"W 1812 roku mianowano go dowódcą milicji w całym stanie Tennessee, pomimo że nie wyróżniał się niczym szczególnym poza regularnymi walkami z Indianami z plemienia Krików[3]. Podczas wojny amerykańsko-angielskiej, Jackson został mianowany dowódcą oddziału, który miał bronić rejonów Nowego Orleanu[3]. W 1812 jego dwutysięczny oddział został skierowany na południe, jednak 6 lutego 1813 oddział otrzymał rozkaz powrotu do Tennessee i samorozwiązania[3]. Ponieważ powrót okazał się wyjątkowo trudny i męczący, widząc zaangażowanie Jacksona, żołnierze nadali mu przydomek „Old Hickory” (Stare Drzewo Hikorowe), który przylgnął do niego w historiografii amerykańskiej[3]."