Zainstaluj Steam
zaloguj się
|
język
简体中文 (chiński uproszczony)
繁體中文 (chiński tradycyjny)
日本語 (japoński)
한국어 (koreański)
ไทย (tajski)
български (bułgarski)
Čeština (czeski)
Dansk (duński)
Deutsch (niemiecki)
English (angielski)
Español – España (hiszpański)
Español – Latinoamérica (hiszpański latynoamerykański)
Ελληνικά (grecki)
Français (francuski)
Italiano (włoski)
Bahasa Indonesia (indonezyjski)
Magyar (węgierski)
Nederlands (niderlandzki)
Norsk (norweski)
Português (portugalski – Portugalia)
Português – Brasil (portugalski brazylijski)
Română (rumuński)
Русский (rosyjski)
Suomi (fiński)
Svenska (szwedzki)
Türkçe (turecki)
Tiếng Việt (wietnamski)
Українська (ukraiński)
Zgłoś problem z tłumaczeniem
Z początku wszystko przebiegało pomyślnie. Guślarz, mistrz ceremonii, dokonywał odpowiednich obrzędów i przywoływał zjawy. Przybył duchy lekkie pod postacią aniołków, straszne widmo Złego Pana oraz Dziewczyna, która miała na imię Zosia. Wzywanie duchów zakończyło się już, gdy nagle pojawiło się nowe widmo, którego Guślarz wcale nie wzywał.
Nikt nie wiedział jak przybyło. Być może cały czas znajdowało się w kaplicy, ale ukrywało się. W czasie dziadów ludzie starają się pomóc zbłąkanym zjawom, więc Koźlarz spytał, czego potrzeba temu upiorowi. Zmarły nie odpowiadał,