Duchowy kwiat:

Gwen była dla Stelli jak starsza siostra, która popychała ją do podejmowania ryzyka, którego sama nie odważyłaby się podjąć. Pochodziła z arystokratycznej rodziny, była błyskotliwa, czasem złośliwa, charakteryzowała się pragmatycznym podejściem i lubiła się wywyższać. Z tego powodu nie dogadywała się z ojcem, który swoją drogą wyprowadził się od niej i jej matki w dość młodym wieku, by zamieszkać ze swoim chłopakiem. Buntownicza Gwen zaczęła palić w młodzieńczych latach, ale nigdy nie miała tyle odwagi by zapalić przy ojcu. Palenie ostatecznie zabiło Gwen, w wieku 40 lat zmarła na raka płuc. Osiągając ostatni etap swojej choroby wybrała się do posiadłości swoich rodziców w regionie Jezior Alpejskich w północnych Włoszech (Villa Magiorre) i rozważała próbę popełnienia samobójstwa. Ostatecznie Stella skontaktowała się z nią w tym momencie i Gwen udało się zaakceptować swój los, zamiast odbierać sobie życie.

Duchowy kwiat:

Atul był wujem Stelli. Jako prawdziwy majsterkowicz pełnił różne funkcje techniczne w wielu dziedzinach budownictwa, aż znalazł swoje prawdziwe powołanie - przywódcę związkowego walczącego o prawa zdyskredytowanych robotników. Atul nauczył Stellę jak wędkować, gotować i cieszyć się zachodem słońca. Zwykle wesoły od zewnątrz, w środku ukrywał dziurę której nie dało się wypełnić bez względu na to jaką miłość otrzymał od Stelli i jak dobre jedzenie zjadł. Gdy Stella była jeszcze w Europie po dwudziestce, Atul zniknął bez śladu (dlatego też w samej grze nie mogliśmy pożegnać go przy Wszechdrzwiach). Był to szok dla Stelli i nigdy nie dowiedziała się, co tak naprawdę się z nim stało. Jego zniknięcie było jednym z powodów dla którego zdecydowała się przenieść do Ameryki Północnej wraz z matką i siostrą.

Duchowy kwiat:

Summer jest dzieckiem ziemi, dorastała na farmie na Środkowym Zachodzie w surowym gospodarstwie domowym. Pracowała jako inżynier agronom w dużych korporacjach rolniczych, tam zachorowała na raka piersi z powodu intensywnego stosowania chemikaliów. Jej choroba skłoniła ją do opuszczenia miasta, tak poznała Rose, miłość swojego życia i ciotkę Stelli. Podczas rekonwalescencji Summer zainteresowała się rolnictwem biodynamicznym oraz zajęła się swoją duchową stroną. Wraz z Rose zbudowały kwitnący ogród tylko dla nich dwojga i spędzili w nim mnóstwo czasu, aż do śmierci Rose. Ostatnia dekada Summer była wypełniona walkami, jeden rak odpuścił, ale pojawiły się jeszcze groźniejsze przerzuty (Summer walczyła w grze z powracającymi, coraz silniejszymi smokami, które były alegorią raka). Utrata Rose sprawiła, że Summer się zagubiła i nie potrafiła o siebie zadbać. Umarła ze Stellą u boku. Summer była osobą, która zainspirowała Stellę do zostania pielęgniarką.

Duchowy kwiat:

Alice była cicha, nie lubiła się narzucać i nigdy nie chciała nikomu przeszkadzać. Większość swojego dorosłego życia spędziła jako mama pozostająca w domu, dbająca o życie swojej rodziny. Mimo swojej nieśmiałości z czasem wyjawiała Stelli jej prawdziwe pasje - uwielbiała modę (dlatego w jej domku znajdziemy szafę garderobianą), podróże i szwedzkie romanse. W późniejszych czasach cierpiała na demencję. W życiu Stelli jest ona punktem zwrotnym w jej powołaniu pielęgniarki. Alice była pierwszą pacjentką, która zmarła pod opieką Stelli, co potwierdziło jej wolę pracy w opiece u schyłku życia.

