Raftaki sessiz köşede
Unutulmuş bir kitabım ben,
Sayfalarımda hüzün dolu,
Yılların izleri saklı, solgun ve yorgun.

Yazarımın kaleminden dökülen,
Bir zamanlar canlı olan o duygular,
Şimdi tarihin tozlu raflarında,
Ölmüş düşüncelerle birlikte kaybolan.

Her cümlede bir anı saklı,
Her noktada bir son buluş.
Ben, artık okunmayan bir hikâyeyim,
Yazarımın hislerinden arınmış,

Ruhumda yankılanan o eski sözler,
Şimdi sessizliğe teslim,
Ama her sayfamda bir iz bırakmış,
Tarihe karışan düşüncelerim.

Ben, raftaki bitmiş bir kitabım,
Yeni hikâyelere yer açan.
Yazarımın unuttuğu bir zamanlar,
Ama yine de varlığımı koruyan.