Dzień dobry, nazywam się Marcin Słowik Wilczyński. Mam przyjemność zaprosić Państwa na moją wystawę. Tytuł wystawy brzmi: „Pomiędzy konstrukcją a emocją”. W trybie on-line, przygotowana przez Starachowicki Park Kultury.

W mojej twórczości artystycznej bardzo ważnym pojęciem, którym się zajmuję i które zgłębiam, jest pojęcie przestrzeni. Temat przestrzeni od zawsze był obecny w mojej twórczości artystycznej. Wielokrotnie zadawałem sobie pytanie o istotę przestrzeni. Czym jest przestrzeń? Często przecież potocznie mówimy: „Potrzebuję przestrzeni” – do życia, do normalnego funkcjonowania. Czym zatem jest moja przestrzeń? Jak ją zrozumieć? Jak ją zdefiniować? Nie chodzi mi o wątek czysto socjologiczny czy społeczny, ale o wymiar artystyczny.

Rozważając pojęcie przestrzeni, zastosowałem w swoich kompozycjach komplementarny układ płaszczyzn:
Pierwsza Płaszczyzna o charakterze swobodnej, nałożonej warstwy o organicznym charakterze.
Druga Płaszczyzna o charakterze geometrycznym, z zastosowaniem figury geometrycznej, np. trójkąta lub jego zwielokrotnienia. Ta płaszczyzna ma charakter porządkujący całą kompozycję, ale również interesuje mnie symboliczny charakter figury geometrycznej.
I wreszcie trzecia Płaszczyzna to gęsto nałożone linie, które się przecinają i nakładają na siebie. Pełnią rolę filtra, który powoduje ruch, wibracje i pogłębia zjawisko przestrzeni malarskiej.

Zastosowanie komplementarnego układu płaszczyzn powoduje, że z dna obrazu wyłaniają się pewne tropy – ślady światła, koloru, fragmentów obszaru geometrii czy organiczności. Te elementy nie tylko powodują wibracje, ale przede wszystkim wzmacniają głębię dzieła. Te dwa światy – świat emocji i świat konstrukcji – występują w moim obrazowaniu nierozłącznie. Mają wpływ na budowanie i kreowanie mojej osobistej, artystycznej przestrzeni.

Nie zastanawiam się, ile w danym obrazie jest przewagi konstrukcji, a ile płaszczyzny emocjonalnej. Jest to wynik nieprzewidywalny, związany z chwilą i oddziaływaniem bodźców zewnętrznych. Podobnie jak w naszym życiu, w którym jest miejsce na radość i smutek, dobro i zło, ciszę i hałas. Ale przede wszystkim dążenie do uzyskania ładu – ładu i porządku w życiu, a co za tym idzie, również w sztuce.

Kluczowym elementem zestawienia konstrukcji i emocji jest określenie „pomiędzy”. Czym jest „pomiędzy”? Pomiędzy to tajemnica, ale może to być również pytanie i odpowiedź. Pomiędzy to obszar mieszczący w sobie czas, przestrzeń, zdarzenia, wydarzenia i przeżycia – te elementy, które są inspiracją w mojej twórczej działalności. Wreszcie „pomiędzy” to pewien rodzaj tajemnicy, która jest moją największą inspiracją do tworzenia dzieła artystycznego.

W tym miejscu chciałbym serdecznie podziękować dyrekcji Starachowickiego Parku Kultury, pani Agnieszce Lasek-Piwarskiej, za zaproszenie i zorganizowanie mojej wystawy. Dziękuję serdecznie Aleksandrze Sarzyńskiej, Piotrowi Kędziozowi i Wojtkowi Gąsowskiemu za piękne dźwięki do moich prac. Bardzo serdecznie dziękuję Państwu