Zainstaluj Steam
zaloguj się
|
język
简体中文 (chiński uproszczony)
繁體中文 (chiński tradycyjny)
日本語 (japoński)
한국어 (koreański)
ไทย (tajski)
български (bułgarski)
Čeština (czeski)
Dansk (duński)
Deutsch (niemiecki)
English (angielski)
Español – España (hiszpański)
Español – Latinoamérica (hiszpański latynoamerykański)
Ελληνικά (grecki)
Français (francuski)
Italiano (włoski)
Bahasa Indonesia (indonezyjski)
Magyar (węgierski)
Nederlands (niderlandzki)
Norsk (norweski)
Português (portugalski – Portugalia)
Português – Brasil (portugalski brazylijski)
Română (rumuński)
Русский (rosyjski)
Suomi (fiński)
Svenska (szwedzki)
Türkçe (turecki)
Tiếng Việt (wietnamski)
Українська (ukraiński)
Zgłoś problem z tłumaczeniem
I believe it was Kant who said "Experience without theory is blind, but theory without experience is mere intellectual play." Mario exhibits experience by crushing turts all day, but he exhibits theory by stating "Lets-a go!" Keep it up, babyl
When Mario leaves his place of safety to stomp a turty, he knows that he may Die. And yet, for a man who can purchase lives with money, a life becomes a mere store of value. A tax that can be paid for, much as a rich man feels any law with a fine is a price. We think of Mario as a hero, but he is simply a one percenter of a more privileged variety. The lifekind, Perchance.