Duchowy kwiat:

Astrid była ekstrawagancka i asertywna. Jej życie ukształtowały jej poglądy polityczne i miłość do męża. Jako młoda kobieta podczas II wojny światowej Astrid ukrywała żydowskie dzieci w piwnicy restauracji swojej matki. Resztę życia poświęciła pomaganiu innym. W końcu poznała i poślubiła Giovanniego. Chociaż bardzo go kochała, ich związek był burzliwy. Pomimo, że Giovanni regularnie był niewierny swojej żonie, trudno był Astrid się od niego oddzielić. Stella poznała małżeństwo gdy była nastolatką mieszkającą we Francji. Para została dla niej zastępczymi dziadkami, ponieważ Stella nigdy nie poznała swoich.

Duchowy kwiat:

Giovanni walczył w ruchu oporu podczas II wojny światowej, a potem prowadził zwykłe życie handlowe. Giovanni zawsze robił wszystko co w jego mocy, by oczarować wszystkich wokół siebie nawet jeśli czasem wiązało się to z robieniem podejrzanych rzeczy tylko po to, by zdobyć czyjeś serce. Umarł na zawał, ale do ostatnich dni trzymał się swojego motta "Carpe diem". Rozumiał ból, jaki zadał Astrid, choć nie było mu naprawdę przykro z tego powodu.

Duchowy kwiat:

Gustav, za życia kurator sztuki, nieco snobistyczny. Na łodzi organizuje wystawę sztuki, przy której asystuje mu główna bohaterka. Gdy Stella podróżowała po Japonii w wieku młodej dorosłej, poznała Gustava, niemieckiego kuratora sztuki, który zaprosił ją na wystawę do swojej galerii sztuki w Shirakawa-go. Gustav miał błyskotliwą karierę, dzięki której mógł podróżować po świecie i brać udział w wystawach w wielu muzeach i galeriach. Jego rozległa wiedza o sztuce, historii i architekturze sprawia, że czasami wychodzi na zadowolonego z siebie intelektualistę. W młodym wieku Gustav zachorował na stwardnienie rozsiane. Jego stan fizycznie go sparaliżował, ale zostawił jasny umysł. Kontynuował pracę tak długo jak tylko mógł, ale jego stan zdusił jego karierę i zmienił jego umysł do bardziej kontemplacyjnych tematów.

Duchowy kwiat:

Bruce i Mickey to pacjenci pochodzący najprawdopodobniej z okolic Bostonu. Stella spotyka ich na ostatnim roku jako pielęgniarka zajmująca się opieką nad chorymi. Mickey to imponujący, budzący grozę męski behemot, który zapada w śpiączkę po tym, jak jego jazda pod wpływem alkoholu doprowadziła do wypadku samochodowego. Jego brat Bruce nigdy go nie opuszcza, towarzysząc mu w najbardziej ekstremalnych, niebezpiecznych i nielegalnych działaniach. Bruce zawsze mówi „w imieniu” swojego brata, zaprzeczając, że Mickeya po prostu już tam nie ma. Niezdolny do pogodzenia się z faktem, że jego brat, choć technicznie rzecz biorąc, żyje, nie wraca. Bruce składa dziwaczne prośby i gniewne komentarze na pokładzie statku, okazując swój ból.

Duchowy kwiat:

Beverly urodziła się w małej, wiejskiej społeczności w Gruzji. Znała wszystkich w mieście, między innymi dzięki swojej rodzinie i jej niesamowitych umiejętnościach społecznych. Zyskiwała wielu przyjaciół i jeszcze więcej wrogów. Zawsze miała plotkę w zanadrzu. dołączyła do naszej wędrówki by powspominać przeszłość z kimś znajomym. Wspomina o swoich dzieciach - Henrym i Sarah oraz o zmarłym już mężu Davidzie. Ten był nauczycielem matematyki w szkole średniej Chelsea High. Beverly poznała go na randce w ciemno, ponieważ dopasowała ich jej przyjaciółka Pauline, która była sekretarką w szkole. Wspomina również o architekcie, który zaprojektował jej rodzinny dom. Był on małym, przytulnym gospodarstwem i dla Beverly był całym światem, lecz była zmuszona sprzedać go gdy została już sama. Po przeprowadzce do miasta poznała Stellę, która była jej sąsiadką "z dołu". Z biegiem czasu jej choroba Azheimera staje się dla Beverly coraz większym ciężarem. Czuje, że mózg powoli ją oszukuje, dlatego jej głównym celem staje się przekazanie historii swojego życia komuś bliskiemu.

