Yaşlı dervişin birinin külahı çok eskimiş. O kadar ki külahının üzerindeki dikişleri, yamaları saymak neredeyse imkânsızmış. Derviş, külahını mezarlıkta bir yere gömmüş ve artık külahsız gezmeye başlamış. Saçı hiç olmadığı için güneş de vurunca kafası ayna gibi parlamış.
Derviş bu haliyle giderken yoldan birisi gelmiş ve dervişin kafasına bir tokat indirmiş.
— Ne güzel kabak, demiş.

Derviş hiç sesini çıkarmamış. Öylece yoluna devam etmiş. Adam bakmış ki ses çıkmıyor, bir tokat daha vurmak üzere dervişe yaklaşmış. Tam tokat atayım derken ayağı bir taşa takılmış, dengesini kaybedip yere düşmüş. Düştüğü yerde dizi sivri bir kayaya gelmiş ve ayağı kırılmış.

Derviş, adamın başına gelen bu olayın, kendisine yaptığı zulümden dolayı olduğunu anlamış. Adam, helallik almak için dervişin yanına gitmiş:

— Size haksızlık ettim, bana hakkınızı helal edin, demiş.
— Evladım, demiş. Ben razıydım, fakat kabağın sahibi razı olmadı. Git O’nunla helalleş.