünü çok sevip, diğer muadillerini tüketmiş olanlar için önerebilirim. İndirim dönemlerinde 5 TL'ye kadar düşüyorken, 15 ila 20 saat arasında da bitiyor.

[h1] STYX : MASTER OF SHADOWS [/h1] Açılış sahnesinde Styx adındaki suikastçı bir ork, ''Dünya Ağacı'' denilen büyülü bir ağacı korumak için inşa edilen Akenash Kalesi'ne sızma girişiminde bulunur. Styx'in tek amacı, Dünya Ağacı'nın kalbine ulaşmak ve orada tutsak olan bir arkadaşını kurtarmaktır. Ancak bunları neden yapmak istediğini, o arkadaşının kim olduğunu ve onu oraya çeken gücün kaynağını bilmemektedir. Sürekli kafasını kurcalayan ve onu kışkırtan ses, onu kendine çağırıyordur. Styx'in bundan sonra yapması gereken üst düzey güvenlikli kaleyi aşmak ve kim olduğunu bilmediği arkadaşını kurtarmaktır. [b] HİKAYE ANLATIMI VE SUNUM [/b] Giriş bölümünde dış ses evreni özetliyor, bazı karakterleri tanıyoruz ve amaçlarını anlamaya çalışıyoruz fakat bundan sonrasında tam anlamıyla doyurucu bir hikaye anlatımına rastlayamıyoruz. Sadece görev geçişlerinde verilen bilgiler, ara sahnelerden ve karakterimizin iç monologları sayesinde hikayeye dair birkaç şey öğreniyoruz. Ayrıca ara sahneler başlarda daha sinematik iken ilerleyen kısımlarda karikatürize çizimlere dönüyor. Bu beni rahatsız etmiyor fakat prodüksiyon kısmına pek de uğraşılmamış olduğunu hissettiriyor. Zaten sunumu kuvvetlendiren ara sahne animasyonları ve karakter mimikleri çıktığı yılın [i] (2014) [/i] oldukça gerisinde. Bunların yanı sıra argo konuşan, geveze ama zeki ana karakterimiz hikayedeki karakter eksikliğini az da olsa kapatmayı başarıyor. [b] OYNANIŞ MEKANİKLERİ VE KARAKTER GELİŞİMİ [/b] TPS kamera açısıyla oynadığımız oyunumuzda, ana karakterimiz küçük bir ork olduğu için ve kendinden yaklaşık iki kat büyük insanlara karşı fiziksel olarak üstünlük gösteremeyeceğinden dolayı büyük bir kısım gizlilik üzerine kurulu. Klasik gizlilik oyunlarında olduğu gibi düşmana arkadan yaklaşarak öldürme ve cesedi gizlemenin yanı sıra gölgelerde gezindiğimizde daha sessiz oluyoruz, basit seviyede de olsa parkur yapabiliyoruz, her yere gizlenebiliyoruz, topladığımız çeşitli ekipmanlar ve karakterimize verdiğimiz yetenek puanlarının [i] (Daha sessiz adım atma, görünürlüğü düşürme, ork hislerinin kuvvetlenmesi, ekipman geliştirmeleri, düşmanları daha rahat öldürmeye olanak sağlayan yetenekler ve yarattığımız ork klonunu daha fonksiyonel kullanmak gibi yüzeysel ama etkili yetenekler.) [/i] sayesinde suikast işlemini çok daha rahat yapabiliyoruz. Eğer düşmanlar bizi fark ederse ya kaçmalıyız ya da karşı saldırı ile öldürmeliyiz ki zaten hızlı kayıt sistemi ve yükleme sürelerinin kısa olması bu duruma düşmek zorunda olmadığımız anlamına geliyor. Kısacası oyun, gizlilik konusunda yaptığı işin hakkını veriyor fakat bir müddet sonra maalesef oynanış tekrara düşüyor. Bunların yanı sıra oynanışı etkileyen, daha doğrusu tekdüzeliğini bir nebze de olsa kıran düşman çeşitliliği [i] (Şövalyeler, ağır zırhlı birlikler, uzak menzilli suikastçılar, işkenceciler, dev orklar, sinsi goblinler, ses duyarlı örümcekler, altıncı hisleri kuvvetli olan elfler vs. Ayrıca düşman yapay zekası bazı yerlerde saçmalayabiliyor.) [/i] oldukça yeterli. [b] BÖLÜM TASARIMLARI VE GÖREV ÇEŞİTLİLİĞİ [/b] Bir oyunun atmosfer dinamizmini etkileyen en büyük etmen bölüm tasarımları [i] (Mahzenler, askeri kamplar, antik kalıntılar, görkemli kaleler gibi keşfe müsait yerler.) [/i] olacak ki maalesef Master of Shadows'un atmosferi tüm oyun boyunca neredeyse hiç değişmiyor. Oyun boyunca basık ve karanlık bir ortamda oynuyoruz, bu durum ilk başlarda normal gelse de 10. saatin sonunda bir tık bayıyor. Bunun yanı sıra bölümler arası ekipmanlarımızı yenilediğimiz ve geliştirdiğimiz karargahımız ve bazı bölümlere gizlenmiş gizli bulmacalar da bulunmakta. Görevlere gelecek olursak; Gizlilik oyununda görevleri farklı yapmak bir oyun firması için her ne kadar zor olsa da bu oyundaki ana görev [i] (Kaçış, üsse sızma, saklanma, araştırma, takip etme vs.) [/i] ve yan görev [i] (Her bölümde gizlenmiş olan antik eşyalar, hazine avı, suikast, tedarik ve kargo görevleri, yağma vs.) [/i] çeşitliliği gayet yeterli. [b] SONUÇ [/b] Eğer ''Hitman'' serisi gibi kendine has ve kaliteli bir gizlilik oyunu arıyorsanız, oynanışta çeşitliliğe önem veriyorsanız ''Styx: Master of Shadows'' size istediğinizi vermeyecektir. Başlarda her ne kadar eğlensemde, dediğim gibi oynanış çok fazla tekrara düşüyor ve oyun uzadıkça uzuyor. Ayrıca oyunda takip edilesi bir hikaye ve kişiliği olan karakterler de yok. Bu oyunu gizlilik türünü çok sevip, diğer muadillerini tüketmiş olanlar için önerebilirim. İndirim dönemlerinde 5 TL'ye kadar düşüyorken, 15 ila 20 saat arasında da bitiyor. [h1] İNCELEME PUANI : 60 / 100 [/h1]