Psikolojik gerilimli ve katmanlı oyunları, filmleri vs çok severim. Remake duyurulduğunda çok çok mutlu oldum. Bu oyunun orijinalini hep duyup asla oynayamamıştım. Sadece sembolizmini yarım yamalak hatırlıyordum. Konami yazısını görünce heyecanımın yarısı kahve köpüğü gibi uçtu gitti. Ellerine yüzlerine bulaştırırlarsa asla oynamazdım. İlk fragmanlara kısık gözlerle bakıp geçtim. Erişime açılıp herkesin “iyi g*t olduk” dediğini duyunca dedim “acaba?”…

Bu yazıdaki spoiler içeren kısımlar sansürlenmiştir. Gizemleri kazmayı ve eşelemeyi çok seviyorum. Sanırım en uzun 2. incelemem olacak. Size hikâyedeki sembolizmleri ve oynarken keşfettiğim noktaları aktaracağım, bir de birkaç bir şey daha var.

Bu kasabanın hikâyesi çok uzun ama inanılmaz kısaca şöyle söyleyebilirim ki; bu kasaba çektiği insanları, içlerinde bastırdıkları travmaları ile yüzleştiriyor. Silent Hill, bir "mekân" olmaktan çok bir tür metafiziksel boyut gibidir. James Sunderland buraya , karısı Mary’nin ölümüne dair suçluluk ve pişmanlık duygusuyla çekilir.


James ilerledikçe birkaç farklı karakterle karşılaşır. Bu karakterlerin kasabaya çekilme nedenleri birbirlerinden farklıdır. Dolayısıyla etraflarını görme biçimleri de…
Laura: Masumiyet ve saflık. Laura henüz bilinçli olmadığından günah da işlememiştir. Kasabayı canavarla dolu bir yer olarak görmez. Silent Hill onun için bir oyun parkı…
Eddie: Bastırılmış öfke. Eddie kasabayı öfkesini serbest bırakabileceği buz gibi bir yer olarak görür. Sinema sahnesinde önce Eddie’ye sonra James’e dikkâtle bakın. Eddie konuşurken ağzından buhar çıkar ama James’den çıkmaz. Zaten onu bir sonraki –ve son kez- göreceğimiz mekân da dev bir bir et dolabıydı.
Angela: Travma ve dehşet. Angela, Silent Hill’i tamamen bir cehennem olarak algılar. Etrafı her zaman alevlerle çevrilidir. Angela’nın babasının istismarını ve travmasını temsil eden Abstract Daddy, onun zihin dünyasını şekillendiren en korkutucu ve rahatsız edici unsurlardan biridir. Belki de hikâyesi en karanlık ve umutsuz olan karakter.
Maria: İdealleşmiş Mary, suçluluk, cinsellik dürtüleri, inkâr. James’in Mary’yi özlediğini ama aynı zamanda onun hastalık sürecindeki zayıflığından yorulduğunu ve ona öfkelendiğini, oluşan mesafeyi kapatma arzusunu temsil eder. Mary’nin hastalığı sırasında bastırdığı cinsel dürtüler, Maria’nın varlığıyla yüzeye çıkar. Mary’nin ölümüyle ortaya çıkan derin pişmanlığın da somutlaşmış hâlidir Maria.

Oyunla bütünleşmiş bir ikon olan Pyramid Head ve hemşirelerin anlamı:
Pyramid Head: James’in kendisini cezalandırma arzusu ve şiddet içeren dürtülerinin bir yansımasıdır.
Hemşireler: James’in Mary’nin hastalığı sırasında bastırdığı cinsel arzularını temsil eder.

• Save alırken genelde James direkt kameraya bakıyor. Angela’nin cehennem sahnesinden sonra gözlerini kaçırıyor.
• Sağlığınızın durumuna göre haritaların ve menünün rengi değişiyor.
• Otherworld’a geçince bazı sesler bozuluyor.
• Sıkılan uzva göre yaratıkların dönüp düşmesi ve kan efektlerini gerçekten iyi yapmışlar.
• Maria ile oynadığımız bölümlerde o, yanında cam kırılmasına, yüzüne fener tutulmasına ve silah ateşlenmesine tepki veriyor.
• Maria ile Jack’s Inn ‘e hemen gitmeyip beraber zaman geçirirseniz opsiyonel diyaloglar ve bazı gizemler çıkıyor. Maria’nın orijinal kıyafetini bulması gibi.
• Glimpse’ler ya da memolar ile eski oyundaki yer ve eşyalara bakabiliyoruz. Bir nevi déjà vu…
• Oyunun başlarında göz torbası olmayan James’in gözaltlarının gittikçe morlaştığını görebilirsiniz. Hatta haritaya bakarken tırnakları da git gide kirlenmeye başlıyor.
• Oyunu bitirdikten sonra NG+ açılıyor. Bu modda başlarsanız yeni yerler, yeni filtreler elektrikli testere açılıyor. Hatta oyunun en başında arabanızın içine “outlined” filtresi ile bakarsanız Mary’nin battaniyeye sarılmış vücudu (In Water ending’indeki) duruyor.