Duchowy kwiat:

Stanley to 8-letni chłopiec, który poznał Stellę, gdy przegrywał walkę ze śmiertelną chorobą. Wesoły i kapryśny Stanley jest obdarzony analitycznym umysłem, jest mądry i nierzadko potrafi rzucić zgrabnym powiedzonkiem. Jak to dziecko, uwielbia eksperymentować z różnymi rzeczami i zawsze jest zachwycony, gdy Stella jest u jego boku. Bawi się z nim, uważa za prawdziwą osobę i nie lekceważy go. Wydaje się darzyć swojego ojca wielkim szacunkiem. Martwi się, że zawiódł matkę tym, że padł ofiarą swojej choroby. Pragnie zostać superbohaterem, żeby nie musieć się niczego bać. Ostatecznie twierdzi że przegrał, bo choć bardzo chciał, nie był w stanie się obudzić. Dla samej Stelli opieka nad kimś takim jak Stanley była ogromnym wyzwaniem. Jak taka łagodna, niewinna i młoda duszyczka mogła trafić na jej oddział? Tę trudną rzeczywistość przedstawiono w grze za pomocą tego, jak Stanley w ogóle znajduje się na łodzi - początkowo jako ziarno wyłowione z morza, posadzone w ogrodzie gdzie rośnie, a następnie zostaje z wyrwany z ziemi. Jako najmłodszy pacjent, którym Stella musiała się kiedykolwiek opiekować, Stanley pozostawił na niej niezapomniany ślad. Pomógł jej zrozumieć, że śmierć może przybierać różne formy, a mądrość i spokój można znaleźć w najbardziej niezwykłych pacjentach.

Duchowy kwiat:

Buck odszedł już w momencie, gdy Stella go odnalazła. Oznacza to, że tak naprawdę nigdy go nie poznała. Buck był przyjacielem jej siostry. Pamięta jak Lily nie raz opowiadała o wielu "Buckach" po jego śmierci. Uwielbiał uciekać od rzeczywistości za pomocą planszowych gier RPG, miały dla niego tak wielkie znaczenie, ponieważ dobrze się przy nich bawił, żyjąc w zaprzeczeniu tego, co działo się na prawdę. Życie Bucka nigdy nie było w jego zasięgu i nie przeżywał go na prawdę.

Duchowy kwiat:

W życiu Elena była nauczycielką. Pracowała w szkole i dbała o to, by wszyscy zdali. Nigdy żaden uczeń nie zrobił na niej wrażenia. Nikt nie był wystarczająco skupiony. Byli rozkojarzeni, gadatliwi, robili wszystko, ale nie zwracali uwagi na to, czego Elena próbowała ich nauczyć - prawd, które ujawnią się dopiero w późniejszym życiu, które nadejdą dopiero po utracie kogoś lub czegoś, co jest dla nich drogie. Skupiała się na talencie i doskonałości, by nigdy nie stracić determinacji. Elena jest jedną z ostatnich pacjentek Stelli. Udaje jej się zaimponować głównej bohaterce swoją twardością, uporem i pozornym brakiem empatii, nawet w obliczu śmiertelnej, krótkotrwałej diagnozy. Samotna natura Eleny jest pokazana przez jej zimny wygląd, natomiast sylwetka charta pokazuje jej konkurencyjność i walkę o doskonałość.

Duchowy kwiat:

