Międzynarodowy kapitał, wykorzystując swoją pozycję ekonomiczną i militarną oraz rozkład "realnego socjalizmu", przejął kontrolę nad byłymi krajami socjalistycznymi w Europie, bez zewnętrznej interwencji zbrojnej, siłami organizowanej i finansowanej przez niego wewnętrznej kontrrewolucji. Poprzedzał ją kilkunastoletni okres zmasowanego ataku na kraje socjalistyczne na wszystkich frontach: od morderczego wyścigu zbrojeń, który położył się ciężkim brzemieniem na ekonomikę krajów socjalistycznych, sabotaż ekonomiczny w skali międzynarodowej, wciąganie w pułapkę zadłużenia, nasilania konfliktów i prowokacji zbrojnych utrzymujących stan nerwowości i napięcia, po agresję ideologiczną za pomocą środków masowego przekazu. Organizowanie i finansowanie sił jawnie kontrrewolucyjnych, działających w poszczególnych krajach socjalistycznych pod demagogicznymi hasłami odnowy socjalizmu, nadania mu "ludzkiej twarzy", stawiania przez nie nierealnych żądań rozkładających gospodarkę kraju oraz dążenie warstwy zarządzającej w tych krajach do wprowadzenia kapitalizmu, odegrały decydującą rolę w likwidacji socjalizmu w Europie.

W chwili generalnego szturmu na socjalizm nie było go komu bronić.