Gizemli mekanlar, ilk bakışta anlam verilemeyen olayları çok seviyorum. Oyun tıpkı Twin Peaks edasıyla bunu başarıyor. Tabi ki Silent Hill’in atmosferinin çok daha karanlık ve depresif olduğunu söyleyebiliriz. Müziklerine zaten aşığım ki birazdan değineceğimden şu anlık pas geçiyorum. O “içine çekilme hissini” yavaş yavaş öyle güzelce yedirmiş ki oyun, oyunun sonlarına doğru bir sahnede resmen çaresiz hissettim.

Oyunun sonlarına doğru gerilim zaten tırmandıkça tırmanıyorken Lakeview Hotel’in en alt katına giden asansöre geldiğinizde, evet o sahne, adeta gerim gerim gerilmiş oluyorsunuz. Eğer oynamayıp yine de spoilerları okuyorsan bence bundan sonrasını okuma, ilk elden tecrübe et. Asansöre binmeniz için üzerinizdeki her şeyi bırakmanız gerekiyor. Oyun boyunca taşıdığınız Mary’nin mektubu, fotoğrafı, silahlarınız, şırıngalar… Sanki benliğimi o dolaba bırakmış gibi hissettim. Dikkât ederseniz bu bölümü oynarken James’in ifadesi hatta postürü bile değişiyor. Ürkekleşiyor.

İlk oynayışımda daha sinematik bir deneyim yaşamak adına combat-puzzle zorluğunu standarta çektim. Survival horrorları büyük bir zevk alarak ve –demem lazım- zor modları bile kolayca oynadığımdan bana standart mod fazla kolay geldi. Hatta bir ara 70 tabanca mermisi ve 25 şurup, 10 şırınga ile god mode açmış gibi geziniyordum. Puzzle’lar zorlamadı. Bir dahaki oynayışımda puzzle zorluğunu da zora çekip oynamak istiyorum. (Silent Hill’in zorlu puzzle’ları meşhurdur.)

1962’de, Centralia kasabasındaki bir çöplükte çıkan yangın, yeraltındaki kömür damarlarına sıçradı ve kontrol edilemez hâle geldi. Yangın o kadar genişledi ki kasaba altından sürekli yanmaya başladı, cehennem gibi . Zehirli gazlar, sıcaklık artışı ve çökme tehlikesi, kasabanın tamamen boşaltılmasına neden oldu. Bugün Centralia, yanan bir yeraltı cehenneminin üzerinde kalan bir hayalet kasaba olarak bilinir. Yangın yüzünden yüzeye çıkan devamlı dumanlar, ilham kaynağı olmuşa benziyor.

2 kelime: Akira Yamaoka…

https://www.youtube.com/watch?v=NXVV1fkCz6A
https://www.youtube.com/watch?v=8N_PXTGdlGw
https://www.youtube.com/watch?v=TWVhb1vcUxQ

Bir gün piyano öğrenmeye kalkarsam sebebi 2.link’tir. Küçükken dinlediğim zamanki gibi aynı etkiye sahip hâlen…

Gerçekten…

God of War serisiyle aram hep 'gördüğüm ama bir türlü oynayamadığım, fırsat bulamadığım' seviyede kaldı. Duyardım ama ilgimi de fazla çekmezdi belki de. Oyun serisiyle ilgili tek bildiğim, Kratos'un tanrıları öldürdüğü ve klasik hack n slash tarzında oluşuydu. Bu kısıtlı bilgilerle 2018 yapımı God of War'a başladım. Bu evrenin İskandinav mitolojisi evreninde geçtiğini biliyordum. Hâtta oyun, bana yıllardır okumadığım İskandinav mitolojisi kitabını tek oturuşta bitirtti. Hack n slash oyunlarında kıvrak oluşuma güvendiğimden oyunu zor modda başlattım. Dipnot geçeyim, bu incelemede SPOILER olacak.


Oyun gayet dinamik bir şekilde açılış yapıyor. Uzun uzun hikâyeyi anlatmaktansa bu çok daha iyi bir yöntem. Oğlumuz Atreus ile evden çıkış yapıyoruz. Atreus'un ölmüş annesi Faye'in küllerini de alıp ava gidiyoruz. Maceramızın ortasında bir yabancı çıkıyor karşımıza. Bizi tanıyor gibi gözüken, oldukça yılışık ve gevşek ağızlı biri... Bu kişinin Baldur oluşunu duymuştum önceden, kötü bir spoilerdı. Bu yabancının niyetinin kötü olduğunu çok geçmeden anlıyoruz. Bir tanrıydı bu adam!
Bu dövüş tatmin ediciydi. Bir savaş tanrısını kontrol ettiğimi hissettirdi. Hele zor modda daha da iyi. Yabancı gibi güçlü biri tabi ki hemen alt edilip unutulacak bir karakter değildi. Karşımıza 2 defa daha çıkacaktı.


