Kup SGS Battle For: Hue

O tej grze

Bitwa o Hue - seria bitew SGS

SGS Hué to trzecia gra z naszej serii SGS Battle Series, obejmująca intensywne walki i bitwy w znanych (lub nieznanych), małych, ale bogatych w walki lokalizacjach; "duża" skala taktyczna dla jednostek wielkości pułku, batalionu, kompanii, a nawet plutonu (w zależności od gry); oraz tury gry, które reprezentują bardzo krótki okres rzeczywistego czasu (jeden lub dwa dni, pół dnia, kilka godzin...).


Bitwa o Hue toczyła się od 30 stycznia do 3 marca 1968 roku, jako część ofensywy Tet rozpoczętej przez Armię Północnowietnamską i Narodowy Front Wyzwolenia Wietnamu Południowego (lepiej znany jako Viet Cong) na początku 1968 roku. Konfrontacja ta była jedną z najdłuższych i najkrwawszych podczas wojny w Wietnamie, zarówno na obszarach miejskich (w różnych częściach miasta Hué), jak i na bardziej peryferyjnych obszarach wiejskich.
Hué, dawna cesarska stolica Wietnamu, leży na trasie nr 1, około stu kilometrów na południe od DMZ (strefy zdemilitaryzowanej) i około dziesięciu kilometrów na zachód od wybrzeża. Liczące około 140 000 mieszkańców miasto było w latach 60. trzecim co do wielkości w Wietnamie Południowym. Tragedia Hué w 1968 roku została spotęgowana przez jego chwalebną przeszłość: zacięte walki toczyły się na wąskich uliczkach, w bardziej nowoczesnych sektorach z budynkami przekształconymi w fortece, pośród starożytnych zabytków...


Przeszłość Hué jako cesarskiej stolicy - symbolu Wietnamu - jego pozycja polityczna i kulturowa, znaczenie demograficzne i, co nie mniej ważne, położenie geograficzne sprawiły, że stał się strategicznym celem dla NVA i Vietcongu.

SGS Battle for Hué odtwarza tę bitwę w "wielkiej taktycznej" skali. Liczniki reprezentują kompanie, plutony i sekcje, a nawet grupy/oddziały, podczas gdy tura gry odpowiada jednemu dniu czasu rzeczywistego. Rozgrywka turowa pozwala zmierzyć się ze sztuczną inteligencją, innym graczem w trybie hot seat lub poprzez PBEM. Obie strony ("Wolny Świat" i "Komuniści") są grywalne.

Scenariusz kampanii pozwala na symulację całej bitwy. Dostępnych jest również kilka mniejszych scenariuszy, a kilka kolejnych zostanie dodanych po premierze gry. W scenariuszu kampanii można użyć około 500 liczników w grze trwającej kilka godzin (ręczne zapisywanie jest możliwe w dowolnym momencie gry, oprócz automatycznego zapisywania), w porównaniu z kilkudziesięcioma licznikami w mniejszych scenariuszach.



W scenariuszu kampanii gracz komunistyczny musi przejąć jak najwięcej sektorów Hué i okolic (aby zapewnić zaopatrzenie i wzmocnienie jednostek w dzielnicach miasta), a następnie utrzymać je tak długo, jak to możliwe. Im dłużej gracz północnowietnamski/wietnamsko-kongijski utrzyma symboliczne punkty, tym większe są jego szanse na zwycięstwo.

Z drugiej strony, gracz z Wolnego Świata musi najpierw odeprzeć ofensywę wroga, a następnie ścigać się z czasem, aby jak najszybciej odzyskać utracony teren.

Gracze muszą zrównoważyć swoje mocne i słabe strony, z dodatkowymi ograniczeniami w postaci złożonego terenu do pokonania: gęste obszary miejskie, instalacje wojskowe, wioski, pola ryżowe... Każdy z tych terenów ma swoje własne modyfikatory (wpływające na ruch i walkę), które mogą sprawić, że operacje ofensywne będą szczególnie trudne, chyba że działania zostaną zorganizowane poprzez połączenie mocnych stron zaangażowanych jednostek.




