Moim zdaniem to nie ma tak, że dobrze albo że nie dobrze. Gdybym miał powiedzieć, co cenię w życiu najbardziej, powiedziałbym, że ludzi. Ekhm... Ludzi, którzy podali mi pomocną dłoń, kiedy sobie nie radziłem, kiedy byłem sam. I co ciekawe, to właśnie przypadkowe spotkania wpływają na nasze życie. Chodzi o to, że kiedy wyznaje się pewne wartości, nawet pozornie uniwersalne, bywa, że nie znajduje się zrozumienia, które by tak rzec, które pomaga się nam rozwijać. Ja miałem szczęście, by tak rzec, ponieważ je znalazłem. I dziękuję życiu. Dziękuję mu, życie to śpiew, życie to taniec, życie to miłość. Wielu ludzi pyta mnie o to samo, ale jak ty to robisz?, skąd czerpiesz tę radość? A ja odpowiadam, że to proste, to umiłowanie życia, to właśnie ono sprawia, że dzisiaj na przykład buduję maszyny, a jutro... kto wie, dlaczego by nie, oddam się pracy społecznej i będę ot, choćby sadzić... znaczy... marchew.

Stary Egipcjanin: A rodzina zdrowa?
Młody Egipcjanin: A zdrowa, zdrowa, dziękować.
Stary Egipcjanin: A ojciec zdrowy?
Młody Egipcjanin: Zdrowy, dziękować. A twoja siostra zdrowa?
Stary Egipcjanin: Zdrowa, zdrowa, dziękować.
Młody Egipcjanin: A twój kuzyn, jak zdrowie kuzyna?
Stary Egipcjanin: A zdrowy, dziękować.
Młody Egipcjanin: A interes? Jak twój interes?
Stary Egipcjanin: Zdrowy.
(...)
Młody Egipcjanin (po tym jak przejechali Asterix i goniący go rzymscy legioniści): Ruch, jak widzę, spory.
Stary Egipcjanin: A tak, spory, dziękować.