Bu gizemli kadın, yardımsever bir... tanrıça aslında. Mitolojide Baldur(ya da Balder) 'un annesi değildir. Baldur'un annesi Frigg'dir. Freyja sarışın tasvir edilir, cadı ormanında yaşamaktadır. Maceramızda bize yardımı dokunmuştur.
Oyun Midgard'ın ortasına bırakır bizi. Ve keşfe başlarız. Normalde açık dünya oyunlarında keşifleri çok sevdiğim söylenemez ama bu oyunda hem oyun içi hem steam başarımlarını %100 tamamladım. Nasıl olduğunu açıklayacağım ileride.

https://steamproxy.net/sharedfiles/filedetails/?id=3269993353


O geçit senin, şu gizli liman benim derken her bölgeyi, her sandığı, her zümrüt kuşu (Odin'in gözleri) yok ettim. Oyun bu çabanızı güzel ödüllediriyor. Özellikle gizli alanları açarsanız. Ejderhaları serbest bıraktım, diyar yırtıklarını kapattım. Ödüller efsanevi zırhlar, efsanevi rünler, bolca kertikgümüş oldu. Yan görev motivasyonunu artırıyor böyle güzel şeyler.

Midgard sonrasında Alfheim, Helheim, Muspelheim, Niflheim ve Jötünheim diyarlarını açtım. Bu diyarlar hakkında kısaca bilgi:

: Elfler diyarı. Özellikle alt haritası kafamı karıştırmıştı.
: Ölüler diyarı. Çok soğuk ve depresif bir diyar. Loki'nin kızı Hel buradadır.
: Ateş devlerinin diyarı. Cehennemvari bir yer. Surtr buradadır.
: Sis diyarıdır. Bu haritada RNG var.
: Devlerin diyarıdır. En yüksek nokta buradadır.

https://steamproxy.net/sharedfiles/filedetails/?id=3272873083


Mitolojide gerçekten olan iki cücedir. Brokk ve Eitri olarak da bilinirler. Thor'un Mjöllnir'i bu iki cücenin ellerinden çıkmıştır. İkisinin atölyesinde zırh,silah vs üretebilir, geliştirebilir veya kaynak alıp satabilirsiniz. Oynarken küçük bir nokta keşfettim. Bir diyardan inip onların yanından koşarak geçerseniz, Sindri size sitem eden cümleler kuruyor.


Odin'in sürdüğü, her şeyi bilen tanrı. Oyunda onu zirveden, hapsolduğu ağaçtan kurtarıyoruz...kafasını keserek. Mimir cidden beni bazı yerlerde çok güldürdü. Bazen Audhumla memeleri aşkına diye bağırmıştı, kahkaha attım. Audhumla, ilk dev Ymir'i besleyen bir inek bu arada. Mimir'in bazen yardım etmekten çok sadece öykü anlattığını düşünüyorum hahah.


"Gözümün önündeki sandığı açamıyorum" nidalarının takip ettiği bir düşüncedir hahah. Siz de benim gibi her yeri yağmalamak istiyorsanız, merak etmeyin oyunda ilerledikçe o açamadığınız kapıları açacak malzemelere sahip oluyorsunuz.


Revenant en nefret ettiğim düşman olabilir. Main boss bile değil biliyorum lâkin delirtti bu düşman tipi beni. Hel savaşında ya da son Baldur kapışmasında bu kadar sövmedim. Dev karakterlerle kapışmak çok eğlenceliydi.

• Mimir ile onun bulunduğu ağaca geri dönerseniz Mimir 'çok komikmiş' tarzı bir cümle kuruyor.
  
• Baldur'u yendikten sonra Freyja'nın evine gitmeye çalışırsanız, Mimir 'sizi öldürmek için plan yapıyor olabilir evlat' diyor Atreus'a.
  
• Tüm valkürleri serbest bırakınca, valkür kraliçesi bize Freyja'nın eski bir valkür olduğunu söylüyor.
  
• Hikâyeyi bitirdikten sonra evinize geri dönüp uyursanız. Atreus rüyâsında Thor'un onları ziyaret ettiğini görüyor. Bu sahne sonra Ragnarök fragmanında kullanıldı (aşağıdaki sahne).

https://steamproxy.net/sharedfiles/filedetails/?id=3269869836

• Suyun içinde bulduğunuz Aegir altınlarını hatırlıyor musunuz? Aegir de bir tanrı. Diğer tanrılara bira pişirir. Baldur'un ölümü sonrası diğer tanrılar Aegir'in evinde ziyafet verip yas tutarlar.
  
• Baldur oyunda gösterildiği gibi intikamcı bir tanrı değildir. Çok yakışıklı, adaletli ve kibar olmasıyla tanınır.
  
• Baldur'u dolaylı yoldan Loki öldürür. Frigg oğlunu koruma altına alır. Sadece ökseotuna karşı Baldur zayıftır. Bu zayıflığı Loki öğrenir ve Baldur'un kör kardeşi Hod'a ökse otundan yapılmış bir ok vererek Baldur'a nişan almasını sağlar.

Oyun akıcılığıyla sizi alıp götürecek. Sadece 1 haftamı kendine gömdüren, bir kitabı tek oturuşta bitirten bir oyun, daha ne denir...