Warunkiem ukończenia edukacji pielęgniarskiej było odbycie przez Stellę obowiązkowego stażu. Została wysłana do bardzo odległego i pozbawionego środków do życia szpitala, aby asystować na oddziale psychiatrycznym, w którym brakowało personelu. Staż, choć bardzo krótki, pozostawił niezatarte wrażenie na przyszłej młodej pielęgniarce. Nocne zmiany dzieliła tam z Jackie'm, dużym, pogodnym i nieco rubasznym sanitariuszem, z którego optymistyczną osobowością natychmiast się związała. Czuła powiew świeżego powietrza w rozświetlonej neonami atmosferze rozpadającego się oddziału. Przede wszystkim lubiła jego niekonwencjonalne metody, które kontrastowały z nudną proceduralnością dziennego personelu. Był bardzo blisko najbardziej niespokojnych i trudnych pacjentów i wydawał się zawsze zdolny do ich uspokojenia. Gdy Stella poczuła się bardziej komfortowo w swojej pracy zaczęła dostrzegać nieprawidłowości w pracy Jackie'go - pominięta kąpiel pacjenta, niezmieniona pościel? Niespokojna Stella robiła wszystko, by nadrobić zaległości. Obwiniała za to przytłaczającą ilość pracy, jaka została im narzucona, a nie samego Jackie'go. Pewnego dnia wydarzył się incydent, w którym jedna z najbardziej niestabilnych pacjentek oddziału, Daria, spowodowała poważne obrażenia Jackie'mu. Wewnętrzne dochodzenie wykazało, że Jackie zaniedbywał swoje obowiązki i został natychmiastowo zwolniony. Stella przygarnęła go na chwilę do swojego mieszkania, gdy dostrzegła jak bardzo jest zaniedbany i nienawidzi siebie. Walczy z pewnością siebie, zadowoleniem i motywacją. Niedługo później Jackie zmarł w wypadku drogowym.

Duchowy kwiat:

Daria była młodą pacjentką pod opieką Jackiego i Stelli, gdy ta była jeszcze na szkoleniu. Cierpiała na szereg fizycznych i psychicznych objawów, które wymagały od niej pozostania w zakładzie, z których najbardziej oczywistym były spektakularne napady katatonii. Po odejściu Jackie'go Stella została jedną z głównych opiekunek Darii, przez co bardzo się do siebie zbliżyły.
Poznanie jej było trudne. Wizyty rodziny Darii były rzadkie i krótkie, a sama Daria udzielała niewiele informacji o swojej przeszłości. Mimo to Stelli udało się wywnioskować, że Daria była błyskotliwą i popularną, choć ekscentryczną uczennicą. Była utalentowanym muzykiem i malarką na drodze do prestiżowej kariery. Jednak jako młoda dorosła jej stan zaczął się pogarszać i stał się tak zły, że musiała rzucić szkołę. Następne kilka lat było dla Stelli na zawsze tajemnicą. Wiedziała tylko, że bardzo odbiły się one na zdrowiu młodej kobiety. Podczas szkolenia z Jackie'm Stella przemycała materiały artystyczne dla Darii. Poprawiły one bardzo jej stan na tyle, że po stosunkowo krótkim czasie mogła zostać przeniesiona do innego, bardziej przystosowanego obiektu, gdzie przez kilka lat mieszkała w stabilnym i spokojnym stanie.

Bycie młodszą siostrą jest trudne, szczególnie jeśli twoja siostra świeci tak jasno jak Stella. Dzielące sześcioletnią przerwą siostry nigdy nie zgadzały się ze sobą co do większości rzeczy. Lili zawsze uważała Stellę za córkę marnotrawną, nieomylną i stworzoną do wielkich rzeczy. Podziwiała ją za odporność i poświęcenie, ale także gardziła nią z tych samych powodów. Nigdy nienawidziła być porównywana do starszej siostry, każdy błąd i wada były zawsze potęgowane przez jej świetlany przykład. Kiedy ich ojciec zachorował na śmiertelną chorobę, Lily była obecna w najgorszych jego momentach, obserwując, jak cierpi, podczas gdy Stella była na wakacjach w Japonii. Stella nigdy nie unikała trudnych sytuacji, w tym śmierci, podczas gdy Lily chowała się na sam jej widok. Utrata ojca była dla Lily szczególnie ciężkim ciosem i przyczyniła się do sięgnięcia po alkohol, tymczasem Stella utwierdziła się w powołaniu pielęgniarki. W grze Lily staje się wędrowcem we wspomnieniach Stelli, wyjaśnia sceny, które wcześniej mogły wydawać się bardziej abstrakcyjne. Nie ma nikogo lepszego, kto mógłby powiedzieć Stelli surową prawdę. W taki właśnie sposób znajdujemy Lily przy łóżku Stelli, która prowadzi starszą, umierającą siostrę przez odległe wspomnienia. Walczy ona ze swoim największym strachem, czyli patrzeniem na śmierć ukochanej osoby. Lily pojawia się również w ostatniej wędrówce Stelli do Wszechdrzwi w postaci kilku różowych motyli lecących przy łódce.