Siły "Wolnego Świata" są niejednorodne:

• Jednostki południowowietnamskie mają różną wartość i w wielu przypadkach dysponują mierną siłą ognia (elementy 1. Dywizji w Hué nadal mają głównie karabinki M1, karabiny Garand.... M16 nie są jeszcze dostępne lub są dostępne bardzo rzadko);
  
• Jednostki amerykańskie są potężne, ale... jeśli ponoszą wysokie straty, ich mobilność jest znacznie ograniczona (co odzwierciedla uwagę poświęcaną rannym). Artyleria jest niszczycielska, ale może być używana tylko w bardzo ograniczonym zakresie na początku gry, odzwierciedlając polityczne ograniczenia dotyczące zasad zaangażowania.

Siły komunistyczne są bardziej jednorodne, ale ich ogólne morale jest doskonałe (może spaść pod koniec kampanii):

• Mają coraz większą przewagę liczebną i będą musieli wykorzystać fortyfikacje, barykady i tunele, aby utrzymać się jak najdłużej; mogą również polegać na akcjach nękania ;
  
• Utrata niektórych obszarów na obrzeżach Hué spowoduje spadek zaopatrzenia i zmniejszenie skuteczności (brak amunicji, żywności, leków itp.).

Gracz musi nauczyć się, jak najlepiej łączyć swoje siły, aby wspierały się nawzajem w szczegółowych fazach bitwy. Przykładowo, samodzielna kompania piechoty będzie skazana na porażkę bez wsparcia innych jednostek. Na przykład czołgi M48A3 Marines są nieocenione w przyciąganiu ognia wroga, umożliwiając piechocie prowadzenie ataku przy znacznie mniejszych stratach. W przeciwieństwie do Amerykanów, zmniejszone jednostki Vietcongu odnotowują wzrost mobilności, co czyni je trudniejszymi do unicestwienia.

Gra zawiera różne jednostki wsparcia, liczniki ataku gazem CS i elementy snajperskie (które uniemożliwiają całkowitą kontrolę sektora, dopóki nie zostaną wyeliminowane lub wyparte). Patrole mogą pojawić się jako posiłki, niektóre jednostki dowodzenia mogą uruchomić ostrzał moździerzowy/artyleryjski, można rozmieścić liczniki saperów do ataków samobójczych... dziesiątki kombinacji taktycznych....



Autor (który zaprojektował również SGS NATO's Nightmare) przeprowadził wiele badań.
W przeciwieństwie do innych SGS, karty są obecne w grze głównie w celu autoryzacji aktywacji jednostek; bardzo niewiele innych kart jest obecnych. System używany w serii SGS Battles został zmodyfikowany w SGS Hué Battle (podobnie jak w SGS Dien Bien Phu, w tej samej skali), z jednostkami stale zdolnymi do poruszania się (patrole, jednostki zwiadowcze...) nawet bez aktywacji kartą.

Czas potrzebny na ukończenie gry zależy od rozgrywanego scenariusza.
Powtarzalność jest znaczna, nawet przy znacznie mniejszej liczbie kart niż w innych SGS, choćby ze względu na system aktywacji i możliwe kombinacje użycia jednostek, a także opcje natychmiastowego planowania operacji za pomocą szczegółowego terenu (mapa została zaprojektowana na podstawie mapy sztabowej z 1968 r.)...

Żadna ze stron nie ma prawdziwej przewagi w kampanii: na początku gry gracz komunistyczny cieszy się przewagą liczebną i większą siłą ognia, nie wspominając o elemencie zaskoczenia. Potem sytuacja się odwraca. Wzmocnienia z "Wolnego Świata" odwracają równowagę sił, a komuniści zostają zmuszeni do defensywy.
Zadanie Południowych Wietnamczyków i Amerykanów nie było jednak radykalnie łatwiejsze: wdarcie się do miasta było trudne, a atakowanie mogło być niezwykle zabójcze bez próby stworzenia połączonych grup broni, które pokonałyby okopy i nieustępliwość wroga.

SGS Battle for Hué pozwala lepiej zrozumieć trudności i stawkę tej straszliwej bitwy, z poziomem szczegółowości, który sprawia, że gra jest łatwa do nauczenia!